~~~ เรื่องหมา หมา ~~~

[firstalonely]

เมื่อไม่กี่วันมานี่ เพื่อนๆคงได้ทราบข่าวเจ้าหน้าสกัดจับขบวนการค้าสุนัขข้ามชาติได้ที่ จ.นครพนมนะค่ะ
เชื่อว่าข่าวนี้ทำให้ผู้ที่รักสุนัขทั้งหลายสะเทือนใจเป็นอย่างมาก
วันนี้เฟิร์สจึงขอนำบทความต่างๆเกี่ยวกับน้องหมาหรือสุนัขมาให้เพื่อนได้อ่านอีกครั้ง
เพื่อประกอบการตัดสินใจที่จะเลี้ยงน้องหมาหรือสุนัขสักตัว



ชีวิตของฉันอย่างมากก็จะสิ้นสุดเพียงแค่...10 – 15 ปีเท่านั้น การแยกจากนายไม่ว่า จะด้วยเหตุใดก็ตาม นับเป็นความปวดร้าวอย่างยิ่งของฉัน จึงโปรดสังวรให้จงหนัก ก่อนที่จะรับฉันเข้ามาในชีวิตนาย

จงเชื่อมั่นในตัวฉัน เพราะเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งสำหรับความเป็นอยู่ของฉัน..

ความอดทนและความเข้าอกเข้าใจของนาย จะสอนให้ฉันรู้ว่า นายต้องการจะสอนให้ฉันเรียนรู้อะไรบ้าง

อย่าโกรธฉันให้นานนัก อย่าลงโทษฉันด้วยการกักขัง นายมีทั้งหน้าที่การงาน ความบันเทิงและมิตรสหาย...แต่ฉันมีนายเพียงคนเดียว

พูดกับฉันบ้าง แม้ฉันไม่เข้าใจในคำพูด แต่ฉันก็สามารถเข้าใจนายจากน้ำเสียงที่อ่อนโยนของนาย

พึงระลึกอยู่เสมอว่า ไม่ว่านายจะปฏิบัติอย่างไรต่อฉัน ฉันจะไม่มีวันลืมเลือนเลย



โปรดอย่าทำร้ายฉันด้วยการเฆี่ยนตี เพราะฉันอาจกัดหรือทำร้ายนายได้ ซึ่งเป็นสิ่งที่ฉันไม่อยากให้เกิดขึ้นเลย

โปรดพาฉันเข้าในบ้านเมื่ออากาศหนาวหรือฝนตก ฉันเป็นสัตว์ที่เคยชินกับการอยู่ร่วมกับคน ฉันไม่ร้องขอความสะดวกสบายมากมายนัก ขอ เพียงได้นอนแทบเท้านาย ฉันก็มีความสุขมากแล้ว

ก่อนนายจะดุด่าฉัน สำหรับท่าทีที่คล้ายจะไม่เชื่อฟัง ดื้อดึงเกียจคร้าน ขอจงได้ถามตัวนายก่อนว่า เกิดสิ่งผิดปกติกับตัวฉันหรือไม่ .......หัวใจ...ของฉันมันแก่ชราและอ่อนล้าลงเสียแล้ว..

เมื่อฉันสุขภาพไม่ดี ฉันอาจมองไม่ค่อยเห็นนายหรือได้ยินเสียงนายไม่ชัด แต่ฉันก็อยากอยู่ใกล้ชิดกับนายเหมือนเคย..

ขอนาย...อยู่กับฉัน เมื่อช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิต..ฉันมาถึง อย่าทิ้งฉันไว้เพียงลำพัง..โปรดเฝ้ามองเพื่อนผู้ซื่อสัตย์ของนาย..จากไป...อย่างช้าๆ เพื่อที่ลมหายใจสุดท้ายของฉันจะได้รับรู้ว่า ชีวิตของฉันสิ้นสุดลง....ในอ้อมกอดของนาย.........................

