GAMEINDY กระดานสนทนา
www.gameindy.com

แค่เพียง "คำคม" หรือ "ปรัชญา"

Zⓔnsⓔ Õf Lynn

  • Jr. Member
  • **
    • กระทู้: 129
  • เกมคือเกม อย่าทำเกมเปนชีวิต
หนึ่งประโยค ที่มักไปเจอจากที่ต่าง ๆ จากโลกไซเบอร์

"คุณจะได้รับสิ่งที่ดีที่สุดของคนอื่น เมื่อคุณได้ให้สิ่งที่ดีที่สุดของคุณไป" - Harvey Firestone

เราจะเลือกให้อะไรกับใครก็ได้ สิ่งดี หรือสิ่งร้าย

แต่เราอาจคาดไม่ถึงว่า สิ่งที่เราไม่ได้คิดว่ามันดีนักหนา อาจดีมาก สำหรับผู้อื่น

Amazing Story

หญิงสาวคนหนึ่ง อาศัยอยู่เพียงลำพังในบ้านหลังหนึ่ง

ข้างบ้านของหญิงคนนั้นมีเพื่อนบ้านอาศัยอยู่ใกล้เคียงกันหลายหลัง

แต่เพื่อนบ้านหลังที่ติดกัน เป็นแม่หม้ายสามีตาย เธออยู่กับลูกน้อยของเธอ

วันหนึ่ง มืดครึ้ม ฝนตก ฟ้าร้องคำราม หญิงคนนั้น

จึงจุดเทียนอยู่เพียงลำพังในห้องเนื่องจากไฟฟ้าดับลง

ทันใดนั้นเอง มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น ก๊อก ก๊อก

หญิงคนนั้นรู้สึกอารมณ์เสีย เพียรที่จะไม่ได้ยินเสียงนั้น

แต่กระนั้น ก็ยัง ก๊อก ก๊อก เธอรู้สึกรำคาญ จึงเดินไปเปิดประตูอย่างเสียไม่ได้

สิ่งที่เธอพบ เด็กชายตัวน้อย ตากฝนมา เสียงของเด็กน้อยดังขึ้น

"สวัสดีฮะคุณน้า" หญิงสาวคิดในใจ (เฮ้อ จะมาขออะไรอีกล่ะเนี่ย ดูซิ เปียกปอน

คงจะไม่มีเงินล่ะสิ แย่ละฉันต้องมาแจกเงินเจ้าเด็กนี่หรือไงกัน!?)

"คุณน้าฮะ ไฟดับ คุณน้ามีเทียนไหมครับ ?"

หญิงสาวได้ยินพลางคิดในใจ (นั่นไง จนขนาดนี้จริง ๆ แค่เทียนยังไม่มี เรื่องอะไรฉันจะต้องให้ด้วยล่ะ มันไม่ใช่ธุระของฉันเลย)

"ไม่มีหรอก" หญิงสาวตอบออกไป

ทันใดที่เด็กชายตัวน้อยได้ยิน จึงหยิบสิ่งหนึ่งออกมาจากกระเป๋า มันเป็นเทียนไขขนาดกลาง 2 เล่ม

"นี่ครับคุณน้า แม่ผมบอกว่า ให้มาดูว่า บ้านคุณน้ามีเทียนหรือไม่ ตอนนี้ไฟมันดับ นี่ครับ เอาไว้ใช้นะครับ

ไม่รู้ว่านานแค่ไหนกว่าไฟฟ้าจะติดอีกที"

เด็กชายกล่าวพร้อมยื่นเทียนไข 2 เล่มนั้น ให้แก่หญิงสาว

หญิงสาวได้ยินก็น้ำตาคลอ พร้อมกับดึงเด็กชายตัวน้อยมากอดไว้...





แม้ว่าเด็กน้อยและแม่ จะไม่ได้ให้สิ่งที่ดีที่สุด แต่เขาได้สิ่งที่ดีที่สุดจากหญิงสาวเพื่อนบ้านแล้ว

นั่นคือความรู้สึกต่อผู้อื่นที่เปลี่ยนไปของเธอนั่นเอง



~:•<แมวปีศาจ>•:~

  • โสด~ขั้นเทพ !!!
  • Asura Tester
  • Hero Member
  • **
    • กระทู้: 7,165
  • จีบได้ หาหม้ายจ้าว..!!!
    • Ith Continue
เล็กน้อยที่ยิ่งใหญ่ g#031 g#008
90% ของพวกชอบดราม่าด่าด้วยภาษาย่าทวดในอินเตอร์เน็ต
มักจะหงอแดกเงียบเป็นสากเวลาเจอหน้ากันนอกจอ จริงป้ะ ?



