GAMEINDY กระดานสนทนา
www.gameindy.com

'Gold Cown' อภินิหารมงกุฎทองคำ

โพลล์

อยากให้อัพยังไง?

5 วันต่อบท
4 (21.1%)
7วันต่อบท
1 (5.3%)
1เดือนต่อบท
0 (0%)
เท่าไหร่ก็ได้แล้วแต่สะดวก
13 (68.4%)
ไม่ต้องอัพหรอกไม่อยากอ่าน
1 (5.3%)

จำนวนผู้โหวตทั้งหมด: 19

ปิดการโหวต: สิงหาคม 31, 2011, 11:20:15

เอิร์ธคุงขอรับกระผม

  • Jr. Member
  • **
    • กระทู้: 142
  • ไม่รู้จะเขียนอะไร
เอิ่ม.... woon_o_o นี้เราเป็นพวกแบบนั้นหรือนี้ woon_cry รับไม่ด้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย woon_cry


•♫•и๐๐и•♫•

  • Jr. Member
  • **
    • กระทู้: 216
  • Otaku Number.1!
เอิ่ม.... woon_o_o นี้เราเป็นพวกแบบนั้นหรือนี้ woon_cry รับไม่ด้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย woon_cry

แน่ใจหอว่ารับไม่ได้  woon_555

หลังจากเจาะลึกความเป็นไป ตัวละครของเอิร์ธ ชอบเหล่สาว แล้วก็เสน่ห์แรง (เพิ่มให้ -0-)  woon_shock






คำถามข้อที่ 8 (คิดออกละ)

คิดอย่างไรกับบทบาทตัวละครแต่ละตัวในบทที่ 1


เอิร์ธคุงขอรับกระผม

  • Jr. Member
  • **
    • กระทู้: 142
  • ไม่รู้จะเขียนอะไร
ไม่ใช่ไม่จริง woon_cry เขาไม่เคยต้องการให้ตัวละครออกมาเป็นพวกอสูรกายกระหายสตรี woon_cry เขาต้องการเป็นฮาเร็มตะหาก woon_shock 

โดนตบ woon_hurt


● ɪииocєит

  • Jr. Member
  • **
    • กระทู้: 389
  • ugh
บ๊ะ ชื่อจริงกับชื่อเล่นตัวเค้าก็ต่างจริง ๆ นั้นแหละ =_="

กลัวจำไมได้ว่าเป็นเค้า เลยกรอกชื่อเล่นจริงไปซะเลย กร๊าก ๆ

  //me โดนตบ

เค้าจำตัวละครใครไม่ได้เลยแหะ ความจำปลาทอง = = ..


คำถามข้อที่ 8 (คิดออกละ)

คิดอย่างไรกับบทบาทตัวละครแต่ละตัวในบทที่ 1


ไล่เลยละกัน

โซลไวท์ เดตี้ : พูดมาก เหมือนเด็ก แต่แอบโหด = =;

นาคาชิมะ คุมิโกะ : สัตว์สังคม สุกสุขตั้งแต่เกิด

คิดตี้ : อสูรกายกระหายสตรีตามที่เอิร์ธต้องการบอก

คริส : น่าสงสาร ต้องอยู่กับอสูรกายหื่นกามคิด


มีแค่นี้ละมั้ง อ่ะเพิ่มพิเศษ

ตัวประกอบ (กลุ่มหญิงสาว) : มีรสนิยมในการเลือกผู้ชายแย่มาก!!!

  //me โดนเอิร์ธไล่กระทื้บ

  ปล. เค้าล้อเล่นนะเอิร์ธ T[]T"
  ปล.2 บ่นนอกเรื่องหน่อย .. ใครแอดเมลล์เค้ามาเนี้ย!? ตั้งชื่อตามเค้าอีก ..


•♫•и๐๐и•♫•

  • Jr. Member
  • **
    • กระทู้: 216
  • Otaku Number.1!
ไม่ใช่ไม่จริง woon_cry เขาไม่เคยต้องการให้ตัวละครออกมาเป็นพวกอสูรกายกระหายสตรี woon_cry เขาต้องการเป็นฮาเร็มตะหาก woon_shock 

โดนตบ woon_hurt

น่าๆ เวลาเปลี่ยนคนได้นะ *-*

ปล.คำตอบล่ะ (- -)?


