พระบรมราโชวาทพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวกับหัวหน้าบางครั้ง ก็เอาใจเขามาใส่ใจเราบ้าง เขามักจะมาต่อว่ามากกว่าจะมายอมรับ สิ่งที่เขาให้ทำก็มักจะเหมือนกับว่าไม่รู้จักจบจักสิ้น
หากลองกลับกันให้เราไปอยู่ในตำแหน่งที่เขายืนอยู่ เราคงจะเข้าใจเขาได้ง่ายหน่อยและให้อภัยเขาได้
กับหัวหน้า…ไม่จำเป็นต้องเป็นคู่ปรับกัน แต่ต้องรู้จักที่จะแบ่งปัน…เรียนรู้…และเติบโตไปด้วยกัน
กับลูกน้องเป็นเพราะรู้จักให้ ผลตอบแทนก็กลับมามาก กับลูกน้อง ไม่ใช่เป็นความสัมพันธ์เฉพาะเบื้องบนกับเบื้องล่างเท่านั้น
ยังมีความสัมพันธ์ด้านหุ้นส่วนอยู่ด้วย
รู้จักเข้าใจและให้อภัยซึ่งกันและกัน หากรู้จักยอมรับมากกว่าที่จะจับผิด ให้รอยยิ้มมากกว่าสายตาอันตำหนิติเตียน
ผลตอบแทนที่ทั้งสองฝ่ายจะได้รับก็จะยิ่งมากตามไปด้วย
กับเพื่อนร่วมงาน ไม่ใช่แค่ว่าทำงานร่วมกัน อยู่ร่วมกันวันละไม่น้อยกว่า 8 ชั่วโมง..ทุกวัน..ไม่เพียงแต่พูดคุยกันเรื่องงาน
หากแต่จะต้องมีความรู้สึกที่ดีต่อกันด้วย…แม้จะมีความสัมพันธ์ที่ตึงเครียด…สู้ ปล่อยตัว ให้สบาย สบาย ไม่ได้
…พบกันถือว่ามีวาสนาต่อกัน อยู่ร่วมกันก็ยิ่งควรจะเข้าใจ ให้อภัยและใส่ใจซึ่งกันและกัน… กับเพื่อน ......แค่คิดถึงกันบ้างก็ดีใจแล้ว
ไม่รู้จะพูดยังไง ไม่รู้จะหาคำไหนมาพูด แต่ที่รู้ๆ ก็คือทุกคนรักกระโป่ย
บางสถานการณ์ บางอารมณ์ อาจมีกระทบกระทั่ง ทั้งด้วยความตั้งใจ และไม่ตั้งใจ
แต่ยังไง อยากให้ทุกคนหันกลับมา เข้าใจ ให้อภัยกัน นะคะ
รักกระโป่ยทุกคนที่สุด 