CO"

  • มังกี้ ดี ลูฟี่
  • Full Member
  • ***
    • กระทู้: 574
  • ผมกากนะ ไม่เชื่อเจอได้



Coud™

  • Full Member
  • ***
    • กระทู้: 2,228
 g#031 g#031
I am the bone of my sword
Steel is my body and fire is my blood
I have created over a thousand blades
Unknown to Death, Nor known to Life
Have withstood pain to create many weapons
Yet, those hands will never hold anything
So as I pray, unlimited blade works.

Archer(Emiya) :Fate Series


Zⓔnsⓔ Õf Lynn

  • Jr. Member
  • **
    • กระทู้: 129
  • เกมคือเกม อย่าทำเกมเปนชีวิต
► ใครพิการกันแน่ ◄ Amazing Story

ฝนตกหนักมาก ตอนที่ผมเริ่มขับรถกลับบ้านในคืนวันนั้น ทั้งลม ทั้งฝน กระหน่ำ
ลงที่ตัวรถอย่างไม่ปราณีปราศรัย
..
ขณะที่ผมขับมาตามถนนสายเปลี่ยวสายหนึ่งในชนบท ทันใดนั้นพวงมาลัยรถเกิด
อาการสั่นอย่างแรง และรถถลาออกข้างทางทันที

มีเสียงระเบิดดังปัง ผมรีบประคองรถจอดข้างทางทันททำไงดีล่ะ ผมงงเป็นไก่ตา
แตกจะให้ผมเปลี่ยนยางท่ามกลางพายุฝนคนเดียวรึเป็นไปไม่ได้ ผมทำไม่ได้หรอก
(สงสัยเป็นตุ๊ด)

เพราะผมเพิ่งบาดเจ็บจากอาการกล้ามเนื้ออักเสบเรื้อรังเดิมเริ่มจากแขนและขาขวา
ต่อมาลามไปถึงตัวอีกซีกหนึ่ง

แม้จะยังป่วยอยู่ ผมก็ยังฝืนมาทำงานโดยมีไม้เท้าติดมาในรถด้วยตอนนั้นผมหวัง
ว่าคงมีรถวิ่งผ่านมาสักคัน และหยุดช่วยผมเปลี่ยนยาง แต่ผมก็เลิกหวัง..

ใครเขาจะยอมหยุด และทำไมต้องหยุด เพราะถ้าเป็นผมก็คงไม่หยุด(แน้ ไอ้หมอ
นี่มองโลกในแง่ร้าย สงสัยไม่เคยช่วยคน)

ทันใดนั้น ผมนึกขึ้นได้ว่ามีบ้านหลังหนึ่งอยู่ไม่ไกลจากนี้นักผมเริ่มสตาร์ทรถค่อยๆ
พยุงรถ คลานตามไหล่ถนน

จนกระทั่งสามารถกลับเข้าสู่ทางลูกรังเดิมอีกครั้ง ขอบคุณพระเจ้า แสงที่ลอดออก
จากช่องหน้าต่างช่องนั้น

นำทางผมไปจนถึงบ้านหลังนั้น ผมกดแตรรถดังลั่น ประตูบ้านเปิดออก เด็กผู้หญิง
คนหนึ่งยืนอยู่ตรงประตู มองมาที่ผม

ผมหมุนกระจกรถลง และตะโกนบอกไปว่า รถของผมยางแตก และต้องการความ
ช่วยเหลือ

ตัวผมเองต้องใช้ไม้เท้ายัน จึงทำเองไม่ได้ เธอกลับเข้าไปในบ้าน สักครู่.. ก็กลับ
ออกมาพร้อมกับเสื้อฝนและหมวก

มีผู้ชายอีกคนตามออกมาด้วย พร้อมกับทักทายต้อนรับอย่างใจดี ผมนั่งอยู่ในรถ
สบายและตัวแห้ง

รู้สึกเสียใจเล็กน้อย ที่ชายคนนั้นและเด็กผู้หญิงต้องทำงานกันอย่างหนักท่ามกลาง
พายุฝนไม่เป็นไร เดี๋ยวผมจะจ่ายค่าสินน้ำใจให้เอง

ระหว่างนั้น ฝนเริ่มซาลงผมหมุนกระจกลงและดูการทำงานของพวกเขาตลอดเวลา
พวกเขาทำงานช้ามาก

จนผมเริ่มมีอาการหมดความอดทนผมได้ยินเสียงโครมครามข้างหลังรถและได้ยิน
เสียงของเด็กหญิงชัดเจน “คุณปู่ นี่ค่ะ คันยกแม่แรง”

