- มีเพิ่มเติมอะไรนิดหน่อย ตั้งใจนะ
- เหมือนจะห่วยลงกว่าเดิม
- จริงๆ OP อยากจะเอาเวอร์ชั่น SNES มาลง แต่ว่าคิดอีกทีลงของ PS1 ดีกว่า เพราะ SNES มันเป็นฉากในเกม ไม่ใช่อนิเมชั่น
- อาทิตย์หน้าลงหลังวันพฤหัส
Chapter 1 : Raising a CurtainTimeline - Aselia 4304Place - หมู่บ้านโทลทัสในยามเช้า ณ หมู่บ้านโทลทัส ในโรงฝึกดาบมิเกล สถานที่ๆชายโทลทัสทุกคนที่สนใจมาฝึกวิชาดาบที่นี่ ผู้ก่อตั้งนั้นก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากมิเกล อัลเบน หัวหน้าของหมู่บ้าน
"อรุณสวัสดิ์ฮะ คุณพ่อ มาสเตอร์ทริสทัน" ชายหนุ่มที่พึ่งเดินลงมาจากชั้นบนของบ้าน เอ่ยทักทายชายวัยกลางคนผู้เป็นหัวหน้าของหมู่บ้าน หรือเรียกให้ถูกคือพ่อของเขา และชายแก่ผู้เป็นอาจารย์ของพ่อ
"อรุณสวัสดิ์ เครส" ผู้เป็นพ่อทักตอบ เครส อัลเบน ลูกชายเพียงคนเดียวของเขา เครสนั้นใส่เกราะสีเงิน ผมสีบลอนด์ ตาสีดำ เขาใส่ที่คาดหัวสีแดงอยู่เสมอ ซึ่งมันกลายเป็นสัญลักษณ์ของเขาไปแล้ว
"พ่อมีอะไรจะคุยด้วยหน่อย"
"เกี่ยวกับสร้อยคอของลูก"
"สร้อยคอ..? อ๋อ ที่พ่อให้ผมในวันเกิดของผมน่ะเหรอฮะ..." เครสหยิบสร้อยคอแล้วชูมันขึ้นมา มันเป็นสิ่งที่เขาได้มาในงานวันเกิดที่ผ่านมาของเขา ซึ่งตอนนี้เขาอายุ 17 ปีแล้ว..
"เครสสสสสส!!" เสียงตะโกนเรียกชื่อของเขาดังออกมาจากข้างนอกบ้าน
"เสียงใครน่ะ" มิเกลหันหน้าออกไปมองที่ข้างนอกหน้าต่าง
"อ๋อ คงจะเป็นเชสเตอร์น่ะฮะ" เครสตอบ
"วันนี้ผมกับเขานัดกันไว้ว่าจะเข้าไปในป่าวิญญาณซักหน่อย"
"อืม งั้นลูกไปก่อนก็ได้" พ่อหันหน้ากลับมา แล้วยื่นดาบเก่าที่เขาเคยใช้ให้กับลูกของเขา
"ขอบคุณฮะ แล้วเรื่องที่พ่อจะคุยกับผมล่ะฮะ" เครสรับดาบมาแล้วเก็บใส่ฝักดาบของเขาอย่างดี สำหรับเขา ดาบของพ่อนั้นมีค่ากว่าดาบอื่นๆในหมู่บ้านซะอีก เพราะพ่อของเขาเป็นถึงนักดาบที่เก่งที่สุดในแถบยูคลิดเชียวนะ
"ไว้หลังอาหารเย็นก็แล้วกัน"
"ฮะ งั้นผมไปก่อนนะ" เขากล่าวลาผู้เป็นพ่อ แล้วเปิดประตูออกไปข้างนอกบ้าน พร้อมๆกับกล่าวทักทายเพื่อนของเขาที่ยืนรออยู่หน้าบ้านแล้ว
"อรุณสวัสดิ์ เชสเตอร์" เชสเตอร์ที่กำลังหยิบธนูขึ้นมาซ้อมยิงไปพลางๆ หันไปมองทางต้นเสียง
"อรุณสวัสดิ์" เขาเก็บธนูของเขาไว้ที่หลังตามเดิม
"เครส.." เสียงเรียกชื่อของเครสดังมาพร้อมกับประตูบ้านของเขาที่เปิดออก
"แม่!" เครสหันกลับไปมองที่ต้นเสียง ซึ่งก็คือแม่ของเขาเองนั่นแหละ
"เห็นว่าวันนี้ลูกจะไปที่ป่า.."