บ๊ะ ชื่อจริงกับชื่อเล่นตัวเค้าก็ต่างจริง ๆ นั้นแหละ =_="

กลัวจำไมได้ว่าเป็นเค้า เลยกรอกชื่อเล่นจริงไปซะเลย กร๊าก ๆ

  //me โดนตบ

เค้าจำตัวละครใครไม่ได้เลยแหะ ความจำปลาทอง = = ..


คำถามข้อที่ 8 (คิดออกละ)

คิดอย่างไรกับบทบาทตัวละครแต่ละตัวในบทที่ 1


ไล่เลยละกัน

โซลไวท์ เดตี้ : พูดมาก เหมือนเด็ก แต่แอบโหด = =;

นาคาชิมะ คุมิโกะ : สัตว์สังคม สุกสุขตั้งแต่เกิด

คิดตี้ : อสูรกายกระหายสตรีตามที่เอิร์ธต้องการบอก

คริส : น่าสงสาร ต้องอยู่กับอสูรกายหื่นกามคิด


มีแค่นี้ละมั้ง อ่ะเพิ่มพิเศษ

ตัวประกอบ (กลุ่มหญิงสาว) : มีรสนิยมในการเลือกผู้ชายแย่มาก!!!

  //me โดนเอิร์ธไล่กระทื้บ

  ปล. เค้าล้อเล่นนะเอิร์ธ T[]T"
  ปล.2 บ่นนอกเรื่องหน่อย .. ใครแอดเมลล์เค้ามาเนี้ย!? ตั้งชื่อตามเค้าอีก ..



จะว่าไปกำลังหาข้อแตกต่างของตัวละครอยู่ ตอนนี้กำลังรีไรท์นิสัยแต่ละตัวอย่างหนัก *-*

จะเปลี่ยนแปลงไปแบบไหนบ้างลบุ้นในเรื่องนะ ><

ปล.คำตอบยอดเยี่ยมมาก *-* Like เลยเพชรซี่ ><







เอาล่ะนะ บทที่ 2 ใกล้เผยโม แต่ทำไมคนอ่านยังไม่ปรากฏครบทุกคน -0-

เมื่อทุกคนมาพร้อมบทที่2จะลงทันที >< ขอบอกไว้ก่อนว่า บท2จะแปลกจากบทอื่นๆๆสักนิด เพราะกำลังพัฒนาฝีมืออีกรอบ -0-

เอาล่ะ!! ใครอบากอ่านยกมือขึ้น!!

//ฮึ่บ! (^O^)/


● ɪииocєит

  • Jr. Member
  • **
    • กระทู้: 389
  • ugh
ดิฉันมาในฐานะตัวแทนของผู้อ่านจำนวนมาก มาเนื่องในโอกาสขอเจรจาในการอ่านบทที่สองที่คุณจะลงในเวลาอันใกล้นี้

ผู้อ่านได้โหวตออกเสียงให้ลงบทที่สอง ณ เวลานี้ อันเนื่องจากผู้อ่านนั้นไม่สามารถมากล่าวด้วยตนเองได้ อันด้วยเหตุผลติดธุระส่วนบุคคล

และเหตุผลส่วนบุคลที่ไม่สามารถบอกกล่าวหรือชี้แจงให้รับรู้ใด ๆ หรือสภาวะทางที่พักอาศัยไม่อำนวยเนื่องจากเกิดอุทกภัย

ส่งผลทำให้บางท่านน้ำเข้าที่พักอาศัย อุปกรณ์เครื่องใช้ไฟฟ้า เช่น คณิตกรณ์หรือในภาษาสากล คอมพิวเตอร์เกิดชำรุดหรือเสียหาย

จึงทำให้ไม่สามารถใช้งานได้ ด้วยเหตุผลที่กล่าวมาทั้งหมด จึงมา ..


  //me โดนทุกคนไล่กระทื้บ (ทุกคน : มันบ่นอะไรฟะ!?)

