.*. ll CoUnTrY ll .*. ~ บอร์ดสมาคม คันทรี่ เซิฟดาว์ดึง~

[Te-QuieRo]

เฮ้ออออออ

น่ะ...

 

[~BB24~]

 

[~BB24~]

เก็บใจดวงเหงา ๆ ใส่ลิ้นชัก เก็บความรักที่ผิดหวังเพราะยอมแพ้
ความรู้สึกที่ไม่เคยมีใครแคร์ เก็บมาล็อคใส่กุญแจแล้วปิดตาย
จะเหลือแต่หัวใจที่ตายด้าน จะเหลือเพียงดวงวิญญาณไร้ความหมาย
จะเหลือเพียงทุกข์ระทมที่ข่มกาย จะไม่ยอมให้ใจ…ใครอีกเลย

[~BB24~]

กลิ่นหอมของดอกไม้ . . อาจคล้ายกับกลิ่นไอของความรัก
ไม่อยากจากหากได้รู้จัก . . เรื่องราวของความรัก คือความสุขใจ
แต่ความสุขมักอยู่ไม่นาน . . เหมือนดอกไม้ที่หอมผ่านสายลมไหว
เมื่อความรักพัดผ่าน เมื่อความหวานจางไป . . กลิ่นหอมของหัวใจ . . เก็บไว้ได้ แค่ "ความทรงจำ"

[Taemy_Fam]

กลิ่นหอมของดอกไม้ . . อาจคล้ายกับกลิ่นไอของความรัก
ไม่อยากจากหากได้รู้จัก . . เรื่องราวของความรัก คือความสุขใจ
แต่ความสุขมักอยู่ไม่นาน . . เหมือนดอกไม้ที่หอมผ่านสายลมไหว
เมื่อความรักพัดผ่าน เมื่อความหวานจางไป . . กลิ่นหอมของหัวใจ . . เก็บไว้ได้ แค่ "ความทรงจำ"

เก็บใจดวงเหงา ๆ ใส่ลิ้นชัก เก็บความรักที่ผิดหวังเพราะยอมแพ้
ความรู้สึกที่ไม่เคยมีใครแคร์ เก็บมาล็อคใส่กุญแจแล้วปิดตาย
จะเหลือแต่หัวใจที่ตายด้าน จะเหลือเพียงดวงวิญญาณไร้ความหมาย
จะเหลือเพียงทุกข์ระทมที่ข่มกาย จะไม่ยอมให้ใจ…ใครอีกเลย

กด LIKE

[~BB24~]

ที่ว่ารัก รักใคร คนไหนแน่

ที่ว่ารัก รักแท้ แน่แค่ไหน

ที่ว่ารัก บอกจากปาก หรือจากใจ

ที่ว่ารัก บอกกับใคร ไว้กี่คน

 

[~BB24~]

กุหลาบยังมีหนาม
มะขามยังมีข้อ
ผู้ชายไม่ใช่พ่อ
จะไปง้อมันทำไม

[Taemy_Fam]

ไหลแล้วสินะ..น้ำตา
ไหลหลั่งลงมาพร้อมสายฝน
เหตุเพราะคิดถึงใครเพียงหนึ่งคน
ก็รู้สึกร้อนรน..แ ท บ จ ะ ข า ด ใ จ

[Taemy_Fam]

การร้องไห้..คือน้ำที่ไหลจากดวงตา..
ในยามที่เรารู้สึก.. เสียใจ
ในยามที่เรารู้สึก..ดีใจ..
แต่จะแปลกไหม..
ถ้าใจจะมี..น้ำตา..
หยดน้ำที่เคยเอ่อล้นดวงตา..
ไหลรินล่วงหล่นดุจสายน้ำ..
ระเรื่อยรินสองแก้ม..
มาตอนนี้..
หยดน้ำนั้น..ได้ไหลเอ่อล้น
ทับถมจนเต็มหัวใจ..
เพียงแต่..
ไม่มีใครได้เห็น..แค่นั้นเอง

[Taemy_Fam]

กับเหตุการณ์. . . เลวร้ายหลายร้อยเรื่อง
ทำให้ใจ. . . ขุ่นเคืองและอ่อนล้า
ไม่ได้อยาก. . . ให้มันไหลหรอกน้ำตา
แต่มันมาก. . . เกินกว่าจะอดทน


