Chapter 4 : พลังแห่งแสง คริสตันควอตซ์
ณ โรงแรม Park Hyatt Vendome
" องค์หญิงแนนเล่าเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นกับท่านให้พวกเราได้ไหมคะ " โชคถาม
" ได้สิ เรื่องทั้งหมดมีอยู่ว่า.. "
' ท่านองครักษ์ ตอนนี้อาณาจักรของเราเป็นอย่างไรบ้าง '
' สงบสุขดีครับท่านองค์หญิง '
' อืมดีแล้ว อย่าลืมดูแลชาวมนุษย์ ตามที่เราได้รับมอบหมายจากท่านเทพเจ้าด้วยนะ '
' ได้ครับท่านองค์หญิง ข้าจะทำหน้าที่ของข้าให้ดีที่สุด และหวังว่าทุกคนจะตั้งใจเหมือนข้า '
' เจ้านี่เป็นคนดีจริงๆ ขอบคุณท่านมาก ' ทั้งสองพูดคุยกันอย่างถูกคอ เป็นแบบนี้ทุกวัน จนกระทั่งวันหนึ่ง
' ท่านองค์หญิงแนนครับ! ' เสียงองครักษ์ที่คุ้นเคยสำหรับองค์หญิงแนนดังขึ้น
' มีอะไรรึท่าน ทำไมต้องรีบขนาดนั้น '
' พวกซินส์เตอร์ครับ.. พวกซินส์เตอร์มาบุกเราแล้ว '
' อะไรนะ! แล้วพวกนั้นทำอะไรกับอาณาจักรของเราไปบ้างแล้ว '
' ก็ทำอย่างที่เจ้าเห็นนั่นแหละองค์หญิงแนน วะฮ่าๆๆ ' เสียงทุ้มอันน่าเกรงขามดังขึ้น
' หัวหน้าทัพปิศาจซินส์เตอร์! เจ้ามารุกรานอาณาจักรของข้าเพื่ออะไร '
' ข้าเคยบอกแล้วใช่ไหมว่าเจ้าต้องแต่งงานกับข้า แต่เจ้าก็ยังปฏิเสธข้ามาโดยตลอด ข้าทนไม่ไหวจึงต้องบุกมาถึงที่นี่ไงล่ะ '
' ข้าขอยืนยันคำเดิม ยังไงข้าก็จะไม่แต่งงานกับปิศาจชั่วๆอย่างเจ้าเด็ดขาด.. โอ้ย! ' หัวหน้าทัพปิศาจซินส์เตอร์ใช้พลังทำให้องค์หญิงแนนถูกดูดเข้าไปจนอยู่ในอ้อมกอดของตน
' ปล่อยองค์หญิงเดี๋ยวนี้นะ! ' องครักษ์ขององค์หญิงแนนเข้ามาเตรียมที่จะต่อสู้กับหัวหน้าทัพปิศาจ แต่ก็ต้องถูกพลังอันรุนแรงผลักออกไปไกล
' พอเถอะท่านองครักษ์ ท่านไม่จำเป็นต้องมาสู้ ท่านเพียงไปบอกให้เหล่าสรวงสวรรค์ได้ทราบข่าวเรื่องนี้ซะ ' องค์หญิงแนนพูดจบก็ใช้พลังอำนาจที่เหลือส่งองครักษ์ของตนไป โดยที่ไม่ได้บอกกล่าวกันสักคำ
' หึๆ ดูท่าเจ้าจะชอบมันมากเลยนะองค์หญิงแนน.. '
' ปากดีนักนะ ข้าขอถามท่านอีกครั้งว่าท่านจะแต่งงานกับข้าไม่ '
' ไม่ ข้าไม่มีวันแต่งงานกับเจ้า '
' ได้ งั้นเจ้าก็จงไปอยู่ในที่ที่ไม่สามารถมีใครค้นพบเจ้า ไปตลอดชั่วชีวิตแล้วกัน ย๊ากก!! ' หัวหน้าองครักษ์ปิศาจซินส์เตอร์ใช้พลังของตน ทำให้ร่างขององค์หญิงแนนถูกสดกดไว้ให้ไปอยู่ในส่วนหนึ่งของหอไอเฟลที่ประเทศฝรั่งเศส ขณะนี้ประเทศฝรั่งเศสทั่วไปประเทศเกิดฝนหนักตก และมีฟ้าผ่าไปที่หอไอเฟล แต่หอไอเฟลยังคงสภาพเดิมไม่มีเปลี่ยนแปลง เมื่อครบทุกๆหนึ่งศตวรรษหัวหน้ากองทัพปิศาจซินส์เตอร์ต้องมาทำพิธีเพื่อไม่ให้เวทย์มนต์เสื่อมคลาย และอีกเพียงไม่กี่วันก้จะครบหนึ่งสหัสวรรษ((1000ปี)) และเมื่อครบแล้วองค์หญิงแนนที่ถูกสะกดไว้ก็จะไม่สามารถออกมาได้ และไม่มีใครสามารถช่วยเหลือได้อีก