  ปล. ใช้ศัพท์ผิดศัพท์ถูก มั่วมาก กรั่กกก !!~ ไปนอกเรื่องเลย


•♫•и๐๐и•♫•

  • Jr. Member
  • **
    • กระทู้: 216
  • Otaku Number.1!
^
^
^

เป็นคำประพันธ์ที่เยี่ยมมาก ><

ฮ่าๆๆๆ พูดได้ดี แต่ไม่มีทางลง ^O^


///โดนถีบ


เอิร์ธคุงขอรับกระผม

  • Jr. Member
  • **
    • กระทู้: 142
  • ไม่รู้จะเขียนอะไร
กระผมขอเป็นตัวแทนของนักอ่านเงาทั้งหลายที่ซุ่มตัวเงียบตามแสงจันทร์สีนวลอ่อน พวกเขาเหล่านั้นยังคงเฝ้ามองนิยายเรื่องนี้เสมอแต่ไม่ปรากฏกายให้รับรู้ ยังคงอยู่แต่ไม่ต้องการให้ใคร

เห็น แต่ทุกคนก็ยังคงอ่านและติดตามนิยายเรื่องนี้อยู่ถึงแม้จะไม่ปรากฏออกมาในคอมเม้นแต่ปรากฏออกมาในจำนวนผู้อ่าน มันคงไม่สำคัญว่าเขาจะเข้ามาตอบหรือไม่แต่มันสำคัญที่พวกเขา

เหล่านั้นยังได้อ่านอยู่ต่างหาก พกวเขาไม่ตอบแต่พวกเขารับรู้ พวกเขาไม่ได้ลืมเราและพวกเราไม่ได้ลืมเขา ยังคงอยู่เสมอและเฝ้าดันให้ผู้แต่ง แต่งจนถึงจุดจบและเริ่มต้นบทตำนานใหม่อีกครั้ง


ฉะนั้นเอาบทต่อไปมาได้แล้วโว้ย woon_angry


เอิร์ธคุงขอรับกระผม

  • Jr. Member
  • **
    • กระทู้: 142
  • ไม่รู้จะเขียนอะไร
5,918 อ่าน นี้คือจำนวนของการอ่านในเวลานี้ woon_5555 มันคงเป็นไปไม่ได้หรอกที่คนสองสามคนจะทำยอดอ่านขนาดนี้ได้ woon_5555


•♫•и๐๐и•♫•

  • Jr. Member
  • **
    • กระทู้: 216
  • Otaku Number.1!
เอากันเข้าไปทั้งสองคน = =

โทษทีตอนนี้ติดซีรี่ *-* เปิดดูในDVD จนจะจบแล้ว เดี๋ยวเอามาลงให้ก็ได้ = =

ไม่ต้องมาในนามตัวแทนหรอหนะ  woon_555

ปล. เอิร์ธแล้วคำตอบข้อที่ 8 ล่ะ = =


เอิร์ธคุงขอรับกระผม

  • Jr. Member
  • **
    • กระทู้: 142
  • ไม่รู้จะเขียนอะไร
พึ่งเห็น woon_shock

คำถามข้อที่ 8 (คิดออกละ)

คิดอย่างไรกับบทบาทตัวละครแต่ละตัวในบทที่ 1

คิด : ชายหนุ่มหน้าตาดีที่หล่อเกินใครจนทำให้สาวๆทั้งโลกหลงรัก woon_555 โดนถีบ woon_shock

คริส : ไอ้ชี้เก๊กที่จริงๆแล้วอิจฉาคิดที่มีสาวๆเยอะจนวางแผนชั่วร้ายทำร้ายคิด

โซลไวท์ : พวกเก็บกดไม่ได้พูดมานานปี พูดทีไม่มีหยุด

เพชร : พวกตั้งชื่อไม่สอดคล้อง ตั้งชื่อแปลกประหลาด ตั้งชื่อไม่เป็น  woon_555


•♫•и๐๐и•♫•

  • Jr. Member
  • **
    • กระทู้: 216
  • Otaku Number.1!
Chapter 2 ข้ามมิติ

ท่ามกลางบรรยากาศที่เย็นสบายในยามเช้าอันแสนสดใส แสงแดดอ่อนๆทอแสงประกายมายังร่างบางของหญิงสาวเจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลอ่อนที่นั่งอย่างสบายอารมณ์หน้าที่พัก

ลมเย็นของยามเช้าพัดเอื่อยๆผ่านร่างบางไปครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ไม่สามารถพัดพาความสดชื่นไปจากร่างบางนั้นได้

แรงกายแรงใจและความอบอุ่นที่ช่วยเสริมสร้างพลังงานและความหวังที่ล่องลอยตามสายลมทำให้หญิงสาวสบายได้ทั้งกายและใจ

แต่ทุกวินาทีภายในค่ายนักรบแห่งนี้ ล้วนถูกกำหนดด้วยชะตากรรมของนักรบทุกคน ที่ต้องเผชิญกับอันตรายจากเหล่าร้ายที่คุกคามได้ตลอดเวลา

ชีวิตของนักรบทุกคนภายในค่าย ถูกแขวนอยู่บนเส้นด้ายที่ไม่มีใครรับรู้...ว่ามันจะขาดลงเมื่อใด...