ฉันก็เป็น. . . แค่คนหนึ่งเท่านั้น
เธอจะเห็นใครสำคัญ. . . ฉันไม่สน
แต่อย่าสร้าง. . . ความวุ่นวายมากมายจน
ฉันหมดแรง. . . อดทนในตัวเธอ

เพียงเท่านี้. . . ก็เหนื่อยมากพอแล้ว
น้ำตารินล้นแก้ว. . . สม่ำเสมอ
ไม่สงสารเหรอ. . . คนที่มันรักเธอ
สิ่งตอบแทนที่มันเจอ คือ. . . น้ำตา

[Taemy_Fam]

ที่ผ่านมา แล้วผ่านไป ใยไม่จบ

ต้องนอนซบ กกความเหงา เศร้าไม่หาย

เจ็บร้าวรวด ปวดไปหมด ทั้งใจกาย

มิง่ายดาย ดั่งที่คิด ติดใจจำ

[~BB24~]

นิทานก่อนนอน การตามหาของเจ้าหญิงสีแดง

กาลครั้งหนึ่ง ในดินแดนที่สงบสุข เต็มไปด้วยความสวยงาม และความสนุกสนาน
พระราชากับพระราชินี ได้ให้กำเนิดเจ้าหญิงองค์น้อย นามว่าเจ้าหญิงสีแดง

เจ้าหญิงสีแดงมีชีวิตที่เริงร่า ประดุจเดียวกับรอยเท้าที่ย่ำลงบนฟลอร์ไปตามจังหวะบัลเล่ย์
เจ้าหญิงสีแดงมีพร้อมทุกสิ่งทุกอย่าง ตั้งแต่สัตว์เลี้ยงแสนรัก ของเล่น เสื้อผ้าอาภรณ์ ขนมนมเนย และการศึกษาที่ดีเลิศ
ดูเหมือนว่าชีวิตของเจ้าหญิงกำลังจะเจริญไปตามรอยที่พระราชากับพระราชินีลิขิต
กระทั่งเจ้าหญิงเกิดไม่อยากเป็นเจ้าหญิงธรรมดา อยากจะเป็นเจ้าหญิงนางเอก เหมือนพระสหายที่ชื่อสโนวไวท์ ซินเดอเรล่า ออโลร่า รวมทั้งราพันเซล
เจ้าหญิงเลยหนีออกวัง
เธอเชื่อว่า การตามหา จะนำมาซึ่งการเติมเต็ม
ด้วยความหวังยิ่งใหญ่ที่ว่า การได้ผจญภัย พบเจ้าชาย จะทำให้เรื่องเล่าขานของเธอกลายเป็นตำนาน..นิทานก่อนนอน

“ฉันจะตามหาเจ้าชายได้ที่ไหน?”
เป็นคำถามแรกที่เจ้าหญิงสีแดงถามสโนวไวท์ สโนวไวท์ส่ายหน้า เรียวคิ้วสวยขมวดมุ่น
“ทำไมฉันจะต้องตอบคำถามเธอด้วย ในเมื่อฉันกำลังวุ่นอยู่กับการทำงาน เธอเห็นบ้างไหม”
“เธอทำอะไร เอ๊ะ..เคี่ยวซุป เธอทำไปทำไม”
หม้อซุปข้นที่เดือดปุดๆ ส่งกลิ่นหอมควันฉุย สโนวไวท์รีบหันกลับไป ใช้ช้อนขนาดใหญ่คนในหม้อ
“ฉันทำอาหารเย็นสำหรับคนแคระทั้งเจ็ด พวกเขาดีกับฉัน ฉันจึงต้องดีกับพวกเขา”
“พวกเขาคือเจ้าชายของเธอหรือเปล่า” เจ้าหญิงสีแดงถาม เธอไม่เข้าใจเลยจริงๆ
“เปล่า แต่พวกเขาคือความรักของฉัน” สโนวไวท์ตอบเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนหันกลับไปวุ่นกับการเตรียมสลัดชามใหญ่ และไม่สนใจเจ้าหญิงสีแดงอีกเลย

