ผมเคยไปกินข้าวที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง
ผมสังเกตเห็นว่าบริกรที่มารับออร์เดอร์มีช้อนอยู่ในกระเป๋าเสื้อ
พอผมมองไปทั่วๆจึงเห็นว่าบริกรในร้านมีช้อนอยู่ในกระเป๋าเสื้อกันทุกคน
ด้วยความสงสัยผมจึงถามเขาดู
"ขอถามหน่อยเถอะมีไว้ทำไมเนี่ยเห็นมีกันทุกคนเลย"
"ช้อนนี่หรือครับ"
"เจ้าของร้านเขาจ้างบริษัทที่ปรึกษามาเพิ่มประสิทธิภาพการทำงานของพนักงานน่ะครับ
เขาเก็บข้อมูลอยู่หลายเดือนแล้วก็บอกว่า
ลูกค้าจะทำช้อนตกมากว่าอย่างอื่นถึง ๗๓.๘๔%
ซึ่งตกประมาณ ๓ ครั้งต่อโต๊ะต่อชั่วโมง
ซึ่งถ้าพนักงานเราเตรียมการไว้ก่อนก็จะสามารถลดจำนวนครั้งที่จะต้องเดินกลับไปที่ครัว
และก็สามารถลดพนักงานที่ใช้ลงได้ ๑ คนต่อกะ"
พอเขาพูดเสร็จผมก็ได้ยินเสียงช้อนหล่นอยู่หลังผม
บริกรที่คุยอยู่กับผมก็หยิบช้อนในกระเป๋าเสื้อส่งให้ใหม่แล้วบอกว่า
"ผมจะหยิบอันใหม่เมื่อผมผมกลับไปที่ครัวแทนที่จะรีบเข้าไปหยิบในครัวเดี๋ยวนี้"
ผมรู้สึกประทับใจมาก
และเมื่อผมมองดูรอบๆอีกครั้งผมก็สังเกตเห็นด้ายเส้นเล็กๆห้อยออกมาจากช่องซิปกางเกงของ
บริกรทุกคน ด้วยความสงสัยผมจึงถามบริกรคนเดิมอีกครั้ง
"รบกวนอีกทีเถอะ ทำไมถึงต้องมีด้ายห้อยออกมาจากตรงนั้นด้วย"
"โอ้โฮเฮะ" เขาดูตื่นเต้นมาก "ผมไม่เคยเจอใครช่างสังเกตอย่างคุณเลยนะครับ
จริงๆแล้วนี่ก็เป็นผลงานของบริษัทที่ปรึกษาเจ้าเดิมนั่นแหละ
เขาบอกว่ามันทำให้เราสามารถประหยัดเวลาที่ใช้ตอนเข้าห้องน้ำได้"
"ประหยัดได้ไง" ผมสงสัย
"ก็..." เขาอธิบาย "เราผูกด้ายนี่เข้ากับปลายนั่น คุณคงเข้าใจนะครับ แล้วพอจะฉี่เราก็แค่ดึงด้วยนี่ออกมามือก็ไม่เลอะ มันก็ประหยัดเวลาที่ต้องล้างมือไปได้
เขาว่ามันทำให้ประหยัดเวลาที่ต้องใช้ในห้องน้ำลงไปตั้ง ๗๖.๓๙% แน่ะ"
"อืม... ร้ายจริงๆ" ผมรู้สึกทึ่ง
"ว่าแต่ว่าด้ายนั่นช่วยตอนเอาออกมา แล้วตอนเก็บเข้าไปล่ะจะทำไง?"
"เอ่อ..." เขากระซิบ
"ผมก็ไม่รู้ว่าคนอื่นเขาทำกันยังไง แต่ผมน่ะ...ใช้ช้อน
