(NEW)สมาคม <•~- ◄Chill ◄Chill -~•>อบอุ่น จริงใจ พี่น้อง เราทันกระแส

[nao_kung.]

[Poryai-Jaff]

 

[☺๛. บางทีก็เลว ๛.☺]

ถ้ามรึงได้มาอ่านกูก็จะบอกว่ามันเป็นปัญหาของกิลChillChill

กูก็รู้ว่าต่างคนที่อยู่กันนั้นใส่หน้ากากหลอกกันไปหลอกกันมาเเต่กูถามมรึงหน่อย
มรึงไม่พอใจคน คนๆนั้น เเต่มรึงพึงพอใจกับคนๆนี้ มรึงได้พูดคุยกับคนที่มรึงพูดคุย เเต่อีกคนมรึงไม่ได้พูดคุย
มรึงก็มากล่าวหาว่าคนนั้นไม่ดี คนนี้ดี มรึงไม่ได้อยู่มาก่อนมรึงไม่รู้หรอกว่าทุกคนนิสัยเป็นคนกันยังไง
ที่กูมานั้น กูมาเเก้ปัญหาให้มันลงตัวเท่านั้น
คนที่มรึงบอกว่าดีเเต่สำหรับคนอื่นเเล้วเขามองไม่เหมือนมรึง ถ้าทุกคนมองเหมือนมรึงป่านี้ก็อยู่กันได้เเล้วคงไม่ต้องมาอะไรกันถึงวันนี้หรอก
กูถามหน่อยกิลChillChillมันปกครองเเบบพี่เเบบน้องกันก็จริง บางคนก็ได้พบเจอกันบางคนก็ยังไม่ได้พบเจอกัน
*เมื่อพี่ไปน้องก็รับช่วงเเทน กิลมันก็จะสามารถดำรงณ์ต่อไปได้ ทุกสิ่งทุกอย่างทุกคนก็เคยผ่านกันมาหมด*
ไม่ใช้เหมือนกิลที่มรึงอยู่ อยู่กันเเบบเพื่อนสร้างขึ้นมาก็ช่วยกันสร้างอันนี้กูรู้ยังไงมันไม่ทิ้งกันหรอกคำว่าเพื่อน ถึงไหนถึงกันเเต่เพื่อนเเท้มันจะมีไหม
ถึงจะทำงานที่เดียวกันก็ตาม (ถ้าอยู่ข้างนอกเพื่อนเเท้มันมีเยอะป่านี้กูคงไม่มาเป็นทหารเเล้วมาเจอกับมรึงหรอก)
ถึงมรึงจะมองคนในChillChillเเบบไหนกูก็เลยจะบอกว่า (อยู่กันได้ก็อยู่-อยู่กันไม่ได้ก็ไม่ต้องอยู่เท่านั้น)
คนในChillChillจุดอ่อนมีก็คือต่างคนต่างตีหน้าเข้าหากัน ถ้ามีคนมา*ยุเเย่*มันก็จะทะเลาะกันอย่างที่มรึงคิดใช้ไหม
กูรู้นานเเล้วเเต่วันนี้กูไม่พอใจมรึงเท่านั้นที่ได้คุย
(มรึงอย่าลืมจุดที่มรึงเคยอยู่มาก่อนเเละพวกเพื่อนมรึงก็อย่าลืมจุดที่เคยอยู่มาก่อนเช่นกัน)
*ต่างคนอยู่กิลไหนมาจะปลูกฝั่งไม่เหมือนกัน*

กูให้มรึงคิด 1.เเฟนกับเเฟนคุมกิล2.เพื่อนกับเพื่อนคุมกิล3.พี่น้องคุมกิล
อันไหนมันจะอยู่กันได้นานกูถามหน่อยน่ะไม่ต้องให้กูมาอธิบายกูเบื่อ