เจ้าหญิงสีแดงไปหาซินเดอเรล่า เธอเป็นลูกกำพร้า อาศัยอยู่กับแม่เลี้ยงและพี่สาวสองคน
ซินเดอเรล่ากำลังขัดพื้นคฤหาสน์ที่กว้างใหญ่ด้วยแปรงขัดพื้นอันเล็กๆ โดยมีแมวสีดำของแม่เลี้ยงวิ่งย่ำพื้นจนสกปรก
“ซินเดอเรล่า เธอรู้ไหมว่าฉันจะตามหาเจ้าชายได้ที่ไหนบ้าง”
คนถูกเรียกเงยหน้าขึ้นมอง เธอเลิกคิ้วเล็กน้อย ปาดไรเหงื่อที่ผุดพราวเหนือหน้าผาก
“เจ้าชายอะไร? นี่ๆ ถอยออกไปจากตรงนั้นก่อน ฉันขัดเอาไว้แล้ว”
เจ้าหญิงสีแดงรีบหลบไปทางอื่น มองดูเพื่อนที่คุกเข่ากับพื้น ขยับตัวเอาผ้าไปเช็ดรอยเท้าของเธอ
“ทำไมเธอต้องทำงานบ้านมากมายด้วย เธอไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อยบ้างหรอ”
“เหนื่อยสิ แต่ฉันอดทน เพราะความอดทนคือสิ่งสำคัญสำหรับความรัก”
ซินเดอเรล่าตอบราวกับว่ามันเป็นเรื่องทั่วไป ก่อนที่เธอจะลุกขึ้นแล้วแบกถังน้ำออกไปอีกทาง

เจ้าหญิงสีแดงไปหาเจ้าหญิงออโลร่า เธอถูกสาปให้หลับใหลอยู่ในปราสาทราชวังที่ปกคลุมด้วยพุ่มหนาม
เจ้าหญิงสีแดงนั่งเฝ้าอยู่ตั้งนาน แต่เจ้าหญิงออโลร่าก็ยังคงหลับสนิท และไม่มีทีท่าว่าจะตื่น
จารึกข้างเตียงบอกว่า ต้องมีเจ้าชายที่มีรักแท้มาจุมพิศเท่านั้น เธอจึงจะรู้สึกตัว
เจ้าหญิงออโลร่าหลับมานานเท่าไรแล้วก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าเธอคงไม่เคยตื่นตั้งแต่ถูกแม่มดสาป
แต่แปลกจัง ทั้งที่เธอน่าจะมีความทุกข์ ที่ไม่สามารถหลุดพ้นจากการจองจำที่เป็นดั่งฝันร้าย
แต่ใบหน้าของเธอกลับระบายไปด้วยรอยยิ้มระเรื่อ ราวกับเธอกำลังรอคอยเจ้าชายที่อุตส่าห์บุกป่าฝ่าดงมาหาเธอ
หรือว่า ..เธอจะมีความสุขกับการรอคอย
ความรักของเธอคือการรอคอย?