" เพราะเหตุนี้ข้าจึงจำเป็นต้องให้พวกท่านช่วยข้าออกมาจากหอไอเฟล ไม่เยี่ยงนั้นอาณาจักรท้องฟ้าก็จะต้องตกอยู่ในเงื้อมือของปิศาจซินส์เตอร์ และผู้คนบนโลกมนุษย์ก็จะล้มตาย เพราะมีเพียงแค่ความมืด ไม่มีแสงสว่างเล็ดลอดเข้ามาแต่อย่างได้ "
" แล้วทำไมท่านถึงเลือกพวกข้า แล้วผู้ที่จะช่วยท่านมีเพียงแค่สี่คนหรอคะ " อัฐถาม
" เพราะครั้งแรกที่ข้าได้พบพวกท่าน ข้าก็เห็นแสงออร่าบางอย่างแผ่ออกมาจากตัวท่าน เป็นสัญลักษณ์ที่ทำให้ข้าเชื่อว่าพวกท่านสามารถช่วยข้าได้ ส่วนจำนวนผู้ที่สามารถช่วยข้าได้นั้นมีหกคน ซึ่งตอนนี้มีสี่คน แต่ละคนมีธาตุต่างกันได้ ได้แก่ ธาตุดิน ธาตุน้ำ ธาตุลม ธาตุไฟ ธาตุแสง และธาตุสายฟ้า "
" งั้นตอนนี้เราก็ต้องตามหาอีกสองคนให้เร็วที่สุดก่อนที่จะมาถึงวันนั้นใช่ไหม " มีนาถามด้วยสีหน้าเคร่งเครียด องค์หญิงแนนพยักหน้ารับ
" พวกเราอยากเห็นร่างของท่านจัง " อัฐพูดขึ้นมาอีกครั้ง
" ได้สิ แต่ข้าจะเนรมิตได้เพียงสามสิบวินาทีเท่านั้นนะ " ทุกคนพยักหน้ารับ องค์หญิงแนนเริ่มเนรมิตร่างของตัวเอง ปรากฏให้เห็นหญิงสาวผมยาวสีรุ้ง ชุดสีขาวยาวลากไปถึงพื้น ที่ชุดมีอัญมณีปะปนกับคริสตัลรวมกัน 7 ชนิดได้แก่ โรสควอตซ์ โทพาส อีเมอเหรด อความารีน ควอตซ์ และอมีทิสต์ ตรงกลางมีอัญมณีก้อนใหญ่ที่สุดเป็นสีรุ้งเรืองแสงอ่อนๆไปทั่วทุกสารทิศ
" โหหห.. " ทั้งสี่ตกตะลึงกับภาพอันสวยงามเบื้องหน้า
" ปึง! " เสียงประตูถูกเปิดออกอย่างรุนแรง เป็นเวลาเดียวกับร่างเนรมิตขององค์หญิงแนนหายไป
" แสงสว่างที่เกิดขึ้นวันนั้น เป็นฝีมือของพวกเธอใช่ไหม " ครูป๊อกเข้ามาถาม
" ส.. แสงอะไรหรอคะไม่เห็นรู้เรื่องเลย " แจ็คกี้ทำหน้าเอ๋อ
" ครูเห็นและได้ยินหมดแล้วทั้งที่เรื่องพวกเธอคุยกับแมว และร่างเนรมิตของ.. องค์หญิงแนน "
" ครูตาฝาดไปหรือป่าวคะ "
" บอกไปเถอะ ในเมื่อเขาเห็นแล้ว " ทั้งสี่หันไปมององค์หญิงแนนในร่างแมว ก่อนจะพยักหน้ารับ และเริ่มเล่าเรื่องที่ฟังมาทั้งหมดในครูป๊ํอกฟัง
" ครูก็ไม่อยากเชื่อหรอกนะ แต่ในเมื่อเห็นแล้วมันก็อดเชื่อไม่ได้ ยังไงก็ขอให้พวกเธอระวังตัวด้วยแล้วกัน ครูเป็นห่วง.. " ครูป๊อกพูดประโยคหลังอย่างแผ่วเบา แต่นักเรียนทั้งสี่ก็ได้ยิน ทำให้อดยิ้มไม่ได้
" ขอบคุณค่ะคุณครู " ทั้งหกนั่งคุยเรื่องราวกันต่อ จนกระทั่ง..