“มานั่งทำอะไรตรงนี้” เสียงอันราบเรียบที่ฟังแล้วชวนขนลุกของใครบางคนดังขึ้นจากด้านหลังของหญิงสาว เธอสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะโต้ตอบคำพูดของผู้มาเยือนไปด้วยน้ำเสียงที่แสนผ่อนคลาย

“อากาศมันดีน่ะ ก็เลยมานั่งรับลมนิดหน่อย นั่งด้วยกันสิ” หญิงสาวขยับร่างเล็กน้อยให้มีช่องว่างมากขึ้น เพื่อให้เพื่อนสาวของเธอนั่งลงข้างกายได้สบายๆ

เมื่อเห็นดังนั้นหญิงสาวผู้มีเรือนผมสีชมพูอ่อนก็นั่งลงข้างๆเพื่อนสาวของตนอย่างว่าง่าย ก่อนจะเปิดฉากบทสนทนาด้วยคำพูดที่ยาวสักหน่อยเท่าที่เธอเคยพูดมา

“ไม่ไปเตรียมตัวหรอ...อีกครึ่งชั่วโมงเราก็ต้องไปแล้วนะ”

“...นั่นสินะ ข้าลืมซะสนิทเลย จะว่าไป...เจ้าเห็นนกของข้าหรือเปล่าไอซิส?”
แม้คำพูดของเพื่อนสาวจะทำให้เธอสะดุ้งเล็กน้อย แต่เธอก็ตอบกลับไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และถามเพื่อนสาวของตนทันที เมื่อนึกขึ้นได้ว่าตนเองไม่พบเพื่อนใหม่ที่เจอกันในตลาดตั้งแต่ตื่นขึ้นมา

“เจ้านกพูดมากนั่นข้าไม่เห็นหรอก” ไอซิสตอบเสียงเรียบอย่างเคยก่อนจะลุกขึ้นยืนพร้อมเอ่ยประโยคต่อมา

“รีบไปเก็บของเถอะ...แล้วค่อยตามหาทีหลัง” เมื่อพูดจบ ไอซิสก็เดินกลับเข้าไปในกระโจมแบบไม่รอคำตอบ ปล่อยให้เพื่อนสาวของตนนั่งเหม่อต่อไปแบบไม่มีท่าทีว่าจะลุกขึ้นมาเตรียมการ

“ข้าขอเตือนเจ้าเป็นครั้งสุดท้ายนะลีเหวิด ถ้าเจ้ายังไม่เลิกบินตามข้า...ข้าจะไม่ปล่อยเจ้าไว้แน่!” น้ำเสียงอันดุดันของใครบางคนดังแว่วมาแต่ไกล ปรากฏพร้อมร่างของชายหนุ่มผมกระเซิงสีน้ำตาลที่สวมแว่นใสบางอย่างที่ไม่มีใครรู้ว่าแว่นสายตาหรือแฟชั่น ในชุดประจำ กับนกแก้วสีแดงขลับเขียวที่บินอยู่ข้างๆ

“เนซึมิ! ลีเหวิด! นี่เกิดอะไรขึ้นเนี่ย ทำไมพวกเจ้าอยู่ด้วยกันได้ล่ะ” หญิงสาวถามเพื่อนชายทันทีที่เห็นร่างทั้งสองกำลังมุ่งหน้ากลับมาที่กระโจม

“เจ้าถามนกของเจ้าเอาก็แล้วกันแนท ว่าทำไมต้องบินตามข้าออกมา” พูดจบร่างของเนซึมิก็หายวับเข้าไปในกระโจมทันที เหลือไว้เพียงนกแก้วสองสีกับหญิงสาวผู้เป็นเจ้าของ

“ลีเหวิด! ข้าเตือนเจ้าแล้วใช่ไหมว่าอย่าเข้าใกล้เนซึมิ! ข้าไม่อยากเห็นเจ้าถูกฆาตกรรมหรอกนะ!” แนทตะคอกใส่เพื่อนสัตว์ของตนอย่างหัวเสีย

