ปล่อยวางกันบ้างดีกว่า จะเครียดกันไปทำไม ^O^

[Ⓓr.™]

ปั้มแต้มปั้มกระทู้อีกแล้ว - -*)

[DoMakajanG]

ปั้มทู้เหรอ อิอิอิอิอิอิอิ

โห พี่  ทักซะเสียเลย

จะได้ปั้มเป็นเพื่อน อิอิอิอิอิ หาเพื่อนปั้ม

[~:•<แมวปีศาจ>•:~]

ปั้มแต้มปั้มกระทู้อีกแล้ว - -*)

อัพข้อมูลต่างหาก มาช่วยกันอัพเลย

ปั้มทู้เหรอ อิอิอิอิอิอิอิ

โห พี่  ทักซะเสียเลย

จะได้ปั้มเป็นเพื่อน อิอิอิอิอิ หาเพื่อนปั้ม

ขอเนียนๆหน่อยละกันพี่

[DoMakajanG]

เนียนตัวพ่อเลย อิอิอิอิอิ

[Sweet_berry จ๊ะจ๋าเจ้าขา]

 

[Gheglex Phantom of eagle.]

ปั๊มกันดีมั้ยหว่า

[T0Nz]

กระทู้ไตรภาค = [] =

[’ ๕ ๕ เ อ า ฮ า !? : ‘)]

“ ใครรู้บ้าง โทรศัพท์ นี้ของใคร ”

 ขำอันนี้อะ แล้วเจ้าของโทรศัพท์

 มันจะเอาตังไหนจ่ายวะ ฮ่าๆ

[l3ody-Knight]

เจิม

[иยิu' иยาu ϟ' <•~™]

ฮา อีเมลล์ -..-
ช็อคตายคาทีเลย..

[~:•<แมวปีศาจ>•:~]

ปั๊มแบบเอาเรื่องมาลงให้อ่านได้
แต่อย่าปั๊มวุ้น ปั๊มลิง ปั๊มตัวเหลืองๆ หรืออะไรก็ตามเหอะเนอะ
เดี๋ยวคนที่อยากจะอ่านเค้าจะเบื่อเอา เราไปปั๊มเนียนกระทู้ปั๊มกันดีกว่า เหอะๆ
 

[~:•<แมวปีศาจ>•:~]

กาแฟร้อน 


มีนักศึกษาคนหนึ่งพึงเรียนจบมาหมาด ๆ
ได้สมัครเข้าทำงานเป็นพนักงานในบริษัทแห่งหนึ่งในตำแหน่งเลขานุการ
ในช่วง 3 เดือนแรกจะเป็นการทดลองงานของพนักงานใหม่

ผู้จัดการ : นี่เธอ ช่วยเอากาแฟร้อน ๆ มาให้ทีซิ

เลขา : ก็กาแฟที่วางอยู่บนโต๊ะไงคะ

ผู้จัดการ : ตั้งนานแล้ว มันก็เย็นแล้วละซิ ไปเอามาใหม่......

5 นาทีผ่านไป เลขายกกาแฟมาให้ผู้จัดการตามคำสั่ง

เลขา : ได้แล้วค่ะ กาแฟร้อน ๆ

ผู้จัดการรับกาแฟ แล้วก็เป่ากาแฟเล็กน้อย
เพี้ยะ!!!! เสียงฝ่ามือของเลขาตบลงที่หัวของผู้จัดการ แล้วก็พูดอย่างโมโห 


" เป่าทำไมไหนบอกว่าจะกินกาแฟร้อน ๆ "

ผู้จัดการ:!!!!??!!!!!

[~:•<แมวปีศาจ>•:~]

สิ่งเลวร้ายที่ผมทำกับเพื่อนพี่สาว

 

ผมอาศัยอยู่กับพี่สาว สองคนในบ้านสองชั้นหลังเล็กๆ
ที่ทำงานของผมอยู่ห่างจากบ้านไม่มากนัก
ทุกวันหลังเลิกงาน ผมจะเดินกลับบ้านด้วยความหวังว่า เมื่อไหร่จะมีแฟนเสียที

