จำนวนผู้โหวตทั้งหมด: 87
ไม่ใช่แบบเป็นแฟนกันแล้วเลิก แต่เป็นแบบแอบรักเค้าเค้าปฏิเสธ มันก้อไม่เท่าไหร่แต่ว่าที่มันสุดๆ คือ เค้า เป็น เพื่อน ก้องเดียวกันเจอกันทุกวัน แต่ยังดีตรงที่ว่า เค้าไม่ได้เมิน หรือว่าทำเปนไม่รู้จักก้อยังคุยเหมือนเพื่อนทั่วๆ ไปแต่ที่เสียคือ ตัดใจไม่ได้ ตนแรกก้อเสียใจอยู่แต่ตอนนี้เริ่มเฉย ๆ เพื่อนกันแหละ ดีที่สุด ^^
เดี๊ยวนี้ คนแต่ละคน มีแต่ดูที่หน้าตา ไม่มีใครหรอก ที่ดูด้วยใจจริงหน่ะ มีรัก ต้องมีหน้าตา เนี่ยแหละ
เซงไม่เข้าใจผู้หญิง ใครเป็นผู้หญิงมาบอกหน่อยดิ
อ้างจาก: jomjok555 ที่ กรกฎาคม 03, 2011, 07:28:29เดี๊ยวนี้ คนแต่ละคน มีแต่ดูที่หน้าตา ไม่มีใครหรอก ที่ดูด้วยใจจริงหน่ะ มีรัก ต้องมีหน้าตา เนี่ยแหละมันก็จริงนะ ถ้าสมมุติว่า มี หน้าตาย่ำแย่ หน้าตาปานกลาง หน้าตาขั้นเทพ อันที่รับได้คงมี แต่สองอันหลัง ส่วนอันแรกสิวเขรอะ ฝันเหลืองอ๋อยผุๆพังๆ หน้าเทียบเท่ากับดวงจันทร์(หลุมพรึ่บ! ) อันนี้คงไม่ไหวนะ มากเกินไป (เราก็ไม่ได้หน้าตาดีหรอกนะ แต่ก็ต้องเลือกบ้างสิ )มาตราวัตของเราคงประมาณนี้แหละ หน้าตา15%นิสัย85%
อ้างจาก: ♠ ◘ • † ReiTa † • ◘ ♠ ที่ กรกฎาคม 03, 2011, 09:16:09อ้างจาก: jomjok555 ที่ กรกฎาคม 03, 2011, 07:28:29เดี๊ยวนี้ คนแต่ละคน มีแต่ดูที่หน้าตา ไม่มีใครหรอก ที่ดูด้วยใจจริงหน่ะ มีรัก ต้องมีหน้าตา เนี่ยแหละมันก็จริงนะ ถ้าสมมุติว่า มี หน้าตาย่ำแย่ หน้าตาปานกลาง หน้าตาขั้นเทพ อันที่รับได้คงมี แต่สองอันหลัง ส่วนอันแรกสิวเขรอะ ฝันเหลืองอ๋อยผุๆพังๆ หน้าเทียบเท่ากับดวงจันทร์(หลุมพรึ่บ! ) อันนี้คงไม่ไหวนะ มากเกินไป (เราก็ไม่ได้หน้าตาดีหรอกนะ แต่ก็ต้องเลือกบ้างสิ )มาตราวัตของเราคงประมาณนี้แหละ หน้าตา15%นิสัย85% ก็อย่างที่พูดกันนี่แหละ หน้าตาไม่ดีก็ต้องดึงจุดอื่นขึ้นมาดึงดูดแทนอย่างบรรดาตลกพวกนี้ก็หน้าตาไม่ดี แต่เขาดึงส่วนที่เป็นคนอารมณ์ดี ใครอยู่ใกล้ก็มีความสุข ประมาณว่า"คารมณ์เป็นต่อ รูปหล่อเป็นรอง"ส่วนอื่นที่จะดึงมาเป็นจุดเด่นได้อย่าง เรียนเก่ง,เล่นกีฬาเก่ง,เล่นดนตรีเก่ง,นิสัยดีพอประมาณ (ไม่มีใครสามารถดีเลิศทุกคนแหละ)และไม่หวังสูงเกินว่าคนที่มารักต้องหน้าตาดี สวยระดับนางงาม,พริตตี้ หรือหล่อแบบโดม,เคนเท่านั้น ก็สามารถมีความรักได้แล้วแต่หน้าตาเหมือนโจร นิสัยยังเหมือนโจรอีกนี่ก็ไม่ไหว
เคยมีคนบอกไว้ ว่าความรักคือความพึงพอใจพึงพอใจในหน้าตา พึงพอใจในนิสัย พึงพอใจในความเปิ่น พึงพอใจในความเก่งตอนแรกก็เห็นด้วย เพราะเราก็เคยรู้สึกแบบนี้กับใครคนนึงเหมือนกันแต่พอโตขึ้น ได้เรียนรู้อะไรๆ หลายๆสิ่งจากคนรอบข้าง จากโลกภายนอกก็เลยทำให้รู้ว่า ความพึงพอใจ เป็นแค่เศษเสี้ยวบางส่วนของความรักที่ยังต้องการปัจจัยอีกมากมาย มาคอยหนุน ให้มันรวมตัวเข้าด้วยกัน และเกิดเป็นความรักเพราะมีความรู้สึกว่า แค่ความพึงพอใจอย่างเดียวคงไม่เรียกว่าเป็นความรักหรอกใช่ป่ะเพราะถ้าความพึงพอใจคือความรัก แล้วเค้าไม่ได้พึงพอใจเราคนเดียวล่ะ ป.ล.จะมีใครบ้างมั้ยที่รักในตัวตนของเราจริงๆ
โพลล์