“...มีเหตุ! มีเหตุ! ข้าจำเป็น! ข้าจำเป็น!” ลีเหวิดหรือนกแก้วจอมพูดมากบอกกับเจ้านายคนใหม่ของตนด้วยความลุกลี้ลุกลน พร้อมกับกระพือปีกอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นดังนั้น แนทก็ได้แต่ถอนหายใจอย่างหมดหนทาง ก่อนจะพูดขึ้นมาอีกครั้ง

“เอาล่ะ ข้าไม่สนใจเหตุผลของเจ้า ไม่ต้องเล่าต่อให้เสียเวลา แต่ขอเตือนไว้ก่อน ถ้าเจ้ายังไม่เชื่อฟังข้าอีกครั้ง ข้าจะปล่อยเจ้าไปเร่ร่อนและไม่แยแสเจ้าเหมือนตอนอยู่ที่ตลาดอีก เพราะที่ข้ายอมใจอ่อนซื้อเจ้ามาจากพวกป่าเถื่อนนั่น ไม่ใช่ว่าข้าจะใจอ่อนเสมอไป!”

เมื่อตักเตือนเพื่อนต่างเผ่าพันธุ์เรียบร้อย แนทก็ลุกขึ้นจากที่นั่งหน้ากระโจมและเดินเข้าไปในที่พักทันที เธอรู้ดีว่า การที่เธอพูดด้วยคำพูดที่ฟังดูรุนแรงสักหน่อย จะทำร้ายจิตใจของนกแก้วเพื่อนใหม่ได้

แต่หนทางข้างหน้า ไม่มีใครที่จะกำหนดชะตาชีวิตได้เอง ยิ่งอีกไม่ถึงชั่วโมง เธอและพรรคพวกก็ต้องข้ามมิติไปอีกมิติหนึ่ง ซึ่งเป็นเรื่องที่อาจจะผิดพลาดแล้วถึงแก่ชีวิตได้

เธอไม่อาจจะตัดขาดกับเพื่อนได้แม้เพิ่งจะรู้จักกัน เพียงแค่ตักเตือนแบบเมื่อกี้ เธอก็ฝืนใจแทบตายกว่าจะพูดคำเหล่านั้นออกมา เพราะการขึ้นเสียงอย่างรุนแรง มันไม่ใช่แนวทางที่ดีสำหรับเธอเลย...

“ข้าว่าเจ้าให้มันพูดน้อยลงหน่อยก็ดีนะแนท” ไอซิสเอ่ยขึ้นทันทีเมื่อเห็นเพื่อนสาวของตนเดินเข้ามาในที่พัก ขณะที่สายตาและมือยังคงจัดของใส่กระเป๋าต่อไป

“ข้ากำลังพยาม...ตอนเจอมันครั้งแรก ข้าไม่คิดว่ามันจะพูดเก่งขนาดนี้” แนทบอกกับเพื่อนสาวอย่างเอือมระอาในความช่างพูดของนกแก้วตัวนี้

เธอไม่อาจจะคิดได้ว่าถ้าเป็นนกยังพูดมากจนคนรอบข้างรำคาญได้ทุกเวลา แล้วตอนที่เป็นมนุษย์จะพูดมากขนาดไหน?

แนทเจอลีเหวิดที่กลางตลาดประจำเมืองเมนโดเรีย ขณะที่กำลังเดินมุ่งสู่ค่ายนักรบพร้อมๆกับไอซิสและเนซึมิ เธอเห็นลีเหวิดถูกขังในกรงอย่างทุกข์ทรมาน

ภายในกรงนั้นไม่มีวี่แววของอาหารหรือน้ำเลยสักนิด ซึ่งกรงของลีเหวิดนั้นแขวนอยู่หน้าร้านขายสัตว์เลี้ยง และแทนที่ลีเหวิดจะได้รับการดูแลเอาใจใส่เป็นอย่างดีจากเจ้าของร้าน

แต่มันกลับถูกทรมานเหมือนสัตว์ที่ไร้ความหมาย ทั้งๆที่นกแก้วก็มีส่วนที่สามารถช่วยในสงครามหรือการต่อสู้ได้เฉดเช่นสัตว์ชนิดอื่นๆ

และด้วยความทรมานที่ยิ่งกว่าตายทั้งเป็นของลีเหวิดที่แสดงออกให้เห็นอย่างชัดเจนภายในกรงเหล็กขนาดเล็กนั้น ทำให้ต่อมความสงสารของแนทที่มีอยู่มากโขกระตุกตัวเธอ จนเธอต้องซื้อลีเหวิดมาจากเจ้าของร้านหน้าโหดคนนั้นโดยไร้ข้อกังขา...