เครดิต : www.dogthailand.net

[firstalonely]

มีภาพยนตร์เกี่ยวกับน้องหมาหรือสุนัขมากมาย แต่ภาพยนตร์ที่สื่อถึงความรู้สึกของน้องหมาหรือสุนัขได้ดี
เฟิร์สคงยกเป็นภาพยนตร์เรื่อง Hachiko: A Dog's Tale ฮาชิ หัวใจพูดได้



เป็นภาพยนตร์ที่ดัดแปลงมาจากเรื่องเล่าเลื่องชื่อของประเทศญี่ปุ่น

[/size][/color]

[firstalonely]

ฮาจิโกะ เป็นสุนัขสายพันธุ์อคิตะ (Akita)เกิด ที่เมืองโอดาเตะ จังหวัดอคิตะ ประเทศญี่ปุ่น

ลืมตาขึ้นมาดูโลกเมื่อเดือนพฤศจิกายน 1923 (2466)ในจังหวัดอากิตะ เมื่ออายุได้ เพียง 2 เดือน

เจ้าฮาจิโกะถูกส่งตัวไปอยู่กรุงโตเกียวกับเจ้านายของมัน คือ

ศาสตราจารย์ เอซะบุโระ อุเอะโนะ 

อาจารย์ประจำคณะเกษตรศาสตร์

แห่งมหาวิทยาลัยอิมพีเรียล(มหาวิทยาลัยโตเกียวในปัจจุบัน)

ศาสตราจารย์ มีความภาคภูมิใจกับเจ้าฮาจิโกะเป็นอย่างมาก

มันเป็นสุนัขอากิตะสายพันธุ์แท้ซึ่งหาได้ยากในสมัยนั้น

วันที่เจ้านายต้องไปทำงานจะต้องไปขึ้นรถไฟที่ สถานีชิบูยะ

เจ้าฮาจิโกะ จะคอยส่งเจ้านายถึงประตูหน้าบ้าน

จากนั้นเมื่อถึงเวลา 15.00 น. ซึ่งเป็นเวลาเลิกงานแล้ว

เจ้าฮาจิโกะจะมากระดิกหางรอพบเจ้านายของมันที่สถานีรถไฟเสมอ

เมื่อเสียงรถไฟมาถึงสถานีเจ้า ฮาจิโกะ เจ้าชะเง้อหน้ามองหานายของมัน

เมื่อเจ้านายมันเดินออกจากประตูสถานีมันก็จะวิ่งไปหาและออดอ้อน

ศาสตราจารย์จะก้มลงกอดมันและพากันเดินกลับบ้านเป็นเช่นนี้ทุกวัน - วันแล้ววันเล่า

วันที่ 21 เดือนพฤษภาคม 1925 (2468)ศาสตราจารย์ อุเอะโนะ เกิดอาการเส้นโลหิตในสมองแตก

และเสียชีวิตขณะอยู่ที่มหาวิทยาลัย

แต่ในวันนั้น....ฮาจิโกะ....ยังคงมารอ.....ที่สถานีรถไฟดั่งเช่นทุก ๆ วัน



มันไม่มีทางรู้ได้หรอกว่า   มันจะไม่ได้พบกับเจ้านายของมันอีกแล้ว

หลังจากการเสียชีวิตของที่ศาสตราจารย์อุเอะโนะภรรยาของเขาได้ย้ายบ้านไป

โดย นำเจ้าฮาจิโกะไปไว้กับญาติของศาสตราจารย์ที่อยู่ห่างออก

บ้านใหม่ของ ฮาจิโกะ อยู่จากบ้านเดิมของมัน และสถานีรถไฟซิบูยะ หลายกิโลเมตร

เจ้าฮาจิโกะไม่ยอมอยู่กับเจ้านายใหม่ของมันทันทีที่มันหลุดออกมาได้ มันวิ่งตรงไปที่บ้านเก่า

เมื่อไม่เจอใคร มันจึงกลับไปรอที่สถานีรถไฟ เหมือนเมื่อครั้งที่เจ้านายของมันยังมีชีวิตอยู่

หลังจากนั้นทุก ๆ วันเมื่อถึงเวลา 15.00 น.