ราพันเซลคือคนสุดท้าย ที่เจ้าหญิงสีแดงนึกถึง
ราพันเซลอยู่บนหอคอยที่สูงมาก สูงจนเสียฟ้า สูงจนแค่แหงนหน้าก็มองไม่เห็นยอด
แต่มีผมเปียที่ถักไว้อย่างแน่นหนา ยาวลงมาจากด้านบน ละไล้พื้นด้านล่าง
เจ้าหญิงสีแดงกระตุกผมนั้นเบาๆ ให้ราพันเซลรู้สึกตัว ก่อนตะโกนลั่น
“ราพันเซล เธอรู้ไหมว่าเจ้าชายอยู่ที่ไหน?”
“ฉันจะรู้ได้ยังไง ในเมื่อฉันไม่ได้ลงไปข้างล่างมาตั้งนานแล้ว”
เสียงตอบเต็มไปด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว เจ้าหญิงสีแดงไม่ยอมลดละ
“แต่เธอรอเจ้าชายอยู่ไม่ใช่หรอ เธอก็น่าจะรู้ว่าเจ้าชายอยู่ที่ไหนนะ”
“เรื่องแบบนั้นใครจะไปรู้ได้ ว่าแต่เธอ..จะหาเจ้าชายไปทำไมกัน”
“ฉันอยากเจอเจ้าชาย ฉันจะได้มีตำนานความรักที่ยิ่งใหญ่ กลายเป็นนิทานก่อนนอน”
“โถ่เอ๋ย เด็กน้อย” เสียงราพันเซลพูดเสียงกลั้วหัวเราะ อารมณ์ร้ายๆ เมื่อครู่นี้หายไป “เธอจะไม่มีวันพบเจ้าชายหรอก เพราะเจ้าชายจะไม่ปรากฏกาย ถ้ายังไม่ถึงเวลาอันเหมาะสม”
“แล้วยังไงล่ะ ถึงจะเรียกว่าเหมาะสม”
“ก็เมื่อสิ่งที่เรียกว่า โชคชะตา นำพาให้เขามาพบเธอ”
“ฉันไม่รู้จักโชคชะตา”
“อย่าโง่ไปหน่อยเลยเจ้าหญิงสีแดง โชคชะตาก็คือสิ่งที่เราไม่ได้ดั้นด้น เหมือนที่เธอกำลังทำอยู่ตอนนี้นี่ไง”
“อย่างนั้นหรอ..” เจ้าหญิงสีแดงเสียงเบาลง หากแต่เมื่อนึกอะไรได้ เลยรีบกระตุกผมเปียแล้วพูดต่ออย่างรวดเร็ว “แล้วโชคชะตา มันเกี่ยวกับความรักไหมราพันเซล”
“โชคชะตา อาจนำพาให้พบความรัก” เป็นคำตอบสั้นๆ ง่ายๆ เจ้าหญิงสีแดงพยักหน้ารับ
“สโนวไวท์บอกว่า ความรักของเธอคือการได้ทำสิ่งดีๆ ตอบแทนคนแคระทั้งเจ็ด ซินเดอเรล่าบอกว่า ความรักของเธอคือการอดทน ส่วนออโลร่า ไม่พูดอะไรสักคำ แต่เธอกลับนอนอมยิ้มจนฉันอิจฉา..”
“เพราะพวกนั้นเข้าใจความรักในแบบของตัวเองแล้ว”
“ความรักในแบบของตัวเอง..”
“กลับบ้านไปเถอะเจ้าหญิงสีแดง การผจญภัยไม่ได้นำมาซึ่งเจ้าชายที่เธอต้องการไปเสียทุกครั้งหรอกนะ” เป็นคำเตือนจากเพื่อนที่ผมยาวลากพื้นมาจากหอคอยสูง เจ้าหญิงสีแดงถอนหายใจเฮือกใหญ่ รู้สึกเหมือนจำใจเพราะหมดที่ไปจริงๆ แต่ก่อนจะไป เธออดไม่ได้ ที่จะเอ่ยถามเรื่องที่ค้างคา
“ราพันเซล จะว่าอะไรไหมถ้าฉันอยากรู้ว่า ทำไมเธอต้องไว้ผมให้ยาวขนาดนี้ แล้วยังถักเปียห้อยผมลงมาจากหน้าต่างมาถึงพื้นนี่ด้วย”
“เพราะฉันรักผม” น้ำเสียงหยอกเย้า เจ้าหญิงสีแดงเบ้หน้า
“ไม่ตลกเลย”
“โอเค พูดจริงๆ ก็ได้” ราพันเซลหัวเราะอีกครั้งเมื่อแกล้งเพื่อนได้สมใจ “ถ้าไม่มีผมของฉันแทนเชือก เธอคิดหรือว่าจะมีเจ้าชายที่ไหนเข้ามาช่วยฉันได้”
“ก็จริงนะ เพราะหอคอยนี้มันสูงมากเลยทีเดียว”
“ใช่ เพราะแบบนั้นนั่นแหละ ฉันจึงต้องพยายามหาทางช่วยเหลือ เพราะความรักของฉัน คือการได้อยู่เบื้องหลังความสำเร็จของคนที่ฉันรักไง”