“เฮ้อ~เอาเถอะ ยังไงเราก็กำหนดไม่ได้หรอกว่าจะให้เจ้านกบ้านั่นพูดมากหรือพูดน้อย เพียงแต่เราจะต้องทำใจยอมรับและเป็นเพื่อนที่ดีกับมันให้ได้ เพราะชีวิตของนกตัวนั้นในตอนนี้ ได้อยู่ภายในกำมือของพวกเราแล้ว ฉะนั้นเราก็ต้องเราผิดชอบต่อชีวิตมันเหมือนเพื่อนที่สำคัญคนหนึ่งของเรานั่นแหละ”

เนซึมิถอนหายใจเฮือกใหญ่อย่างเอือมระอา พร้อมพูดในคำพูดที่ทุกคนไม่คิดว่าจะได้ยินจากจอมโหดที่โหดจริงๆขณะไอซิสและแนทเจอเขาครั้งแรก

ซึ่งภาพที่หญิงสาวทั้งสองคนพบคือชายหนุ่มตรงหน้ากำลังสั่งสอนอันธพาลสองกลุ่มใหญ่ซะอยู่หมัด โดยที่พวกอันธพาลไม่อาจขัดขืนได้ ทั้งๆที่เขามีเพียงคนเดียว

ถ้าให้แยกแยะว่าเกิดอะไรขึ้นในสภาพที่เจอนั้น คงจะแยกได้ว่าเนซึมิกำลังเดินมาอยู่ดีๆ ก็เจออันธพาลสองกลุ่มยกพวกตีกันอย่างไร้เหตุผล และเหนือธรรมชาติสำหรับเมืองอันศักดิ์สิทธิ์นี้ที่ไม่เคยเกิดเรื่องมาก่อน

และส่งผลกระทบให้กีดกันทางเดินหรือน่ารำคาญซึ่งน่าจะเป็นได้ทั้งสองเหตุผลที่อาจเกิดขึ้นกับเนซึมิ ซึ่งเขาคงจะหมดความอดทนจึงปรามพวกนั้นด้วยความโหดที่สุดแสนจะบรรยาย

หากทั้งสองคนไม่เห็นกับตาว่าเนซึมิกำลังใช้พัดที่ใหญ่เท่าตัวทำอะไรบางอย่างกับนักเลงสองกลุ่มนั้น พวกเธอคงไม่เชื่อแน่ๆ ว่าเป็นฝีมือของชายหนุ่มคนนี้จริงๆ

“ก็นะ ยังไงมันก็เป็นนิสัยอยู่แล้ว ไม่ใช่ว่าจะปรับเปลี่ยนง่ายๆ...จะว่าไปนายไปทำอะไรมาเกิ้ล ทำไมถึงเดินมาจากทางที่พักของหัวหน้าค่ายล่ะ”

คราวนี้แนทเรียกเนซึมิด้วยชื่อเล่นของเขาพร้อมถามคำถามที่คาใจตั้งแต่เห็นเนซึมิเดินมาจากใจกลางของค่ายพร้อมกับลีเหวิด ซึ่งหากเธอถามเจ้านกลีเหวิด คงไม่ได้เรื่องอะไรแน่ๆ จึงตัดสินใจถามเนซึมิให้รู้แล้วรู้รอด

“พอดีท่านเลอัสเรียกให้ไปพบน่ะ พอไปถึงก็บอกเรื่องของกลุ่มนักรบอีกกลุ่มที่เป็นตัวแทนอีกสี่คนที่เหลือ ว่ามาถึงแล้วและจะให้เจอกันตอนข้ามมิติเลย ก็แค่นี้แหละ” เนซึมิตอบอย่างสรุปรวมๆ เพื่อไม่ให้ต้องตอบสองครั้ง พร้อมทิ้งร่างสูงที่แสนจะแข็งแกร่งของตนลงบนเตียงอย่างผ่อนคลาย
   
“อ๋อ~ อีกสี่คนที่เหลืองั้นสินะ จะเป็นคนยังไงกันนะ...ชักอยากจะเจอแล้วสิ” แนทพูดลอยๆพร้อมจินตนาการภาพของเพื่อนร่วมค่ายอีกสี่คนไปพร้อมๆกับยัดเสื้อผ้าชุดสุดท้ายกลับเข้ากระเป๋าเป้ของตนอย่างทุลักทุเล ก่อนเสียงอันราบเรียบและเยือกเย็นของไอซิสจะดังขึ้น...

