อ่อ เห้ออออ .... สรุปแล้วคือ ช่วงต้นๆวอร์ เจ้าบ้านไม่กันบ้านนั่นเอง คนถึงไปออที่ธงได้ขนาดนั้น จะไปลุ้นเอาช่วงครึ่งหลัง
กิลเล็ก ถ้าคิดกัน กันไม่ไหว เสียบ้าน ถูกต้อง / คิดจะกัน พยายามกัน กันไม่ไหว เสียบ้าน ถูกต้อง
กิลใหญ่ ถ้าคิดกัน กันไม่ไหว เสียบ้าน ถูกต้อง / คิดจะกัน พยายามกัน กันไม่ไหว เสียบ้าน ถูกต้อง
แต่ลักษณะการไปออกันที่ธง นั่นคือไม่ได้กันบ้าน ยอมปล่อยเพื่อรี ยอมปล่อยให้กิลอื่นได้ในช่วงต้นๆ เพื่อจะมาบุกเอาครึ่งหลังเพราะหากได้บ้านช่วงนี้จะได้ประโยชน์จากดีเลธง ซึ่งใช้เวลากันบ้านไม่นานก็จะจบวอร์ ได้บ้านชัวร์ๆ *** แต่ปัญหาคือ ตอนปล่อยบ้านครึ่งแรก ที่ไม่ยอมกันบ้าน ปล่อยให้ทุกกิลเข้ามาถึงธงได้ก่อนหมดดีเล 8 นาที หรือปล่อยบ้านไปแล้ว กิลอื่นครอง เราบุกมาเพื่อเอาแต่ดันไม่ใช่ฝ่ายที่ทำลายธงได้ เพราะมันมารุมกันมั่วว่างั้น
มีเหตุมีผล 
ในที่สุดพี่ก็เข้าใจ ฮิฮิ เข้าประเด็น แร้ววว
เข้าใจตั้งนานแล้ว แต่ไม่กล้าพูด กลัวโดนด่า
อยากให้คุยด้วยเหตุผลกันตรงๆมากกว่า มันถึงจะได้รู้ว่าปัญหาจริงๆมันอยู่ตรงไหน จะได้แก้ได้ถูกจุด
กิลเล็กๆก็ต้องเข้าใจด้วย สมาคมเราเล็ก ได้กันไม่ไหว ไปบุกก็บุกได้บ้านยาก ก็ต้องเตรียมตัวพร้อม กิลใหญ่ๆกว่าเค้าจะมีได้ขนาดนั้นก็ใช่ว่าสร้างมาแป๊บเดียวได้ จะขอให้ปรับเพื่อให้ได้เปรียบเขาคงไม่เหมาะ
กิลใหญ่ๆก็ต้องเข้าใจด้วย แม้กิลจะใหญ่ คนจะเยอะ แต่เจอบุกจากทุกกิล บางทีก็กันได้ไม่ไหว ต้องยอมเสียบ้านไปเป็นของธรรมดา มันก็เป็นหัวใจหลักของการทำสงครามชิงปราสาท มีได้ มีเสียเป็นของธรรมดา
แต่ปัญหาช่วงๆเวลาปลายๆวอร์ ที่ใครได้บ้านช่วงนั้นนั่งยิ้มได้ อันนี้ก็เป็นจุดบกพร่องที่ต้องหาทางออก ถ้าทุกฝ่ายได้บุก ได้กันอย่างจริงๆจังๆ คนที่ได้บ้านช่วงปลายๆจริงๆจะได้เปรียบเวลามาก เพราะหักลบเวลาดีเล 8 นาที ถ้าเหลือ 15 นาทีหลังก็เป็นเรื่องยากที่จะตีแตก ช่วงเวลาเหล่านี้เหมือนการวอร์จบไปตั้งแต่นาทีที่ 35 แล้ว นาทีที่ 30 - 35 ใครได้บ้านก็เหมือนกับได้ครองบ้านไปครึ่งตัวแล้ว ตรงนี้มากกว่าที่น่าจะหาวิธีปรับปรุง