การเที่ยวไม่ใช้ว่าเที่ยวกันเเบบปัจจุบัน-เมื่อก่อนกูเที่ยว เที่ยวด้วยคำว่าเพื่อนเเท้เพื่อนตาย ชีวิตกูเที่ยวจนเข้าไปรู้จักคำว่า*นักเลง-อัตพาล*
ซึ่งจะรู้กันเลยว่ามันเเตกต่างกันยังไง-จนกูมาอยู่กับนักเลง-
ชีวิตนักเลงนั้นมันได้สอนอะไรกับตัวกูมาเยอะ การคุมงานคุมกิจการต่างๆที่ผิดกฏหมาย เช่น1.โต๊ะบอล2.โต๊ะสนุก3.โต๊ะไฮโร
4.ร้านคาราโอเเกะ5.ร้านอาบ อบ นวด6.ร้านค้าต่างๆ7.ปล่อยเงินกู้นอกระบบ อื่นๆอีกมาก -ตอนนั้นผมเป็นลูกน้องวิ่งโพยจดบอลอยู่เลย-
ที่อยู่ได้กันเพราะส่งส่วยให้เเก่ตำรวจเป็นเเสน เป็นล้านถึงอยู่กันได้ เเต่ละจังหวัดการปกครองมันไม่เหมือนกันซึ่งผมเป็นคน-อำเภอพนัสนิคมจังหวัดชลบุรี
ตอนนั้นผู้อิทธิพลคุมอยู่คือ*คนฝั่งเจ้าแม่มาลัยทอง* คุมทุกอำเภอ เเต่นานมากเเล้วตอนนี้ไม่รู้ว่าใครปกครองดูอยู่
ชีวิตนักเลงมันถึงไหนถึงกัน ไม่ทิ้งเพื่อนไว้ข้างหลัง 10คนจะมีเเค่คนเดียวที่เป็นเพื่อนเเท้กับเพื่อนตาย
(ซึ่งได้ถอนตัวออกมานานเเล้ว)ตอนนั้นจำไม่ได้ว่าได้ตังเท่าไรตอนที่อยู่กับเฮีย-จำได้เเค่ว่าเฮียจะเอาตังเข้าบัญชีให้

ตอนนั้นก็ได้มาเยอะน่ะเงินตรา จนกระทั้งถอนตัวกันออกมากันกับเพื่อน3คนมาเปิดร้านอะไรเล่นๆกัน เวลาผ่านไปก็ราบรื่นดี
เเต่นานๆไปนั้นเพื่อนกับเพื่อนมาหักหลังกันเรื่องผู้หญิงเเค่คนๆเดียว จนทำให้ทะเลาะกันเองในวงใน ผลสุดท้ายก็ปิดร้านกันไป
มาถึงปัจจุบันนี้ต่างคนต่างไม่มองหน้ากันเลย

