หลังจากที่ผมจัดการเธอไปแล้ว เหมือนผมติดอยู๋ในวังวนของเธอ
"นายพูดอะไรของนายน่ะ"เสียงของเธอดังกังวาร
"ช่วยตอบอะไรบ้างสิ" เหมือนผมจำคำพูดเธอได้
...........
"ฮึก..."
.......
"ฮือ
" เหมือนเสียงร้องไห้เธอดังขึ้นมา
"ตาบ้า จะนอนตายไปถึงไหน" เหมือนผมจำได้แม่นๆแต่นึกไม่ค่อยออก
"ไอพวกนั้นมันจะมาแล้วนะลุกสิ"ผมจำได้เลยว่าเราจะไปหาของกัน !
"ฟรึบ" เหมือนผมตื่นจากอดีตนั้น
ผมควรจะไปหาเขาหรือไม่
...........................
.............................
...........................
........
.......................
...............................
............................
สงัด เหมือนบ้านร้างที่ไม่มีคนหลับมีเพียงเสียงไฟที่ดังขึ้น
"ตื่นแล้วหรอจ๊ะ"เสียงใครคนนึงพูด
"ยังดีนะที่หมอนี่โดนหมากัดสลบ" ชายหนึ่งพูด
"นาย ไอชาป อายด์"เสียงคนอีกคน
".... คะ ..คับ?"
"นายเป็นอะไรช่วยเล่าทีสิ"
"ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน"
"นั่น งั้นมาปาร์ตี้กันมั้ย"
"ผมระดับ 79 อยู๋เลย"
"งั้นเหรองั้นไปก็ได้นะ"
"อะไรหรอคับ"
"เราจะไปล่าเทพอัศวินน่ะ"
"แล้วเราต้องผ่านอะไรไปก่อนล่ะคับ"
"ฮ่า ฮ่าๆ มันยากเกินบรรยายนะ เขามักเรียกว่า 'วิหารนภา' "
"งั้นเหรอฮะ"
"แต่ว่าต้องผ่าน
วีรบุรุษแห่งนภา นีโอเน่"
"นีโอเน่ งั้นเหรอฮะ งั้นผมขอไปฝึกฝนก่อนแล้วกัน"
"ตามใจนายนะ"
"คับผม"
แต่ทว่ากลับไปผมดันลืมถามเขาว่าที่นี่ที่ไหนซะงั้น - -ll
เดินไปเดินมาเลยหลงทาง
พอเดินไปตามรอยทางก็พบว่า
มีแสงอร่ามอยู่ตรงหน้าที่ไม่มีใครเห็นมันคือ 'วิหารแห่งนภา'ตามที่รุ่นพี่เขาบอกไว้
เลยเดินเขาไปหวังจะกลับถิ่น
แต่ว่าระดับมอนมันเท่ากันพอดี
ตอนนี้เลย
แจ่มแต่ว่าเดินไปเดินมาก็ไม่เห็นมีใครเลยเลยเดินตรงไปกลายเป็นว่าผมเจอ
วีรบุรุษแห่งนภา นีโอเน่เข้าซะแล้ว
"ไม่มีมนุษย์ไหนจะสามารถเข้ามาได้ในนี้ ข้าขอยกย่องเจ้ายิ่งนัก แต่เจ้าผ่านข้าไปไม่ได้หรอก"
"อย่าพูดเล่นๆน่า ๆผมแค่หลงทางมา"
"ว่าไงนะ"
"อึก"เหมือนเขาจะมีอาการแปลกๆ
"งั้นเหรองั้นผมคงต้องง้างหาทางกลับบ้านแล้วสินะ"
"มาเลยไอ้หนู"
"เล็งยิงทะลวงเกราะ"
"หึแค่ศรกระจอก ๆ นั่นเองน่า"
"ปัก!"เสียงธนูปักอก"อัก"เหมือนเขาก็เจ็บ"แก! อย่าใก้ชั้นได้ระเบิดเลย ย๊ากกกกกก ระเบิดพสุธา"
"โครม" อะไรกันเหมือนเขาสามารถเหาะได้ซะงั้นน่ะ
"เล็งสกัดเฉพาะจุด"
"หลบหลีกชั้นสูง!"
ลูกธนูค่อยๆผ่านลีโอเน่ไป
"แกไม่มีวันได้ฆ่า เทพอัศวินหรอกน่า"
ติดตามตอนต่อไป
ป.ลชื่อสีแดงจะวาดมาอวดทีหลัง
