เอาละ บอกก่อนว่าผมคนเดียวกับpsynisแต่ไอดีโดนแฮก เนื่องจากบอร์ดนี้เด็ก(วาย)เยอะผมจึงไม่กล้าลง18+
แบบเห็นจะๆ(หมายความว่ายังไง?) ถ้าว่างๆจะมาแต่งนะฮะ คิดว่าคงไม่ค่อยสนุกหรอก
ถ้ามีใครก๊อปไป ผมจะไม่แต่งต่อทันที และลบทิ้งทั้งหมดด้วย
Title:pressure
author:psynis/larza
Rate:18+
ทุกๆวันก็เหมือนวันปรกติทั่วไป...
ถ้าวันนั้นผมกลับบ้านช้ากว่าเดิมอีกสักนิดละก็...
คงไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น...
ทรมาน...
ผมกัดฟันขณะที่ปล่อยให้พวกนักเลงรุมถีบผมจนทั้งตัวฟกช้ำไปด้วยบาดแผล สายตาจ้องตัวการที่ทำให้เกิดเรื่องนี้ทั้งหมดอย่างโกรธแค้น รู้สึกถึงน้ำอุ่นๆที่ไหลออกมาจากหัว ตอนนี้รู้สึกเจ็บแสบระบมไปทั้งตัวแล้ว
แค่เดินทางผ่านมาจะกลับบ้านเฉยๆแล้วไปชนพวกมันเข้า มันก็หาว่าผมจงใจแล้วก็เรียกพวกมารุมซ้อม ไอ้พวกนี้มันสารเลวชัดๆ
"พอเถอะ ซ้อมแค่นี้ก็พอแล้ว"น้ำเสียงดังขึ้นจากข้างบน ผมหันไปถลึงตาใส่อย่างโกรธแค้น "เอล ทำไมจ้องแบบนั้นละ"
ใช่..บังเอิญว่าคนที่เป็นหัวหน้านักเลงดันเป็นคนที่เกลียดขี้หน้าผมซะด้วยสิ
เรน...
"อ้อ"ผมแกล้งทำน้ำเสียงสบายดีสุดๆทั้งๆที่เจ็บปากไปหมดแล้ว "พอดีว่ากำลังจ้องไอ้สารเลวแถวนี้อยู่น่ะ"
เรนได้ยินดังนั้นก็ขมวดคิ้ว หน้าตาก็ดีอยู่หรอกแต่ดันเสือกไปเป็นหัวหน้านักเลงได้ยังไงไม่รู้ ผมส่งยิ้มกวนประสาทให้ พอเด็กหนุ่มเห็นแบบนั้นเลยกระทืบผมซ้ำจนกระอักเลือดออกมาทางปาก
เจ็บนะโว้ย....!!
แต่จะให้บอกว่าเจ็บกับอีกฝ่ายไม่มีทางแน่ละ เสียศักดิ์ศรีหมด
"มะ-มีปัญญาทำได้แค่นี้เองเรอะ"ผมพยายามกลั้นหายใจเพื่อไม่ให้เสียงสั่น รู้สึกร้าวระบมตรงซี่โครงไปหมดแล้ว เรนขมวดคิ้วหนักยิ่งกว่าเก่า ถึงอยากจะหัวเราะแค่ไหนแต่ผมก็ไม่มีแรงแล้ว
"ลากมันไปที่โกดัง แล้วมัดมันไว้"เรนสั่งพวกลิ่วล้อ นักเลงพวกนั้นพยักหน้ารับก่อนจะฉุดกระชากลากผมไปทางโกดังที่สกปรก อย่างน้อยมันจะอุ้มผมดีๆไม่ได้หรือยังไง ทำไมต้องลากกันไปแบบนี้ด้วย ระหว่างทางพอจะเรียกร้องขอความช่วยเหลือก็โดนพวกมันตบจนเลือดกกปาก แล้วเอาผ้ามามัดไว้
หลังจากที่พวกมันลากผมมาที่โกดัง พอมันจะมัดผมก็ดิ้นขัดขืนจนโดนมันชกท้องเข้าไปอีก คิดว่าผมเป็นอมตะรึยังไงถึงได้ทำเหมือนกับผมเป็นตุ๊กตา พอมัดเสร็จเรนก็พูดอะไรไม่รู้ รู้แค่ว่าผมง่วงนอนเอามากๆเพราะว่าเลือดที่จวนเจียนจะหมดตัว รู้สึกตัวอีกทีพวกนักเลงมันก็หายกันไปหมดแล้ว
(คลุมเอา)
พอผมกำลังจะหลับ เรนก็ตบหน้าผมอย่างแรงจนหายง่วงทันที ผมจ้องหน้าเขาเขม็ง รู้สึกว่าภาพมันมัวๆเลือนรางแปลกๆ พลันอะไรบางอย่างก็แทงเข้ามาที่ช่องทางนั้นอย่างแรง ผมกรีดร้องด้วยความทรมาน นัยน์ตาเบิ่งกว้างกับความเจ็บปวดที่แทรกซึมเข้ามา
"อ๊ะ เจ็บ!"ผมร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวด ขณะรองรับการกระแทกที่แทรกซึมเข้ามา
วินาทีนั้น...
ผมเพิ่งจะมาเสียใจทีหลังว่าถ้ารู้ว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้..ผมคงยอมเสียศักดิ์ศรีให้มันไปแล้ว