" สลีพพพพพ!! " สัตว์ประหลาดตัวหนึ่งโผล่มา มันคำรามลั่นไปทั่วสารทิศ
" กรี๊ดดดด! " เสียงผู้คนโหวกเหวกโวยวายไปกันทั่ว
" องค์หญิงแนนช่วยพาครูป๊อกไปหลบก่อนนะคะ " โชคพูด
" พวกเราพร้อมรึยัง " อัฐถามพร้อมหันไปมองหน้าเหล่าเพื่อน
" อื้ม! " ทั้งสี่ตอบ และวิ่งลงไปชั้นล่างก่อนจะพูดขึ้นพร้อมกันว่า
" พลังธาตุอันลึกลับ โปรดมอบพลังให้ข้าด้วยเถิด " เมื่อทั้งสี่พูดจบ ก็เกิดแสงสีขาวไปทั่วบริเวณนั้น และค่อยๆหายไป
" สลีพพพพ!! " สัตว์ประหลาดสลีพกำลังจะเอื้อมมืออันใหญ่ยักษ์ไปตบเด็กน้อยที่นั่งอยู่ในรถเข็น แต่ก็ต้องล้มลงเมื่อถูกแรงเตะของโชกี้โกรอันด์กระแทกเข้าที่ลำตัว
" สลีพพพพพ!! " มันลุกขึ้นมาและทำท่าทุบอกเหมือนกอลิล่า
" ผู้ที่ทำให้เมืองปารีส สีสันของฝรั่งเศสต้องเกิดความวิบัติ พวกเราจะไม่ให้อภัยเด็ดขาด
ข้าตัวแทนแห่งไฟอันร้อนแรง อัฐฟิเร่ " อัฐ
" ข้าตัวแทนแห่งสายลมที่พัดกระโชก แมนนี่สตรอม " มีนา
" ข้าตัวแทนแห่งผืนดิน โชกี้โกรอันด์ " โชค
" ข้าตัวแทนแห่งสายน้ำที่หลับไหล ปริ้นส์อเคว์ " แจ็คกี้
" พวกเราตัวแทนแห่งธาตุทั้งสี่ จะไม่ยอมให้เจ้าทำ้ร้ายใครเด็ดขาด.. วันเดอร์ พาวเวอร์! " ทั้งสี่พูดกันอย่างพร้อมเพียง เผยให้เห็นร่างของ
อัฐฟิเร่ ผมยาวสีแดงเหมือนเปลวเพลิง สาดส่องความเงางามไปด้วยพลังของโรสควอตซ์
แมนนี่สตรอม ผมยาวสีเหลืองอ่อนมวนเป็นสี่ลอน เปล่งประกายไปด้วยพลังของโทพาส
โชกี้โกรอันด์ฺ ผมบ๊อบสีน้ำตาลเข้ม มีปีกนางฟ้าสีเขียวที่เจิดจรัสไปด้วยพลังของอีเมอเหรดไว้บนหัว
ปริ้ส์อเคว์ ผมยาวเรียบสีฟ้า มีปีกเล็กๆติดข้างตัวที่ส่องสไวไปด้วยพลังของอความารีน
"
" สลีพพพพ!! " สัตว์ประหลาดคำรามขึ้นอีกครั้งก่อนจะทิ้งมืออันหนักหน่วงของตนไปที่วันเดอร์ พาวเวอร์ อัฐฟิเร่หลบไม่ทันจึงทำให้ปลิวไปตามแรงกระแทก และสลบลง
" อัฐฟิเร่! " ทุกคนวิ่งเข้าไปช่วยเพื่อนของตน แต่ทว่า..