ขณะที่ผมกำลังดูหนังอยู่ในห้อง ก็ได้ยินเสียงพี่สาวเรียกให้ลงมาข้างล่าง
พี่สาวผมบอกว่าเพื่อนของพี่สาว ย้ายเข้ามาเช่าบ้านติดกับบ้านผม
พี่สาวแนะนำให้ผมรู้จัก 'พี่มด' และขอแรงผมช่วยขนย้ายสัมภาระเข้าบ้าน
แต่สายตา และรอยยิ้มของพี่มด ที่มองมายังผมซิครับ ทำเอาหัวใจของผม เหมือนจะหยุดเต้น
ผิวของพี่ มดขาวละเอียดมาก เข้าใจว่าคงผ่านการดูแลมาอย่างดี
พี่มดสูงประมาณ 170 ซม. เอวเล็กรับกับก้นที่ได้รูปอย่างแปลกประหลาด
ในระหว่างที่ช่วยกันขนย้ายสิ่งของ ผมมองผ่านหน้าอกของพี่มดอย่างไม่ตั้งใจ
แต่ก้ออดจะนึกถึงแตงโมลูกย่อมๆ ที่แม่ค้าวางขายอยู่ในตลาดไม่ได้
เธอเอามันมาจากไหนนะ เห็นแล้วน่าหนักอกหนักใจแทนจริงๆ

ยามที่เราขน ย้ายสิ่งของผ่านช่องทางเล็กๆ ที่ต้องค่อยๆ เบียดผ่านกัน
ผมรู้สึกได้ถึงความนิ่มจากร่างกายพี่มด ที่บดเบียดลงมาบนร่างกายผม
ที่เต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อของผม มันเป็นความรู้สึกที่คนอย่างผมยากจะบรรยายจริงๆ
พี่มดคงมองผมเป็นน้องเลยไม่ได้ระวังตัว ผมได้แต่ข่มความรู้สึกแปลกๆ ที่กำลังปะทุขึ้นมา
ในใจอย่างสุดความสามารถ อย่างน้อยก้อเพื่อเห็นแก่พี่สาวผม

วัน เวลาผ่านไป พี่มดมาเป็นแขกประจำของพี่สาวผมแทบทุกวัน
บางวันก้อชวนกันออกไปดูหนังพักผ่อน บางวันก้อชวนกัน ไปหาหมอความงาม ไ
ม่รู้พี่สาวผมจะบ้าความงามตามพี่มดไปถึงไหน ไม่เข้าใจจริงๆ
แต่สายตาที่พี่มดมองมายังผม มันแฝงแววตาแปลกๆ มากขึ้นทุกวัน
บางคืนผมหลับตานอนยังมองเห็นรอยยิ้ม และแววตาคู่นั้น จนนอนไม่หลับ
ต้องลุกขึ้นมาออกกำลังกายหนักๆ เพื่อข่มความรู้สึกตัวเองให้บรรเทาลง

คืน นี้ตีสองกว่าแล้ว ผมตื่นขึ้นมา เพราะเสียงเรียกของพี่สาว
ผมเดินลงบันไดมาเจอพี่สาวกำลังประคองพี่ มดที่อยู่ในอาการเมาไม่ได้สติ
พี่สาวบอกว่า คืนนี้เพื่อนร่วมรุ่นเลี้ยงฉลองกัน พี่มดเมามาก
กุญแจบ้านพี่มดก้อหาย จึงต้องพามานอนบ้านเรา
แล้วพี่สาวก้อบอกให้ผม ประคองพี่มดขึ้นไปนอนบนห้องของพี่สาว
ส่วนตัวพี่สาวขับรถออกจากบ้านไปส่งเพื่อนๆ อีกสองสามคน

ผม ประคองพี่มดขึ้นบันไดไปห้องพี่สาว ด้วยแขนขาที่สั่นจนแทบควบคุมไม่ได้
กลิ่นไวน์อ่อนๆ ผสมกับกลิ่นน้ำหอมราคาแพงที่อาบอยู่บนตัวพี่มด ลอยมาแตะจมูก
ลูกแตงโมย่อมๆ มันเบียดกับร่างกายผมจนหลุดออกจาก เกาะอกมาโชว์แก่สายตา
ผมได้แต่ข่มความรู้สึกตัวเอง ประคองพี่มดขึ้นมาจนสุดขั้นบันไดอย่างยากเย็น

แต่แล้วเหตุการณ์ที่ ผมไม่คาดคิด ก้อเกิดขึ้นคงด้วยความเมา พี่มดผลักผมเข้าไปติดผนัง
หน้าอกทั้งสองของพี่มด บดเบียดกับหน้าอกเปลือยเปล่าของผม อย่างแนบแน่น
ก่อนที่ผมจะทันได้ตั้งตัว ริมฝีปากของพี่มดก้อกด ลงมาบดเบียดกับริมฝีปากผม
จากนั้นสติของผมก้อขาดลง ลืมผิดชอบชั่วดี ลืมทุกสิ่งรอบกาย
ผมทำสิ่งเลวร้ายที่สุดในชีวิตกับพี่มด อย่างไม่น่าให้อภัย

สติผมกลับคืนมาอีกครั้งหนึ่ง ภายใต้เสียงร้องครวญครางเจียนจะขาดใจของพี่มด
แต่ทุกอย่างมันก้อสาย เกินที่จะแก้ไขซะแล้ว
อารมณ์ที่อัดอั้น มันไหลออกจากตัวผมอย่างสุดจะควบคุม ผมไม่น่าทำมันลงไปเลย…..