ผู้คนย่านนั้นจะเห็นเจ้า ฮาจิโกะ มานั่งอยู่ที่เดิม



จนกระทั่งพระอาทิตย์ตกดินมันก็จะหายไป

มันไป อาศัยหลับนอนอยู่บริเวณใกล้เคียงกับสถานีรถไป

ไปนอนอยู่ใกล้ ๆ บ้านเก่าของมันบ้าง เพื่อเฝ้ามองดูคนในบ้านเผื่อว่าเจ้านายมันมาปรากฎตัว

คิคุซะบุโระ โคบายาชิ อดีตคนสวนของศาสตราจารย์

ซึ่งอาศัยอยู่ใกล้กับสถานีรถไฟเป็นคนคอยดูแลเจ้าฮาจิโกะ

ในเวลาที่อากาศเย็นลง มันก็จะไปหลบอยู่ใต้ซากรถไฟเก่าบ้าง

เพื่ออาศัยความอบอุ่นหลับนอน

มันรอเวลาบ่าย 3 โมงเพื่อที่จะไปรอเหมือนเช่นทุกวัน

เมื่อเสียงรถไฟมาถึงสถานี เจ้าฮาจิโกะ ก็จะลุกลี้ลุกลนชะเง้อหน้ามองหานายของมัน

คนแล้วคนเล่า เดินผ่านมันไป.....ไม่มีเจ้านายของมัน



จนกระทั่งคนสุดท้ายเดินผ่านไปมันจึงจะกลับไปที่อยู่ของมัน

วันแล้ววันเล่า คืนแล้วคืนเล่า ที่มันรอคอย

ผู้คนย่านนั้น มองดูมันด้วยความสงสาร

ซึ่งก็ได้ให้ความช่วยเหลือด้วยการให้อาหารแก่มัน

เรื่องราวความซื่อ สัตย์ของมัน เริ่มเป็นที่รู้จักมากยิ่งขึ้นเรื่อยๆ

โดยเฉพาะเมื่อเรื่องราวของมัน

ถูกตีพิมพ์ลงบนหนังสือพิมพ์ยักษ์ใหญ่ของญี่ปุ่นในปี 1932

ทำให้ผู้คนทั่วสารทิศเดินทางมาดูมาเล่นกับเจ้าฮาจิโกะ

ชาวญี่ปุ่นได้ยกให้เจ้าฮาจิโกะเป็นแบบอย่างที่ดีสำหรับเด็ก ๆ อีกด้วย

ในเดือนเมษายน 1934 อันโดะ เทะรุ ศิลปินชื่อดังจึงได้ทำรูปหล่อทองแดงของเจ้าฮาจิโกะขึ้นมาเพื่อยกย่อง

และนำไปตั้งไว้ที่สถานีรถไฟชิบูยะ

การรอคอย....ของ ฮาจิโกะ ยังคงดำเนินไป....อย่าง...มีความหวัง.......

คืนวันหนึ่ง ฮาจิโกะ เกิดมีความรู้สึกบางอย่างที่พิเศษกว่าคืนอื่น ๆที่ผ่าน ๆ มา

ท่ามกลางเกร็ดหิมะ...........มันออกเดินไปนั่งคอยนายของมันที่เดิม

โดยไม่รอให้ถึงบ่าย 3 โมงอย่างเช่นที่เคย

มันทอดสายตาไปที่ประตู ชานชลาและเฝ้ามอง

หลายชั่วโมง...........ผ่านไป............มีแต่ความว่างเปล่า

มันรู้สึกหนาว..........................เหนื่อยล้า.....

แต่มันก็เชื่อว่าวันนี้แหละ.................มันจะได้พบนายของมันอย่างแน่นอน

[firstalonely]

ความหนาวและเหนื่อยล้า........ทำให้มันต้องเปลี่ยนจากท่านั่ง

มันล้มตัวลงนอนด้วยจิตใจที่กระชุ่มกระชวยกว่าทุก ๆ วันที่ผ่านมา

มันนอนลง.........ด้วยจิตใจที่หวังว่า.........มันได้พบนายของมันอย่างแน่นอน......เร็ว ๆ นี้

มันหลับตาลง.....ภาพความทรงจำเมื่อครั้งที่มันวิ่งไปรับเจ้านายผุดขึ้นในใจมาราวกับเป็นเรื่องจริง

มันยืนสองขากระกุยเจ้านาย 

เจ้านายกอดมัน..........สัมผัสมัน..........อย่างที่ไม่เคย - ได้รับจากผู้ใด

มันเดินคู่ไปกับเจ้านายเพื่อกับยังบ้านอันแสนอบอุ่น

อาบน้ำร่วมอ่างเดียวกันกับเจ้านาย

