เข้าใจคับพี่ ต้องขอโทษจริงๆ คับ อารมณ์มันพุ่งมากไปหน่อย
ขอโทษที่ผมใช้คำรุนแรงไปนะคับ
กับน้องๆ ที่สนิท ผมก็เตือนเรื่องใช้คำไปบ้างแล้ว
แต่ที่ตั้งกระทู้นี้ เพราะไม่ไหวแล้วจริงๆ
สาเหตุและที่มาที่ไปก็บอกไปแล้วตั้งแต่ต้น
ใครจะมองว่าเป็นผู้ใหญ่รังแกเด็กก็ไม่ว่าหรอกคับ เข้าใจ
แต่ถ้าใครที่ติดตามเรื่องมามากพอ ก็คงจะพอเข้าใจ ว่าทำไมผมถึงตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา
จะบอกว่า เตือนดีๆ เคยเตือนมาแล้วพี่ เค้าเคย pm คุยกับผมแล้ว
คุยกันในเฟซก็คุยมาแล้ว และไม่ใช่ผมคนเดียว ยังมีน้องอีกคนนึง ที่ได้คุยและเตือนเค้าน่ะ
ผมไม่ได้จะบอกว่าผมสอนอะไรเค้านะ หรือว่าผมรู้หลักสังคมดี
ผมก็คนธรรมดา ยังต้องศึกษาเรียนรู้การอยู่ในสังคมอีกเยอะ
แต่ผมแค่เตือนและแนะนำในฐานะที่ผ่านสังคมมามากกว่า
และตอนนั้นก็เห็นเจตนาความตั้งใจที่เค้าจะปรับปรุงตัว
จากการคุยกันและที่น้องอีกคนนึงเล่าให้ฟัง ผมก็พอเข้าใจ ถึงได้แนะนำเค้าไป
แต่เหมือนว่า เค้าไม่ได้ยินดียินร้าย รับฟังคำแนะนำอะไรเลย
ก็ยังทำตัวเหมือนเดิม แถ โกหกไปเรื่อยเหมือนเดิม
ผมถึงได้ตั้งกระทู้บอกความจริงว่าตัวตนจริงๆ เค้าเป็นใคร
ก็เอาล่ะ ในที่สุดเค้าก็ยอมรับตัวเองได้ซักที
และทุกคนก็พร้อมให้อภัยที่เค้าโกหกใส่มาโดยตลอด
พร้อมจะเริ่มต้นมิตรภาพใหม่กับเค้า
แล้วพี่ดูสิ่งที่เค้าให้ผมสิ คืออะไร กล่าวหา ใส่ร้าย
ผมควรชื่นชมเค้ามั้ย ผมควรยกย่องเค้าเหรอ
ผมควรยิ้มและยินดี ว่านั่นคือสิ่งดีๆ ที่เค้าทำได้อย่างถูกต้องใช่ป่ะ
ผมขอโทษทุกคนที่อ่านกระทู้นี้จากใจเลยนะคับ
ในเรื่องของคำหยาบต่างๆ ทั้งจากผมและน้องๆ อีกหลายคน
จะพยายามไม่ใส่อารมณ์จนเกินเหตุคับ จะพยายามไม่หยาบ
แต่ก็ต้องขอออกตัวไว้ก่อน ว่าไม่รับปากนะคับ
เพราะความอดทนของคนมันมีจำกัด
ถ้าไม่มีอะไรมากระตุ้นโทสะจนตบะแตกควบคุมอารมณ์ไม่ได้
ก็จะพยายามระวังเรื่องคำต่างๆ ที่ใช้ให้ดูเหมาะสมมากที่สุดคับ