จนมาช่วยพี่อีกคนดูร้านเกมส์เเละจดบอลให้พวกพี่อีกคนเขาไปวันๆ จนมารู้จักพี่คนๆ1ไม่รู้ว่ารู้จักกันได้ยังไงไปมาไปมาไปยุ่งเกียวกับยาเสพติดซะงั้น
ใครๆก็อยากได้ตังเยอะทั้งนั้นในช่วงเวลาอายุตรงนั้น ตอนนั้นคิดว่าการจดบอลได้เเต่เเค่น้ำไปวันๆตกต่อวัน400บ.-700บ.ช่วยพี่คุมร้านเกมส์วัน200บ.
ตอนนั้นก็เที่ยวเยอะอะไรเยอะก็รู้ว่าต้องการใช้ตังเพิ่ม ก็เลยมาค้าขายกันตอนนั้นยังจำได้เลยทำกันเเค่4คนซึ่งมีพี่กับเพื่อน
ตอนนั้นนิวเป็นคนติดต่องานจากพี่ที่นิวรู้จักกันที่โต๊ะบอลซื้อมา50เม็ดประมาณ7500บ. ตอนนั้นต่างคนต่างไม่เคยทำกันไม่รู้ทำกันยังไง
(นิวโดนด่าจนหูชาว่าซื้อมาเเล้วซื้อมาตัวเองปล่อยไม่ได้จะซื้อมาหาตายอะไรเพราะตรงนั้นมันไม่ใช้ตังนิว)
ไปๆมาๆเเค่เวลาเดือนเดียวยังไงกันไม่รู้  สามารถคุมพวกเด็กวัยรุ่นได้จากนั้นมาปากต่อปากกันมันก็เเผ่หลายกันไปจนจาก50เม็ดไปเป็นถุง
ใช้เวลา3เดือนไปเป็นหมัด จนไปมาเพื่อนขาลงไปคน1ซึ่งเพื่อนที่ไว้ใจกันกับโลภเรื่องเงินติดผู้หญิงเเละเเฟนมันก็เล่นของไปมามันก็เล่นของจนต้องตัดทิ้งไป
เหลือ พี่ นิวเเละเพื่อนอีกคน เวลาผ่านไปปี1ช่วงเป็นเวลาที่เเห่งมีความสุข จำได้เลยมาปี51เนี่ยเเละที่สูญเสียไปเยอะมากเงินเก็บกับโดนคนที่ไว้ใจหักหลังก็คือเพื่อน
จนเหลือพี่เเละนิวช่วงนั้นต่างคนต่างโดนหักหลังกันเเล้วก็ต้องมาตามเช็ดขี้ ที่มันทิ้งไว้ให้ ถ้าไม่ทำก็มีเเต่โดนเก็บ
ขาลงกันมากเลยช่วงนั้นจนนิวไม่รู้จะไปทางไหนเลยกับไปหาเฮียในวงการนักเลง
รู้ไหมนิวโดนสนับมือตบหน้า ความรู้สึกตอนนั้นมันบอกเลยว่าเจ็บมากๆมากที่สุด โดนเฮียเงียบหัวซ้ำยังจำได้ที่เฮียเขาบอกว่า
*จะเป็นอะไรมากูช่วยเหลือเเต่นี้มรึงไปยุ่งเรื่องยากูขอตัดมรึงทิ้งด้วยคำว่าน้อง กุพยายามเห็นมรึงเป็นน้องเเต่มรึงไม่เคยพยายามเห็นกูเป็นพี่*
จดสุดท้ายไม่รู้จะไปพึ่งใครเลยตัดสินใจกับพี่ขายของทุกอย่างที่มีอยู่ก็เลยขายทองกันไปคนละเส้นที่มีอยู่
ตอนนั้นเงินรวมกันได้ประมาณ6หมื่นหรือ7หมื่อนนี้เเละ เเต่ต้องมาตามเช็ดขี้ให้เพื่อนที่มันทิ้งภาระไปเป็นล้าน
เงินตรงนั้นไม่รู้จะทำอะไรจนไปเจอเพื่อนที่เเถวอ่างศิรา ซึ่งตอนนั้นยาไอร์เป็นที่นิยมของพวกไฮโซ
ก็เลยมาทำไอร์กันซึ่งได้กำไร5เท่าของต้นทุนที่ลงทุนกันไปช่วงนั้นหนีจากพนัสนิคมมาอยู่บ้านบึงเเถวหนองรีเข้าปี52
ชีวิตไม่มีอะไรที่เเน่นอนนิวพลาดตลอดเสียตลอดเเต่มีพี่ที่คอยช่วยเหลือตลอด จนกระทั้งช่วงเดือนเมษายนนิวติดมากเลย-WY-
ทำยอดตกเป็นว่าเล่นเงินเก็บอะไรบินไปหมดกับไฟเเช๊กที่เราจุด จนพี่เขาปล่อยไม่สนใจอะไร
จนสุดท้ายไปตายรังก็คือบ้านซึ่งตอนนั้นไม่ได้กับบ้านมาเป็นปี ถามว่าพ่อเเม่พี่สาวเป็นห่วงไหมก็จะบอกว่าเป็นห่วงมากเเต่เราได้เเต่โทรคุยกันเท่านั้น

