!~..คSอบครัวตัวซ่า -..พลังแห่งความมืด Project One. .~! เกรียuIIห่JสวSSค์

[whanzaII]

woon_loveรักนะจุฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ

[l3ut ~ II]

 

[•Eternal wanderer•]

ต๋อยคนมาอะ วันนี้เลยไม่ได้วอ 

[l3ut ~ II]

 

[Goodbye...]

[l3ut ~ II]

ตอนฉันห้าขวบ ตอนนั้นมันหนาวมากๆเลย ฉันกระชับเสื้อคลุมให้แน่นขึ้น
พอฉันได้ยินเสียงหัวเราะและรอยยิ้มจากแม่ ฉันก็วิ่งไปหาแม่ทันที
วิ่งผ่านสวนฟักทองที่มีรอยคันไถ ฉันมองตรงไปข้างหน้า ท้องฟ้ากำลังทอแสงสีทองในตอนเย็น
ฉันวิ่งเข้ากอดขาของแม่ แม่ก็พาฉันไปที่รถ แล้วฉันก็หลับมาตลอดทางที่กลับบ้าน

ตอนนั้นฉันไม่รู้ว่าทำไมต้นไม้ต้องเปลี่ยนสีในฤดูใบไม่ร่วง
แต่ฉันรู้ว่าแม่ไม่เคยกลัวอะไร
ตอนนั้นฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าบ้านของสโนไวท์อยู่ใกล้หรือไกล
แต่ฉันรู้ว่า วันนี้เป็นวันที่ดีที่สุดสำหรับฉัน

ตอนนี้ฉันก็อายุสิบสามแล้ว และไม่รู้ว่าทำไมเพื่อนๆของฉันถึงใจร้ายจัง
ฉันกลับถึงบ้านแล้วปล่อยโฮออกมา แม่กอดฉันแล้วคว้าพวงกุญแจ
แม่ขับรถพาฉันไปเมืองแห่งหนึ่งที่ไกลแสนไกล
พวกเราคุยกันแล้วก็เดินดูตามตู้โชว์ จนฉันลืมชื่อของคนพวกนั้นที่มาแกล้งฉัน

ฉันไม่รู้ว่าฉันจะคุยกับใครที่โรงเรียน
แต่ฉันรู้ว่าฉันหัวเราะมาตลอดทางกลับบ้าน
ฉันไม่รู้ว่าจะใช้เวลานานเท่าไรที่จะรู้สึกดีขึ้น
แต่ฉันรู้ว่า ฉันมีวันที่ดีที่สุดกับแม่

ฉันมีพ่อที่ดีที่สุด พ่อทำให้ฉันเข้มแข็งขึ้น
แต่ก็เหมือนพระเจ้าจะเข้าข้างน้องชายฉันมากกว่า
น้องฉันทั้งนิสัยดีและหน้าตาดี ดีกว่าฉันเสียอีก
ฉันเติบโตมาในบ้านเล็กๆ มีที่ว่างให้ฉันได้วิ่งเล่นด้วย
ฉันจึงมีวันที่ดีๆกับแม่

ฉันพบวีดีโอม้วนหนึ่งที่ถูกอัดขึ้นตอนฉันอายุสามขวบ
แม่วางจานสีไว้ในครัวแล้วเดินมาเล่านิทานให้ฉันในตอนนั้นฟัง
มันเป็นยุคของบรรดาเจ้าหญิง เหล่าโจรสลัด และคนแคระทั้งเจ็ด
พ่อของฉันช่างเท่ห์จัง และแม่ก็เป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในโลกอีกด้วย

ตอนนี้ฉันถึงได้รู้ว่าทำไมต้นไม้ถึงต้องเปลี่ยนสี
ฉันรู้ว่าแม่จะอยู่ข้างฉันถึงแม้ว่าฉันจะเป็นฝ่ายผิด
และฉันรักแม่ที่คอยเฝ้ามองฉันเติบโตและมีความสุข
ฉันไม่รู้ว่าแม่รู้เรื่องนี้รึป่าว แต่ฉันใช้โอกาสที่มีบอกแม่ไป
ว่าฉันอยู่กับแม่แล้วมีความสุขมากที่สุด

เครดิตแปลเพลง http://writer.dek-d.com/feldania/writer/viewlongc.php?id=604090&chapter=47#ixzz1VNnTRkph