แล้วคุณปู่ก็ตอบด้วยน้ำเสียงต่ำ แต่พึมพำ..รถค่อยๆเอียงขึ้น ขณะที่แม่แรงเริ่มยก
รถตามด้วยเสียงดังเป็นระยะๆ เสียงกระแทก เขย่า

และเสียงพูดคุยจากด้านหลังรถ จนในที่สุด ก็เปลี่ยนยางเสร็จผมรู้สึกถึงตัวรถกระ
แทกกับพื้น ตอนที่ยกแม่แรงออก

และแล้ว พวกเขาก็มายืนอยู่ที่ข้างหน้าต่างรถผมเขาเป็นคนแก่ ก้มหน้าและดูบอบ
บางในชุดเสื้อฝนของเขา

เด็กผู้หญิง ประมาณ 8-10 ขวบยืนหน้าบาน และยิ้มให้ผมชายผู้นั้นพูดว่า “แย่นะ
รถมีปัญหากลางคืนแบบนี้ แต่ซ่อมให้เรียบร้อยแล้วหละ”

“ขอบคุณมาก” ผมตอบ•ขอบคุณจริงๆ ผมต้องให้ค่าตอบแทนลุงเท่าไหร่ครับ?

เขาส่ายหน้า ไม่ต้องหรอกครับ ซินเธียบอกผมว่าคุณเป็นง่อยต้องใช้ไม้เท้าพยุง
ดีใจที่ได้ช่วยเหลือครับ ผมเชื่อว่าถ้าคุณเป็นผม คุณก็ต้องช่วยเหลือผมเหมือนกัน

ผมยื่นธนบัตรใบละ 5เหรียญให้เขา “ขอโทษครับ ผมอยากตอบแทนในแบบของ
ผม”

เขาไม่ได้พยายาม ที่จะรับเงินนั้นเลย เด็กหญิงเลยก้าวเข้ามาใกล้หน้าต่างรถแล้ว
กระซิบกับผมว่า “คุณปู่มองไม่เห็นค่ะ”

วินาทีนั้น ความรู้สึกทั้งอับอาย ทั้งสยอง ประดังมาที่ผมผมรู้สึกเศร้าใจอย่างที่ไม่
เคยเป็นมาก่อน

อะไรกันเนี่ย ชายตาบอดกับเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ต้องใช้เครื่องมือทั้งคลำทั้งควาน
ทำงานท่ามกลางสายฝนที่เย็นหนาวและคืนมืด

ในความมืดที่อาจไม่มีวันสิ้นสุดสำหรับเขา จนกว่าจะตายพวกเขาเปลี่ยนยางรถให้
ผม เปลี่ยนท่ามกลางสายฝน และลมพายุโดยที่ผมนั่งสบาย อย่างอบอุ่นอยู่ในรถ
พร้อมไม้เท้า

~~~ ใครพิการกันแน่!!!!

ผมจำไม่ได้ว่าผมนั่งอึ้ง อยู่ในรถนานแค่ไหนหลังจากพวกเขากล่าวอำลาและกลับ
เข้าบ้านไป

แต่มันนานพอ ที่ทำให้ผมสามารถมองลึกลงไปในตัวผมเอง และพบเห็นกมลสันดาน
บางอย่าง

ผมตระหนักดีว่า ผมมีแต่การเข้าข้างตัวเอง เห็นแก่ตัว ไม่สนใจความต้องการของ
ผู้อื่น และสิ้นคิด..

ผมนั่งอยู่ตรงนั้น และเริ่มสวดอ้อนวอนอย่างนอบน้อม ขอให้ผมมีพลังด้วยเถิด
ขอให้ผมเป็นคนเข้าใจคน มีสติในความโชคร้ายที่ได้รับ และขอให้ผมเชื่อมั่นใน
สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ขอพร เพื่อที่ให้ได้ชนะมันด้วยเทอญ

ผมสวดขอพรให้กับคนแก่ตาบอดและหลานสาวของเขาด้วย สุดท้ายผมขับรถกลับ
มาด้วยใจที่สั่นสะท้าน และความรู้สึกที่ถ่อมตนยิ่งขึ้น