*ซึ่งเราเสียใจน่ะได้มาเห็นเครื่องเเบบของพ่อเเละของพี่สาว วันนั้นมันทำให้คิดได้ในชีวิตว่าต้องพอกันสักที*
ก็เลยมาเล่นคอมอยู่บ้าน ช่วงเดือนสิงหาปี52จนเลยมารู้จักเกมส์นี้ จากนั้นไม่เคยออกจากบ้านเลยชีวิตได้ลงเเต่คำว่าเกมส์เเละกิลไป
เเละเเล้วสุดท้ายปี54นั่งคิดนั่งทบทวนจะทำยังไงดีกับชีวิตวันข้างหน้า ทางเลือกมีอยู่2ทาง1.บวชพรรษาเดียว2.เป็นทหาร2ปี
จนตัดสินใจลองมาเป็นทหารเพราะคิดไว้ว่าบวชมันบวชตอนไหนก็ได้ถ้าเรายังมีชีวิตอยู่ เเต่ทหารมันทั้งเดียวในชีวิตก็เลยมาเป็นทหารเรือ
ถึงปัจจุบันนี้ซึ่งได้มาอยู่ ประจำการเรือหลวงตากสินซึ่งได้เรียนรู้อะไรๆหลายอย่างในชีวิตกับคำว่า
ครอบครัว พี่น้อง เพื่อน เเฟน มันเเตกต่างกันเเบบไหน


ถ้านิวไม่เเน่จริงนิวคงไม่มานั้นมานี้หรอกน่ะ นิวเคยผ่านช่วงเวลานั้นมาพอเเล้วกับการที่ต้องเสียเพื่อนเสียคนที่เรารักเเละกับการที่เราโดนหักหลัง
ว่ามันเป็นยังไง ถ้าใครเคยผ่านจุดนี้มาจะรู้เลยว่าชีวิตนั้นมันเป็นยังไง เเต่คงหยุดสักที่ไม่อยากกับไปเเบบนั้นอีกเพราะรู้ว่ามันเลวร้ายขนานไหน
เหมือนเราฆ่าคนรอบข้างเเละตัวเราไปพร้อมกัน
วันศุกร์เร็วจังคงกลับค่ายเเล้ว คงจะไม่ได้เจอกันอีกพักใหญ่ (ก็ขอโทษด้วยน่ะที่ทำให้รำคาญกัน)
ใครจะเกลียดจะอะไรก็ไม่ว่าหรอกน่ะคับ เเต่สิ่งที่ทำลงไปมันคือสิ่งที่ดีผมไม่สนใจหรอกว่าคนอื่นจะมองกันยังไงเพราะชีวิตเราเป็นคนเลือกเอง

ปล.สิ่งที่เขียนลงไปมันเป็นเเค่เรื่องโดยรวมของชีวิตไม่ได้ขอให้เชื่อกันหรอกน่ะเเต่สิ่งที่เขียนลงไปมันเคยผ่านกับชีวิตของผมมาเท่านั้น

[Poryai-Jaff]

 

[Drak_Knight]

 

[Poryai-Jaff]

 

[Poryai-Jaff]

 

[nao_kung.]

[Poryai-Jaff]

 

[Poryai-Jaff]

 

[nao_kung.]

[Poryai-Jaff]

 

[.PrivaCy.]

อุบัติเหตุไม่มีใครคาดคิดว่าจะเิิกิดขึ้นยังไงจะไปไหนมาไหนก็ระวังตัวด้วยนะคะเก็บภาพมาฝากเจอมากับตัว-...- เจ็บมาก โชคดีที่ไม่เป็นอะไรมากกว่านี้ ดูแลตัวเอง+ไม่ประมาทด้วยละกันนะคะ  

[nes]

- -+

[Poryai-Jaff]