รอนแรมมาเนิ่นนานเพียงหนึ่งใจ
กับทางที่โรยเอาไว้ด้วยขวากหนาม
ถูกแหลมคมทิ่มแทงจนมันแทบจะทนไม่ไหว
ชีวิตทำไมยากเย็นขนาดนั้น
สองมือจะมีเรี่ยวแรงขนาดไหน
แต่หัวใจของคนยังยืนยันจะไม่ถอดใจ
ในค่ำคืนที่ฟ้านั้นไม่มีดาวอยู่ตรงนี้ ฉันยังคงก้าวไป
ยังคงมีรักแท้เป็นแสงนำไปในคืนที่หลงทาง
วันเวลาไม่เคยจะหยุดเดินอย่างไร
เราคงต้องเดินไปกับมันเก็บทุกความผิดพลั้ง
เป็นคำเตือนให้เราเข้าใจ
ชีวิตเริ่มตรงที่คำว่าฝ่าฟันขอเพียงใจเรา
เท่านั้นไม่หวั่นไหวบทชีวิตของเรา
เราจะทำให้มีความหมาย
ในค่ำคืนที่ฟ้านั้นไม่มีดาวอยู่ตรงนี้ฉันยังคงก้าวไป
ยังคงมีรักแท้เป็นแสงนำไปในคืนที่หลงทาง
นาทีที่ความฝันนั้นพร้อมเป็นเพื่อนตาย
เส้นทางนี้ฉันยังมีจุดหมายตราบใดที่ปลายท้องฟ้า
มีแสงรำไรจะไปจนถึงแสงสุดท้าย
ความเดียวดายในคืนเหน็บหนาว
แหงนมองฟ้ายังนึกถึงวันเก่า
มันคงจริงที่ทางยาวไกลกร่อนหัวใจ
ภาวนากับความมืดมิดขอให้รักยังคุ้มครองเราอยู่
เติมพลังให้ใจดวงนี้ไม่ยอมแพ้
ในค่ำคืนที่ฟ้าท้าทายใจคนอยู่ตรงนี้และฉันยังคงก้าวไป
ยังคงมีรักแท้เป็นแสงนำไปในคืนที่หลงทาง
นาทีที่ความฝันนั้นพร้อมเป็นเพื่อนตาย
เส้นทางนี้ฉันยังมีจุดหมายตราบใดที่ปลายท้องฟ้า
มีแสงรำไรจะไปจนถึงแสงสุดท้าย
ตราบใดที่ปลายท้องฟ้าตราบใดที่ปลายท้องฟ้า
อิฐ ติดลบอีก543 หาต่อไป