~~~ ใครพิการกันแน่!!!! บางสิ่งที่ต้องใคร่ครวญอย่างแท้จริงซะแล้ว

***อย่าเกี่ยงแต่ความเสียเปรียบที่คุณมีเมื่อยามลำบาก เพราะยังมีผู้คนอีกมากที่
ต้องการความช่วยเหลือใช่ไหม ??***



™۞۩•3•۩۞™

  • ล้านถ้อยคำยังน้อยไป หากจะใช้แทนคุณความดี
  • Jr. Member
  • **
    • กระทู้: 350
  • ლ(ಠ益ಠ)ლ

coalapanda

  • Administrator
  • Full Member
  • *****
    • กระทู้: 1,809

Zⓔnsⓔ Õf Lynn

  • Jr. Member
  • **
    • กระทู้: 129
  • เกมคือเกม อย่าทำเกมเปนชีวิต
บทเรียนที่สำคัญในชีวิต(เรื่องจริง)

ร้านค้าหน้าหมู่บ้าน แม่ผมเป็น เจ้าของร้าน จะขายดีมาก ช่วงเย็น คนจะมามุงซื้อของ เป็นจำนวนมาก
ในขณะที่กำลังยุ่งอยู่นั้น ผมก็ เห็น ลุงแค เป็นคนในหมู่บ้าน ซึ่งทุกคน รู้จักกันหมด แกแอบหยิบไข่เค็มไป สองใบ
แล้วแกก็เดินออกไปจากร้านทันที ใจผมตอนนั้น ทำอะไรไม่ถูก รีบไปบอก กับแม่ แล้วผมก็ จะเดินตามไป
แต่ถูกดึงไว้ด้วยมือ ของแม่ผม แม่บอกว่า ปล่อยเขาไป ผมโมโหมาก ทำไมแม่ ยอมให้คนอื่น มาเอาของๆเราไป ..

ผมไม่เข้าใจ เก็บความไม่เข้าใจ ไว้หลายชั่วโมง จนคนที่มาซื้อของกลับกันไปจนหมด
ผมถามแม่ว่า ทำไมถึงได้ยอมให้เขาเอาของไป แบบนี้เรียกว่าขโมย เรียกตำรวจ จับได้เลย แม่ไม่ตอบ
แต่แม่กลับถามผมว่า ในหมู่บ้านเรา มีร้านค้ากี่ร้าน ผมตอบ 4 ร้านครับ แม่ถามอีก ร้านใครขายดีที่สุด ?
ผมตอบว่า ร้านเรา แม่ถามอีก ทำไมเป็นร้านเรา ผมเริ่ม งง และ ก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าทำไม ต้องเป็นร้านเรา
ในขณะที่ผมยังหาคำตอบไม่ได้ แม่ก็พูดขึ้นว่า "ถ้าตามลุงแค ไป แกจะไม่ยอมรับ เพราะ แกจะอาย
เสร็จแล้วแกก็ต้องบอก ญาติๆแก ไม่ให้มาซื้อของร้านเรา เราไม่ได้เสียลูกค้าคนเดียว แต่จะกลายเป็นสิบๆคน
แล้วที่ร้านเราขายดีที่สุดก็เพราะว่า มีคนแบบลุงแคอีกมากในหมู่บ้านเรา เขาก็หวังที่จะมาเอาของฟรีกัน
ไม่ใช่ว่าแม่ไม่รู้ แต่ถ้ามันไม่มากมาย จนเกินไปนัก ก็ปล่อยๆไปบ้าง แต่ทางที่ดี เราก็พยายามดูแลให้ดี
อย่าให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้อีก"
เหตุการณ์ครั้งนั้นทำให้ผมเข้าใจอะไรหลายๆอย่าง ซึ่งผมถือเป็นทบเรียนอันมีค่าที่สุดสำหรับผม
และยังนำมาประยุกต์ ใช้กับชีวิตตัวเองจนถึงปัจจุบันนี้

ปล…หลังจากเรียนจบชั้น ป7 ผมก็ไม่เคยได้กอดแม่เลย อีกประมาณ20ปี วันนั้นผมเข้าไปกอดแม่
แม่ตกใจสิ่งที่แม่พูดกับผม ผมฝังแล้วมันตื่นตัน คับอยู่ในอก    "เป็นอะไรหรือเปล่าลูก"
แสดงว่าทุกลมหายใจแม่เป็นห่วงผมอยู่ตลอดเวลา

รักแม่ครับ

Credit: KA NA Kondee



๚Besttinowikl๚

  • Sr. Member
  • ****
    • กระทู้: 3,620
  • กลับมาแว้ว
ที่เขาบอกว่า  ขี้เกียจวันนี้ ก็สบายวันนี้  ขยันวันนี้ก็จะสบายวันหน้า  อยากสบายทุกวัน ก้เลิกขี้เกียจ เพราะถ้าเลือก ขยันก็ไม่ได้สบายซักที  woon_555