ความอบอุ่นจากความทรงจำคลายหนาวเหน็บและความเหนื่อยล่าลงไปบ้าง 
 
เป็นการนอนและหลับตาครั้งสุดท้าย

มันไม่ได้ลืมตาและลุกขึ้นอีกเลย

วาระสุดท้ายแห่งการรอคอย...........มาถึงแล้ว

10 ปี.....................แห่งการอคอย

ล้มหายใจสุดท้าย.....หมดลงไปพร้อมกับ....การสิ้นสุดแห่งการรอคอย



วันที่ 8 มีนาคม 1935 (2478)

ผู้คนที่เคยผ่านไปมาในย่านซาบูยะ 

หลายคนต้อง..................หลั่งน้ำตา 

ภาพ...............ฮาจิโกะ นอนคอยเจ้านายของมันเหมือนทุก ๆ วัน เหมือนกว่า 10 ปี ที่ผ่านมา.......ต่างกันตรงที่วันนี้มันไม่มีลมหายใจแล้ว

คนที่เคยให้อาหารแก่มัน ยังคงเตรียมอาหารมาเหมือนเช่นทุกวันแต่วันนี้ ฮาจิโกะ ไม่ลุกขึ้นมาขออาหารแล้ว



ข่าวการตายของฮาจิโกะถูกตีพิมพ์ลงบนหน้า 1 ของหนังสือพิมพ์ญี่ปุ่น

ร่างของฮาจิโกะ ได้รับการเชิดชูอย่างเกียรติ

มันถูกนำไปเก็บรักษาเอาไว้ที่พิพิธภัณฑ์ วิทยาศาสตร์แห่งชาติ ในกรุงโตเกียว

แม้ว่าฮาจิโกะจะจากไปแล้วแต่เรื่องที่น่าสนใจจากฮาจิโกะยังคงไม่จบ

ช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 ญี่ปุ่นจำเป็นต้องใช้เหล็กและโลหะเป็นอย่างมาก

จนถึงกับต้องเอารูปหล่อของเจ้าฮาจิโกะมาหลอมเลยทีเดียว

กระนั้นความซื่อสัตย์ของฮาจิโกะยัง คงไม่เคยถูกลืมไปจากใจชาวญี่ปุ่น

เพราะในเวลาต่อมาได้มีการจัดทำรูปหล่อ ของฮาจิโกะขึ้นมาอีกครั้งในเดือนสิงหาคม 1947

ศิลปินผู้รับหน้าที่นี้ก็ คือ อันโดะ ทะเคะชิ ลูกชายของ อันโดะ เทะรุ

ผู้ที่ทำหน้าที่สร้างรูป หล่อฮาจิโกะเมื่อครั้งแรกนั้นเอง

ปัจจุบันจุดที่รูปหล่อฮาจิโกะตั้ง อยู่นั้นได้กลายเป็นจุดนัดพบยอดนิยมของย่านชิบูยะ

ทั้งนี้นอกจากรูปหล่อที่ย่านชิบูยะแล้ว ยังคงมีรูปปั้นที่เตือนให้ระลึกถึงฮาจิโกะอยู่อีกหลายแห่ง เช่น

ที่หน้าสถานีรถไฟโอะดะเตะ ในจังหวัดอากิตะ บ้านเกิดของเจ้าฮาจิโกะ เป็นต้น

ส่วนเรื่องของเจ้าฮาจิโกะยังคงเป็นที่เล่าขานในญี่ปุ่น

ถึงขนาดมีการนำไปสร้างเป็นละคร ภาพยนตร์ การ์ตูน และอื่น ๆ อีกมากมาย



ขอไว้อาลัยแด่สุนัขผู้ซื่อสัตย์ทั้งหลายที่ยังมีชีวิตอยู่ และที่เคยอยู่บนโลกนี้

เครดิต : www.sookjai.com

[♠ ◘ • † ReiTa † • ◘ ♠]

อ่านแล้วร้องไห้เลย ที่จริงก็เคยได้ยินมาบ้างแต่พอได้มาอ่านแบบละเอียดแบบนี้ก็รู้สึกดีกว่าเดิมซะอีก 
อ่อใช่มีครั้งนึง เคยดูเรื่อง ฮาชิ แต่ดูไม่จบเสียดายมากเลย (หนังรอบเช้าแต่มีเรียนพิเศษเลยดูไม่จบ)

[❀JoiiLee'z❀]

[™۞۩•3•۩۞™]

[™۞۩•3•۩۞™]

[วอท?]

เคยดูหนังเรื่องนี้เหมือนกันซึ้งมากก   

แอบแปะรุปมาม่าหน่อย  เพิ่งถ่ายหลังมันไปโดนหมาฟัดข้างบ้านมา

เดี้ยงไม่หลายวันอยู่ 

[Why?]

เคยดูเหมือนกันค่ะ ชอบมากๆดูแล้วซึ้ง