เจ้าหญิงสีแดงกลับวังแต่โดยดี ระหว่างทางนี้เธอก็เอาแต่ครุ่นคิด
เธอมาตามหาเจ้าชายเพื่ออยากจะให้ตัวเองกลายเป็นเรื่องราวเล่าขาน แต่กลับมาพบเพื่อนๆ ที่พูดกันแต่เรื่องความรัก
แต่ตอนนี้เธอพอจะรู้แล้ว เจ้าชายจะมาก็ต่อเมื่อถึงเวลาที่โชคชะตากำหนด
โชคชะตา อาจทำให้เกิดความรัก
และความรัก คือการทำสิ่งดีๆ ให้กัน การอดทน การรอคอย และการได้เป็นส่วนหนึ่งของเขา โดยไม่หวังว่าตัวเองจะต้องได้ผลประโยชน์อะไรตอบแทน
แค่คิดเฉยๆ ก็ช่างน่าปวดหัว จนเจ้าหญิงสีแดงต้องสะบัดหน้าไปมา หวังว่าจะช่วยขับไล่อาการย้ำคิดย้ำทำของตัวเองให้หมดสิ้น
ไม่เอาแล้ว ไม่อยากรับรู้ คิดมากไปก็ปวดหัวเปล่าๆ โอ๊ย..อยากจะบ้า
เธอเดินไม่ดูทาง ด้วยไม่คิดว่าจะมีใครมาเดินชายป่าแถวนั้น
ทันใดนั้นเอง..
ปึก~!
ก้อนดินเหนียวถูกขว้างใส่ศีรษะของเจ้าหญิง เธอตัวเซไปด้านหน้าเพราะแรงกระแทก รู้สึกมึนงงไปชั่วขณะ เมื่อตั้งสติได้จึงรีบหันกลับมาดู
“อ้าว เวรกรรม ซวยแล้วฉัน” คำอุทานมาจากปากเด็กผู้ชายที่เนื้อตัวมอมแมมด้วยฝุ่นดิน ในมือมีก้อนดินเหนียวอีกก้อนเป็นหลักฐาน เขาเห็นหน้าเจ้าหญิงที่แดงขึ้นเรื่อยๆ ด้วยความโกรธ เลยรีบโบกมือเป็นพัลวัน
“ขอโทษๆ ฉันกำลังเล่นกับเพื่อนๆ อยู่ นึกว่าเธอเป็นเพื่อนอีกคนที่อยู่ในกลุ่ม เลยขว้างใส่ไปเต็มแรง ฮา..” ท้ายประโยคอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเมื่อนึกภาพเจ้าหญิงตอนเกือบหัวทิ่มอีกครั้ง แต่เมื่อรู้ตัวเลยรีบเอามือปิดปากด้วยความรวดเร็ว เจ้าหญิงสีแดงหยิบเอาก้อนดินเหนียวที่ติดผมตัวเองออกมา แล้วปั้นมันอีกครั้งเป็นก้อนขนาดพอดีกำมือ
“ไอ้บ้า กล้าดียังไงมาทำแบบนี้กับฉันฮะ”
“ก็ขอโทษแล้วไง จะเอาอะไรอีกเล่า” เด็กผู้ชายแก้ตัว เขาเริ่มเห็นเค้าลางไม่ดี เจ้าหญิงย่างสามขุมมาใกล้
ปึก!
“โอ้ย~!”
ปึก!
“กรี๊ด! ไอ้บ้า เจ็บนะ”
!@#!#$#GS!#G
!@$$$%FGS*1

เจ้าหญิงสีแดงยังเป็นเด็ก เธอยังคงต้องเจออะไรอีกมากมาย
โลกนี้มันแสนกว้างใหญ่ และเต็มไปด้วยเรื่องราวอีกหลากหลายที่เธอยังไม่รู้
ยังมีเจ้าชายอีกหลายคน ที่เธอยังไม่ได้รู้จักกับเขา
ยังมีอีกหลายโชคชะตา ที่มันอาจจะนำพาบางอย่างมาให้
แล้วไหนจะความหมายของคำว่ารัก ที่เพื่อนคนไหนก็ให้คำนิยามได้ไม่เหมือนกันสักคน

อะไรจะเกิดขึ้นวันข้างหน้า ใครจะไปรู้ได้



แล้วคุณล่ะ ค้นพบสิ่งที่ตัวเองตามหาบ้างแล้วหรือยัง?


ที่มา emotionway.com

[~BB24~]

อ่านจบก้อง่วงพอดี ไปนอนละ ฝันดีแทมมี่ อีฟ    

[Te-QuieRo]

ฝันดีจ้าพี่ออย
อิอิ
0/ เจ้าหญิงสีแดง

[Te-QuieRo]

นอนแย้วน๊า ฝันดีจ้าครันทรี