จากเหตุการณ์เจ้าพ่อ *~AmuLet~* ถล่มยับตี้โขน
เป็นบทเรียนสอนใจ ให้น้องในกิลที่ใจดี รับคนๆ นี้ เข้าตี้ได้รู้ว่า บางทีกับคนบางคน การให้อภัยก็ไม่ใช่การชนะทุกสิ่ง
เพราะบางทีก็ต้องจำเอาไว้บ้าง เหมือนอย่างสมาชิกปาร์ตี้นี้ท่านหนึ่งกล่าวเอาไว้ว่า "จงให้อภัยกับศัตรู แต่จงจำไว้"
คงเป็นบทเรียนราคาแพงที่สอนใจได้จริงๆ เพราะมาถึงก็หาเรื่องกันก่อนแล้ว
"หัว มันอยู่ไหม" นี่ประโยคแรกของการทักทาย
"ไร" น้องผู้ใจดี กล่าวตอบอย่างงง ๆ ว่าจะมาหาเรื่องตูทำไม
"แล้วจะทำไม" คือคำกล่าวถามที่เราสงสัยประหนึ่งว่า มาทีหลัง แล้วยัง...อีก
"พูดดีๆ เดี๋ยวจะไม่ได้เวล อยากเวล" กร่างมาแสดงตนว่า ข้าเป็นวิซาร์ด ถ้าข้าไม่วิ่ง พวกแกก็ไม่ได้เปอนะเฟ้ย
"ใครพูดไม่ดีก่อน มาถึงบอก หัว มันอยู่ไหม" นี่คือคำสงสัยว่าเธอคือใคร ถึงกล้าพูดประโยคนี้กับคนที่รับเธอเข้ามา (มีวิอยู่อีก 3 คน พระกาย อีก 4)
น้องในกิลชักเดือด อะไรฟระ รับมาแล้วยังมาด่าอีก
"ใครง้อมุง" คราวนี้เงียบ คุณเธอมีแผนการร้ายในใจขึ้นมา แต่เก็บกดมันไว้ตามประสา ตัวร้ายผู้หญิงยังอาย ในละครทีวี
วิ่งอยู่ 2-3 รอบ พอรอบที่ 4 เมื่อน้องผู้แสนดีกายเสร็จ เธอก็ออกจากตี้ แล้วมาราวีด้วยการแปลงเป็นผีเสื้อราตรีสีดำสนิท ช่างเข้ากับชีวิตของนายดีจริงๆ
อ้อ ก่อนหน้านั้นก็ยกทัพ *~AmuLet~* มา 5-6 คน พร้อมแฟนและน้องในกิล 2-3 คนมาเข้าตี้ด้วย ในฐานะเหตุผลให้มานอนตายเป็นเพื่อน (คิดได้เนอะ)
ทั้งๆ ที่ตี้เต็มแล้ว แต่สมาชิกกิลนี้ เขาเตรียมพร้อมมาดูบทโศกนาฎกรรม หัวกิลถล่มตี้กันไม่น่าจะพร้อมเพรียง แต่เรียกว่า พร้อมรบจะดีกว่า
เมื่อถล่มตี้ยับไปรอบแล้ว ก็ได้โอกาส วาปกลับไปบ้านลุงเบน ในจังหวะเดียวกัน น้องอีกคนก็เห็นผีเสื้อราตรีแวบๆ ผ่านหน้า จึงชี้เมาส์ดูสิว่า ใคร
พอเห็นชื่อก็ตกใจ มันจะไปตีใครอีกล่ะเนี่ย จึงซิบมาเตือนพี่ด้วยความหวังดี แต่ก็ช้าไปละ เพราะตัวร้ายรอให้พระชุบแล้วก็ฆ่าซ้ำ ๆ 2-3 รอบ
อยากฆ่าก็ฆ่าไปให้สะใจ เพราะถึงยังไง ก็มี vip
การกระทำครั้งนี้ของเขา คือ การฆ่าทุกคนที่ขวางหน้า แต่ดันกล่าวหาคนอื่นด้วยคำว่า "อย่าซ่า" ซะงั้น
ไม่รู้คุณเธอเอาอะไรคิด ถึงได้คิดผิดเห็นผิดได้ซะขนาดนั้น นี่แหละหนา เล่นเอาบรรดาผู้ถูกทำร้ายต่างงงไปตามๆกัน
ถ้าจะบอกว่า ฆ่ากันไปฆ่ากันมา ไม่เห็นจะเกี่ยวกัน ก็ขอบอกไว้ตรงนี้เลยว่า "ยังไม่เคยไปฆ่าใครเลย แม้แต่คนที่ฆ่าเราอีกครั้ง"
ทำให้สมาชิก *~AmuLet~* ร้อนผ่าว อ้าว อุตส่าห์ตายเป็นเพื่อน ไหงมี vip ซะงั้น รันทดใจ เปล่งออกมาได้เพียง 1 คำ "กำ" เท่านั้นเอง
น้องผู้ใจดีแต่อาภัพ ช่วยเหลือคนผิด จึงได้แต่ทำใจร้องตะโกนก้องฟ้าอย่างลูกผู้ชายและไม่อายใครว่า "ใครอยู่*~AmuLet~* กรุเตะหมด"
หลังจากนั้น คำสาปแช่งจากหลายแหล่งหลายที่มา ก็ประดังประเดกันออกมาอย่างกับฟ้ารั่ว
นี่แหละหนา นิยายปรัมปราของ *~AmuLet~*