“ใกล้ถึงเวลาแล้ว..เราไปกันเถอะ”



ตอนนี้นักรบทั้งสี่คนยืนรวมตัวกันที่ใจกลางของค่ายนักรบอย่างพร้อมเพรียงเพื่อรอเวลาเก้าโมงตรงในการข้ามมิติ ซึ่งสิ่งที่ทั้งสี่คนตั้งหน้าตั้งตารอในตอนนี้ หาใช่การข้ามไปค่ายพิเศษ แต่เป็นการรอคอยเพื่อนร่วมค่ายอีกสามคนที่ยังไม่มา ณ จุดข้ามมิติต่างหาก

บรรยากาศโดยรอบของใจกลางค่ายเต็มไปด้วยเหล่านักรบมากฝีมือในค่ายประมาณสิบถึงสิบห้าคนที่ยืนล้อมจุดข้ามมิติเป็นวงกลมอย่างเป็นระเบียบ โดยเปิดช่องว่างเล็กน้อยเพื่อเป็นทางเดินเข้าออกในจุดนั้น

หัวหน้าค่ายเลอัสและนักเวทย์ขั้นสูงในค่ายสองคนยืนที่ใจกลางของค่ายใกล้ๆกับนักรบทั้งสี่โดยไม่มีท่าทีที่ร้อนรนแต่อย่างใด

สังเกตได้เพียงความเรียบเฉยและใจเย็นที่แสดงออกมาอย่างชัดเจนของบุคคลทั้งสาม และแน่นอนทุกคนในที่นี้กำลังรอการปรากฏตัวของนักรบอีกสามคนที่กำลังเดินทางมา

“มานู่นแล้ว...” เสียงแรกที่ดังขึ้นภายในความเงียบสงบคือเสียงของคริสที่เรียกร้องความสนใจจากทุกคนได้เป็นอย่างดี พร้อมๆกับใบหน้าของนักรบทั้งหมดที่หันไปมองยังบุคคลทั้งสาม

“พวกข้าทำให้รอนานไปหรือเปล่า?” เนซึมิเอ่ยขึ้นทันทีที่เดินมาถึงจุดข้ามมิติที่ใจกลางค่ายพร้อมกับเพื่อนอีกสองคน โดยคำตอบที่ได้รับเป็นเพียงการส่ายหัวเล็กน้อยของเพื่อนร่วมค่าย

นักรบทั้งสามยืนสังเกตเพื่อนร่วมค่ายสักพัก ในขณะที่นักรบทั้งสี่ก็ทำเช่นเดียวกัน ก่อนจะเปิดฉากบทสนทนาอีกครั้งด้วยน้ำเสียงอันทรงอำนาจของเลอัส

“ถ้ามาครบทุกคนแล้วก็เริ่มพิธีส่งตัวได้เลยเรจิน ถึงเวลาพอดี” สิ้นเสียง นักเวทย์หนึ่งคนก็พยักหน้าเล็กน้อยเป็นการตอบรับ พร้อมเดินไปที่นักรบทั้งเจ็ดพร้อมนักเวทย์อีกหนึ่งคน

“ยืนล้อมน้ำพุแล้วจับมือกันให้แน่น” เรจินบอกกับนักรบทั้งเจ็ดด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น พร้อมการปฏิบัติตามทันทีโดยไม่ต้องให้บอกซ้ำสอง

เมื่อเห็นดังนั้น นักเวทย์อีกหนึ่งคนก็เริ่มเปิดฉากร่ายเวทย์บางอย่าง พร้อมเรจินที่ร่ายตามเป็นจังหวะ แสงสีทองอร่ามส่องประกายออกจากใจกลางของน้ำพุซึ่งเป็นจุดข้ามมิติสว่างเจิดจ้า

ท้องฟ้าสีใสเริ่มมีเมฆบดบังแสงอาทิตย์ พร้อมลมแรงที่เริ่มทวีความรุนแรงขึ้นทุกวินาที จนกลายเป็นลมพายุขนาดย่อมที่หมุนเวียนอยู่รอบตัวของนักรบทั้งเจ็ด