" สลัมเบอร์!! " สัตว์ประหลาดใช้พลังฟองอากาศของตนเข้าคลุมร่างของพวกเขาทีละคน ในนั้นมีสารบางอย่าง ทำให้พวกเขาสลบลงไปตามๆกัน
ทางด้านของครูป๊อกและองค์หญิงแนน
" ทุกคน!! " ครูป๊อกพูดและวิ่งออกไป แต่ก็ถูกองค์หญิงแนนเรียกไว้ก่อน
" เดี๋ยวสิ! ท่านไม่มีพลังอะไรแล้วจะไปสู้กับมันได้อย่างไร " องค์หญิงแนนพูดกับครูป๊อก
" ไม่รู้ล่ะ! นั่นมันลูกศิษย์ของฉันนะ ฉันจะยืนมองสถานการณ์แบบนี้เฉยๆได้อย่างไรล่ะ ยังไงฉันก็ต้องไปช่วย!! " ครูป๊อกเตรียมตัวจะวิ่งลงไปชั้นล่าง แต่ก็เกิดเหตุการณ์บางอย่างขึ้นก่อน
" วิ้งงง.. " แสงสีขาวเทาสาดส่องไปทั่วบริเวณนั้น ครูป๊อกและองค์หญิงแนนหยีตา จนแสงนั้นค่อยๆหายไป และเมื่อมองเห็นอย่างชัดเจน ก็พบคฑาสีดำทะมึนมาปรากฏอยู่ตรงหน้าของครูป๊อก
" น.. นี่มันอะไรกัน " ครูป๊อกพูดกับตัวเองอย่างงงๆ
" หรือว่าท่านคือตัวแทนแห่งแสงสว่าง " องค์หญิงแนนพูดอย่างลุกลี้ลุกลน
" ฉันก็ไม่รู้ แต่ยังไงก็ต้องขอลองดูแล้วกัน พลังธาตุอันลึกลับ โปรดมอบพลังให้ข้าด้วยเถิด "
ครูป๊อกพูดตามที่ได้ยินนักเรียนของตนพูดกันเมื่อกี๊ ทำให้บังเกิดแสงสีขาวสว่างสาดส่องไปทั่วบริเวณ และค่อยๆจางหายไป
" จริงด้วย! ท่านคือตัวแทนแห่งแสงสว่าง เอาล่ะ รีบไปช่วยเด็กๆได้แล้ว " ครูป๊อกหันมาพยักหน้ารับให้สองสามทีก่อนจะกระโดดลงไปจากชั้นบนของโรงแรม
" หยุดนะ! ข้าคือตัวแทนแห่งแสงสว่างอันบริสุทธิ์ ทีกรีม จะไม่ยอมให้ทำเจ้าทำร้ายผู้อื่นได้เด็ดขาด " สัตว์ประหลาดหันไปมองที่มาของต้นเสียงก็พบร่างหนึ่งยืนอยู่ ร่างนั้นปกคลุมไปด้วยชุดขนนกสีขาวผ่อง ตรงกลางอกมีคริสตัลควอตซ์ติดอยู่ ถือคฑาสีดำทะมึนยาวถึงพื้น
" สลีพพพพ!! " สัตว์ประหลาดปล่อยพลังใส่ทีกรีม แต่หญิงสาวหลบได้ทันเนื่องมาจากความพริ้วไหวของตน ทีกรีมวิ่งไปยังนักเรียนนักสี่คนที่สลบอยู่ในฟองอากาศ
" ทุกคนตื่นสิทุกคน! " ทีกรีมพยายามเจาะฟองอากาศให้แตกแต่ก็ไม่ได้ผล แต่เสียงของหล่อนสามารถเล็ดลอดไปถึงภายใน ทำให้ทั้งสี่ตื่นขึ้นมาได้
" ย๊ากกก! " ทั้งสี่ใช้แรงที่มีทุบไปยังฟองอากาศ ผลทำให้ฟองอากาศนั้นแตกเป็นละอองน้ำ
" อย่าบอกนะว่าคุณคือ..!! "
" ตอนนี้ไม่ใช่เวลาจะมาอธิบายนะ "
" จริงสินะ.. ทุกคนเรามารวมพลังกันเถอะ "
" อื้ม! " ทั้งสี่หันหลังจับมือกัน และค่อยๆตั้งจิตให้มั่น
เชื่อมั่นในพลังที่จะใช้ต่อสู้กับเหล่าร้าย ทำให้บังเกิดแสงสีแดง เหลือง น้ำตาล น้ำเงิน พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าและรวมกันเป็นหนึ่งเดียว ทำให้ปรากฏอาวุธทั้งสี่ธาตุ ได้แก่ โรสควอตซ์ โทปาส อีเมอเหรด และอความารีน อยู่ตรงหน้าของพวกเขา ทั้งสี่เอื้อมมือไปจับอาวุธทั้งสี่ คนจะยืนเป็นแถวหน้ากระดาน และยื่นอาวุธออกไปประสานกันด้านหน้า และพูดขึ้นว่า