"แม่ไม่สบายอยู่ แม่กลับไปนอนพักเถอะฮะ ไม่ต้องห่วงผมหรอก" แม่ของเขานั้นสุขภาพไม่ค่อยดีมากเท่าไหร่นัก คงเป็นเพราะอายุที่เพิ่มมากขึ้นตามธรรมชาติ
"ก็ได้จ้ะ.. งั้นอย่างน้อยลูกก็เอานี่ติดตัวไปด้วยเถอะนะ" แม่ยื่นถุงเล็กๆให้กับเครส
' 
アップルグミ x 2'"ขอบคุณฮะ งั้นผมไปล่ะนะ แม่อย่าลืมล่ะ นอนพักให้มากๆนะ" ผู้เป็นลูกกล่าวลา หลังจากที่รับของจากแม่มาแล้ว
"จ้ะ"
"แม่นายนี่เป็นคนดีชะมัดเลย ฉันอิจฉานายทุกทีสิน่า" เชสเตอร์หันมาพูดกับเครส เหตุผลที่เขาพูดแบบนั้นเพราะเขานั้นกำพร้าทั้งพ่อและแม่ ครอบครัวของเขามีเพียงแค่เขา และ เอมี่ น้องสาวของเขาเท่านั้น
"ไม่เอาน่า.. แม่ฉันก็คิดว่านายกับเอมี่เป็นลูกของเธอเหมือนกันแหละ"
"ฮะๆ นั่นสินะ" เขาหัวเราะ แล้วเราสองคนก็ค่อยๆเดินข้ามสะพาน แล้วออกจากหมู่บ้านตรงไปที่ป่าข้างหลังหมู่บ้านทันที
Place - ป่าวิญญาณป่าวิญญาณคือป่าที่มีปากทางเข้าอยู่ห่างจากหมู่บ้านโทลทัสไปทางทิศใต้ไม่ไกลนัก เดินเพียง 5 นาทีก็ถึงแล้ว ป่าแห่งนี้เป็นที่ๆต้นไม้แห่งโลก อิกดราซิล ถูกปลูกไว้อยู่
"ยังสงบเหมือนเดิมเลยแฮะ" เชสเตอร์หยิบธนูที่เขาเก็บไว้ที่กลางหลังออกมาแล้วมองไปรอบๆ
"อืม~ แบบนี้น่าจะเจอตัวอะไรใหญ่ๆซักตัวแหง" เครสกล่าว แล้วก็หยิบดาบของเขาออกมาเช่นกัน
'!!!!' เสียงพุ่มไม้ข้างหลังพวกเขาดังขึ้น
"พูดไม่ทันขาดคำเลยแฮะ" สายตาของเครสและเชสเตอร์มองไปที่จุดเดียวกัน ที่พุ่มไม้ตัวหนึ่งที่มีหมูป่าตัวใหญ่โผล่ออกมา เมื่อตัวมันสังเกตุเห็นเครสและเชสเตอร์ มันก็เริ่มออกวิ่งลึกเข้าไปทันที
"มันหนีไปแล้ว!"
'~~~~' ลึกเข้าไปในป่าแห่งวิญญาณ
"อยู่นั่นไง!" เครสวิ่งตามมันมาในขณะที่เชสเตอร์ตามมาติดๆ
"ฉันเอง" เชสเตอร์ยิงธนูดักหน้ามันไว้ แต่มันก็หลบได้แล้ววิ่งหนีไปอีก
"บ๊ะ หนีไปอีกแล้ว ไวชะมัดยาด"
'~~~~' ลึกเข้าไปอีกในป่า
"ไปทางไหนแล้วนะ" พวกเขาวิ่งลึกเข้ามาในป่าอีก แต่รอบนี้กลับไม่พบตัวของเจ้าหมูป่าตัวนั้นเลย
"เดี๋ยวฉันจะกลับไปดูทางนั้นอีกทีนะ นายลองไปดูทางนั้นแล้วกัน" เชสเตอร์ชี้นิ้วไปทางที่พวกเขาพึ่งผ่านมา เขาให้เครสไปดูทางข้างหน้าก่อน
"ได้ๆ"
"อืม.. ไม่มีวี่แววเลยแฮะ" เครสเดินลึกเข้ามาอีก แต่ก็ไม่พบอะไรเช่นเดิม
"มันคงไม่ได้มาทางนี้แน่ๆ.. รอเชสเตอร์ละกัน" เขานั่งลงบนก้อนหินก้อนหนึ่งใต้ต้นไม้ขนาดมหึมาที่มีเพียงลำต้นและกิ่งก้านเท่านั้น
"เจ้านี่ยังคงเหมือนเดิมเลยแฮะ... อิกดราซิล" ต้นไม้นั้นชื่อว่าอิกดราซิล ตามที่เขาเคยอ่านมา มันเคยเป็นต้นไม้ที่ให้พลัง'มานา'กับอาเซเรีย แต่ว่าต้นไม้นั้นได้ตายลงไป 100 ปีแล้ว
เครสเอื้อมมือไปแตะที่อิกดราซิล แต่..