บทเพลงเวทย์มนต์เริ่มดังขึ้นจากที่ไหนสักแห่งในโสตประสาทของนักรบทั้งเจ็ด พร้อมอักขระโบราณหลากสีที่ปรากฏอยู่เหนือศีรษะของทุกคนตามลำดับ

อักขระ µ หรือ มะ ปรากฏเหนือศีรษะของโซลไวท์ พร้อมเรืองแสงสีม่วงอ่อนๆ

อักขระ ﻬ หรือ ชิ ปรากฏเหนือศีรษะของเพชร พร้อมเรืองแสงสีฟ้า

อักขระ ﻯ หรือ คุ ปรากฏเหนือศีรษะของคิด พร้อมเรืองแสงสีคราม

อักขระ ﻸ หรือ สะ ปรากฏเหนือศีรษะของคริส พร้อมเรืองแสงสีส้ม

อักขระ ۶ หรือ อิ ปรากฏเหนือศีรษะของแนท พร้อมเรืองแสงสีขาว

อักขระ § หรือ ยะ ปรากฏเหนือศีรษะของไอซิส พร้อมเรืองแสงสีชมพูเข้ม

และอักขระ ﮕ หรือ กะ ปรากฏเหนือศีรษะของเนซึมิ พร้อมเรืองแสงสีน้ำเงิน

เมื่ออักขระโบราณทั้งเจ็ดปรากฏขึ้นครบทุกตัว เรจินก็เริ่มร่ายเวทย์บทใหม่ ที่ขึ้นต้นด้วย ‘มะ ชิ คุ สะ อิ ยะ กะ’ ตามลำดับของบทเวทย์


และเมื่อสิ้นเสียงของเรจินในเวทย์บทสุดท้าย ลมพายุและแสงสีทองอร่ามก็ค่อยๆจางหายไปพร้อมกับร่างของนักรบทั้งเจ็ด...



คำถามข้อที่ 9

การบรรยายเป็นไงมั้ง =A=





พึ่งเห็น woon_shock

คำถามข้อที่ 8 (คิดออกละ)

คิดอย่างไรกับบทบาทตัวละครแต่ละตัวในบทที่ 1

คิด : ชายหนุ่มหน้าตาดีที่หล่อเกินใครจนทำให้สาวๆทั้งโลกหลงรัก woon_555 โดนถีบ woon_shock

คริส : ไอ้ชี้เก๊กที่จริงๆแล้วอิจฉาคิดที่มีสาวๆเยอะจนวางแผนชั่วร้ายทำร้ายคิด

โซลไวท์ : พวกเก็บกดไม่ได้พูดมานานปี พูดทีไม่มีหยุด

เพชร : พวกตั้งชื่อไม่สอดคล้อง ตั้งชื่อแปลกประหลาด ตั้งชื่อไม่เป็น  woon_555

โห = = คำตอบ..





บทนี้ปรับเปลี่ยนวิธีเขียนใหม่นิดนึง คิดว่าคงดีขึ้นสักหน่อย - -

ดีไม่ดียังไงก็บอกด้วยนะ ^^ ขอให้สนุกกับโลกแห่งการอ่าน

Cotton-Wool


เอิร์ธคุงขอรับกระผม

  • Jr. Member
  • **
    • กระทู้: 142
  • ไม่รู้จะเขียนอะไร

¥ ňøø ñäñ ¥

  • Jr. Member
  • **
    • กระทู้: 306
คำถามที่8

แนนไม่รู้จะตอบยังไง -0-*

ตอบไม่ถูกจริงๆ -3- โทดทีนะแนท TT^TT


คำถามที่9

บรรยายได้ดีมากจ้ะ ><b




•♫•и๐๐и•♫•

  • Jr. Member
  • **
    • กระทู้: 216
  • Otaku Number.1!
ไม่เข้าใจความหมายของอักษรโบราญ woon_cry

สักวัน เอ้ย! สักบทจะรู้เอง  woon_555


คำถามที่8

แนนไม่รู้จะตอบยังไง -0-*

ตอบไม่ถูกจริงๆ -3- โทดทีนะแนท TT^TT


คำถามที่9

บรรยายได้ดีมากจ้ะ ><b



ไม่เป็นไรจร้า เข้าใจว่ายากสักนิด - -

แต่หายไปไหนมาเนีย