[•Eternal wanderer•]

 

[whanzaII]

ตอนฉันห้าขวบ ตอนนั้นมันหนาวมากๆเลย ฉันกระชับเสื้อคลุมให้แน่นขึ้น
พอฉันได้ยินเสียงหัวเราะและรอยยิ้มจากแม่ ฉันก็วิ่งไปหาแม่ทันที
วิ่งผ่านสวนฟักทองที่มีรอยคันไถ ฉันมองตรงไปข้างหน้า ท้องฟ้ากำลังทอแสงสีทองในตอนเย็น
ฉันวิ่งเข้ากอดขาของแม่ แม่ก็พาฉันไปที่รถ แล้วฉันก็หลับมาตลอดทางที่กลับบ้าน

ตอนนั้นฉันไม่รู้ว่าทำไมต้นไม้ต้องเปลี่ยนสีในฤดูใบไม่ร่วง
แต่ฉันรู้ว่าแม่ไม่เคยกลัวอะไร
ตอนนั้นฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าบ้านของสโนไวท์อยู่ใกล้หรือไกล
แต่ฉันรู้ว่า วันนี้เป็นวันที่ดีที่สุดสำหรับฉัน

ตอนนี้ฉันก็อายุสิบสามแล้ว และไม่รู้ว่าทำไมเพื่อนๆของฉันถึงใจร้ายจัง
ฉันกลับถึงบ้านแล้วปล่อยโฮออกมา แม่กอดฉันแล้วคว้าพวงกุญแจ
แม่ขับรถพาฉันไปเมืองแห่งหนึ่งที่ไกลแสนไกล
พวกเราคุยกันแล้วก็เดินดูตามตู้โชว์ จนฉันลืมชื่อของคนพวกนั้นที่มาแกล้งฉัน

ฉันไม่รู้ว่าฉันจะคุยกับใครที่โรงเรียน
แต่ฉันรู้ว่าฉันหัวเราะมาตลอดทางกลับบ้าน
ฉันไม่รู้ว่าจะใช้เวลานานเท่าไรที่จะรู้สึกดีขึ้น
แต่ฉันรู้ว่า ฉันมีวันที่ดีที่สุดกับแม่

ฉันมีพ่อที่ดีที่สุด พ่อทำให้ฉันเข้มแข็งขึ้น
แต่ก็เหมือนพระเจ้าจะเข้าข้างน้องชายฉันมากกว่า
น้องฉันทั้งนิสัยดีและหน้าตาดี ดีกว่าฉันเสียอีก
ฉันเติบโตมาในบ้านเล็กๆ มีที่ว่างให้ฉันได้วิ่งเล่นด้วย
ฉันจึงมีวันที่ดีๆกับแม่

ฉันพบวีดีโอม้วนหนึ่งที่ถูกอัดขึ้นตอนฉันอายุสามขวบ
แม่วางจานสีไว้ในครัวแล้วเดินมาเล่านิทานให้ฉันในตอนนั้นฟัง
มันเป็นยุคของบรรดาเจ้าหญิง เหล่าโจรสลัด และคนแคระทั้งเจ็ด
พ่อของฉันช่างเท่ห์จัง และแม่ก็เป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในโลกอีกด้วย

ตอนนี้ฉันถึงได้รู้ว่าทำไมต้นไม้ถึงต้องเปลี่ยนสี
ฉันรู้ว่าแม่จะอยู่ข้างฉันถึงแม้ว่าฉันจะเป็นฝ่ายผิด
และฉันรักแม่ที่คอยเฝ้ามองฉันเติบโตและมีความสุข
ฉันไม่รู้ว่าแม่รู้เรื่องนี้รึป่าว แต่ฉันใช้โอกาสที่มีบอกแม่ไป
ว่าฉันอยู่กับแม่แล้วมีความสุขมากที่สุด

เครดิตแปลเพลง http://writer.dek-d.com/feldania/writer/viewlongc.php?id=604090&chapter=47#ixzz1VNnTRkph

 

[whanzaII]

จัดไปสักเพลงอิอิ

[l3ut ~ II]

 

[รงค์คุง]

[Goodbye...]

จุฟ

[รงค์คุง]

 

[รงค์คุง]

 

[l3ut ~ II]