" อีเลเม้นทอล พาวเวอร์ จงมอบพลังให้พวกข้าด้วยเถิด " เมื่อทั้งสี่พูดจบ ก็เกิดพลังบางอย่างขึ้น
คฑาของอัฐฟิเร่ มีสลักไว้ที่ด้ามว่า Rose Quartz 's Fire พร้อมด้วยสัญลักษณ์รูปกองไฟที่สลักอยู่บนถุงมือ
คฑาของแมนนี่สตรอม มีสลักไว้ว่า Topaz 's Storm พร้อมด้วยสัญลักษณ์แห่งลมที่สลักอยู่บนถุงมือ
คฑาของโชกี้โกรอันด์ มีสลักไว้ว่า Emerrald 's Ground พร้อมด้วยสัญลักษณ์แห่งผืนดินและต้นไม้ที่สลักอยู่บนถุงมือ
คฑาของปริ้นส์อเคว์ มีสลักไว้ว่า Aquamarine 's Aqua พร้อมด้วยสัญลักษณ์แห่งสายน้ำที่สลักอยู่บนถุงมือ
คฑาของทีกรีมที่ถือไว้อยู่แล้ว ก็เกิดลอยสลักขึ้นว่า Quartz 's Gleam พร้อมด้วยสัญลักษณ์แห่งแสงสว่างที่สลักอยู่บนถุงมือ
" เจ้าปิศาลสลีพ เจ้าคงง่วงมากสินะ งั้นเดี๋ยวข้าจะปลุกเจ้าให้เอง! ควอตซ์กรีม! " ทีกรีมปล่อยพลังตรงไปยังสัตว์ประหลาด เกิดแรงระเบิดสีขาวที่สัตว์ประหลาดขึ้น
" ตื่นแล้วก็ต้องล้างหน้าสินะ.. อความารีนอควา! " ปริ้นส์อเคว์ปล่อยพลังน้ำไปที่สลีพ แต่สลีพหลบไปจึงรีบกระโดดเข้ามาหาพวกเขาทั้งห้า
" ถึงแรงจะเยอะแค่ไหนก็เอาชนะผืนดินที่แข็งแกร่งของข้าไม่ได้หรอก อีเมอเหรดกราวด์ " เกิดแรงปะทะระหว่างโล่แห่งดินกับความรุนแรงจากการต่อยของสลีพ ทำให้โล่แห่งดินสลาย และร่างของสลีพกระเด็นไป
" มือแดงเชียวสงสัยจะเจ็บมาก มานี่ฉันเป่าให้!
โทปาสสตรอม " มีนาร่ายพลังไปที่ตัวของเรเดี๊ยน ปรากฏพลังพายุหมุนรอบตัวและดันเรเดี๊ยนขึ้นไปสู่ท้องฟ้า
" ตอนนี้และอัฐฟิเร่ " ทุกคนพูดและมองหน้าอัฐฟิเร่ เจ้าของชื่อพยักหน้าเล็กน้อย
" และถ้าจะให้แห้งกว่านั้นก็ต้องเจอไฟอันร้อนแรง โรสควอร์ไฟเออร์!!! " อัฐหมุนคฑาของตนไปรอบๆตัว และหยุดตรงหน้า ก่อนจะฟาดคฑาลงแผ่นดิน ทำให้พลังไฟของเขาตรงไป และดิ่งขึ้นไปที่ร่างของสลีพ จนร่างของสลีพเกิดไหม้และตกลงมาสู่พื้น ทั้งห้าจึงพูดพร้อมกันว่า
" บิวตี้ อีเลเมนทอล พาวเวอร์ " ทั้งห้าชูคฑาประสานกันบนฟ้า และร่ายพลัง ทำให้เกิดแสงของธาตุทั้งสี่อันได้แก่ ไฟ ลม ดิน น้ำ และแสงพุ่งตรงไปยังร่างของสลีพ
" สลีพสลายร่างงงง! " ร่างของเรเดี๊ยนกลายเป็นพุยผง และปลิวหายไปกับสายลม
" สำเร็จ! " ทั้งสี่ตะโกน และกระโดดขึ้นพร้อมกันอย่างดีใจ โดยมีทีกรีมคอยยืนยิ้มอยู่ให้ข้างหลัง
The end of chapter4