'!!!!'"เห.. อะไรน่ะ?" เมื่อเขาเอามือแตะไปที่อิกดราซิล ก็มีแสงวาบขึ้นมา ณ จุดที่เขานั้นแตะไป
"ได้โปรด.." สิ่งที่ปรากฎต่อหน้าเขาหลังจากแสงนั้นหายไป คือร่างของผู้หญิงคนหนึ่ง ที่ดูเหมือนว่าเธอจะบาดเจ็บอยู่
"อย่าทำร้ายข้าไปอีกเลย... อย่าทำร้าย...."
"ทำร้าย??..อะไร??..."
'!!!!' ทันทีที่เครสเอ่ยปากถาม ร่างของผู้หญิงคนนั้นก็หายวาบไปทันที
".. โดนผีหลอกกลางวันแสกๆเลยแฮะ"
'!!!!'"เสียงระฆังเตือนภัยของหมู่บ้าน!?" ก่อนที่เขาจะได้ทันมานั่งคิดอะไร เสียงระฆังเตือนภัยของหมู่บ้านโทลทัสก็ดังขึ้น
"เครส!!.. แย่แล้ว!!" เชสเตอร์รีบวิ่งมาหาเขาด้วยสีหน้าตื่น พร้อมๆกับชี้ไปในทิศของหมู่บ้าน
"นั่นมัน.. ควันไฟ!" ทิศนั้นมีควันไฟลอยขึ้นมามากมาย ซึ่งแค่นี้ก็ทำให้พวกเขารู้ว่าไม่ใช่เรื่องที่ดีแน่ๆ
"รีบกลับไปที่หมู่บ้านเร็ว!!"
'~~!!' พวกเขาทั้งสองคนรีบวิ่งกลับไปที่ทางเข้าของป่าอย่างเร็ว เพียงแต่ในขณะที่กำลังจะถึงปากทางออกนั้น
"เวร ไอ้หมูบ้านี่ก็พึ่งโผล่มาตอนนี้" ทันทีที่พวกเขากำลังจะก้าวออกจากเขตป่า หมูป่าตัวเมื่อกี้ที่พวกเขาตามล่าอยู่ก็โผล่มาขวางพวกเขา
"ไม่มีเวลาแล้ว เชสเตอร์ นายรีบวิ่งกลับไปก่อน"
"แล้วนายล่ะ เครส!?"
"ไว้ฉันล้มไอ้นี่ได้แล้วจะตามไป.. นายรีบไป เร็ว!"
"อย่าเสียเวลาให้มากนักล่ะ!" เชสเตอร์รีบวิ่งหลบออกไปก่อนทันที ทิ้งให้เครสอยู่เพียงลำพัง
"อืม.. ฉันไม่อยากเสียเวลากับแกมากหรอกนะ" เครสยกดาบขึ้นมาไว้ที่ข้างหน้าของตัวเขา แล้วเปลี่ยนมากุมดาบสองมือ
"ถือว่าเป็นการฝึกใช้ท่านี้นอกการฝึกครั้งแรกของฉันเลยก็แล้วกัน" เขาสูดหายใจลึก พร้อมมองไปที่เจ้าหมูป่าที่ทำท่าทางขู่เขาอยู่ข้างหน้า
"เอาล่ะนะ..."
" 
魔神剣" เครสฟาดดาบไปอย่างแรงที่พื้น ทำให้เกิดเป็นคลื่นดาบขึ้นมาแล้วตรงไปที่เจ้าหมูป่านั่น
'!!!!' คลื่นดาบนั้นกระแทกที่ตัวของมันอย่างรุนแรง และตัวมันก็เริ่มเซล้มไป
"สมบูรณ์แบบ!" คลื่นดาบที่เกิดเมื่อกี้นี้สามารถล้มมันได้ในการโจมตีเพียงทีเดียว
"อ๊ะ.. นี่ไม่ใช่เวลามามัวดีใจนี่นา.." เครสรีบเก็บดาบแล้ววิ่งกลับไปที่หมู่บ้านทันที..
นิทานกำลังจะเริ่มเปิดม่านขึ้นแล้ว..เล็กๆน้อยๆ :魔神剣 = Majinken/มาจินเคน
= Demon Fang/คลื่นปิศาจ
- ท่าพื้นฐานของนักดาบสไตล์อัลเบน เป็นท่าโจมตีระยะไกลท่าหนึ่ง พลังโจมตีขึ้นอยู่กับความชำนาญของแต่ละบุคคล และยังเป็นท่าที่สามารถนำไปพลิกแพลงรวมกับท่าอื่นได้เยอะทีุ่สุดอีกด้วย
アップルグミ = Apple Gumi/แอปเปิล กลุมิ (กันเซ็นเซอร์คำ บอร์ดนี้มีไหม)
- ไอเท็มใช้สำหรับกินรักษาบาดแผลพื้นฐาน ลักษณะเป็นคล้ายๆวุ้นเยลลี่สีแดง ถึงจะรักษาได้ไม่มาก แต่ก็เป็นไอเท็มที่ราคาไม่แพงและหาได้ง่ายที่สุด