"ผมขอโทษ…."

เสียงขอโทษของผม หลุดออกมาจากปากอย่างแผ่วเบา
ภายใต้เสียงสะอื้น และน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย
ผมกอดกระชับพี่มดอย่างสำนึกผิดในการกระทำของตัวเอง
แต่เลือดของพี่มดที่ไหลออกมาอย่างมากมายนั้น ทำให้ผมตกใจแทบสิ้นสติ
หลังจากคุณหมอรับตัวพี่มดเข้าห้องฉุกเฉินแล้ว ผมทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้อย่างหมดแรง
คงเป็นครั้งแรกของพี่มด ที่เจอเรื่องเลวร้ายเช่นนี้ พี่มดจะให้อภัยผมหรือเปล่านะ

หากพี่มดแจ้งความกับตำรวจ ผมจะทำอย่างไรดี ผมไม่น่าทำกับพี่มดอย่างนี้เลย
แต่ผมไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ร่างกายมันทำไปตามความต้องการของมันเอง

แล้วผมจะบอกเรื่องนี้กับพี่สาวอย่างไร?

พี่สาวยืนจ้องหน้าผมด้วยแววตาที่ยากเกินจะบรรยาย
ผมนั่งก้มหน้าปล่อยเสียงเบาๆ เล็ดลอดออกจากปากอย่างยากเย็น



........'ผมขอโทษครับพี่' .........









































พี่ก้อรู้ว่าผมเกลียดกะเทยมาก
'ผมลืมตัวถีบพี่มดตกบันได'
ผมทำไปอย่างไม่รู้ตัวจริงๆ ครับ

[<พลังโจมตีสุดแรงเกิด>]

พี่ึครับคือ...

อะไรหรอน้อง

คือผมเป็น ใครอะ


( แป้กโคตรก๊ากๆๆๆๆๆๆๆ )

[~:•<แมวปีศาจ>•:~]

สอนผมหน่อย


ณ โรง พยาบาลบ้าแห่งหนึ่งมีคนบ้าเป็นจำนวนมาก ทำให้มีเนื้อที่ไม่เพียงพอแก่การอยู่อาศัยของผู้ป่วย
ทางโรงพยาบาลจึงได้จัดให้มีการทดสอบผู้ป่วยที่เป็นบ้า โดยทำการสูบน้ำออกจากสระว่ายน้ำจนแห้งเหือด
แล้วจึงปล่อยผู้ป่วยให้ลงไปเล่นน้ำในสระว่ายน้ำ โดยมีอุบายอยู่ว่า
ถ้าผู้ป่วยคนใดไม่ลงไปเล่นน้ำในสระว่ายน้ำ ก็แสดงว่าผู้ป่วยคนนั้นหายจากอาการบ้า (เพราะสระว่ายน้ำถูกสูบน้ำออกจนแห้ง)

จากนั้น ทางโรงพยาบาลก็จะส่งตัวผู้ที่หายจากอาการบ้ากลับบ้าน หลังจากที่ปล่อยคนบ้าให้ไปเล่นน้ำ
คนบ้าทุกคนต่างก็ลงเป็นเล่นน้ำในสระอย่างสนุก แต่ทว่ามีผู้ป่วยรายหนึ่งนั่งอยู่ริมสระและไม่ลงไปเล่นน้ำกะเพื่อนๆ
ผู้ป่วยคนนั้นชื่อนายหิด

หมอ : อ้าว! นายหิดทำไม่ไม่ลงไปเล่นน้ำกะเพื่อนล่ะ

นายหิด : หมอจะบ้ารึป่าว

หมอ : ถ้าอย่างนั้น แสดงว่าเธอก็หายแล้ว เดี๋ยวหมอจะส่งตัวเธอกลับบ้าน

นายหิด : ก็ได้ครับ แต่ก่อนจะส่งผมกลับบ้าน หมอช่วยสอนผมว่ายน้ำก่อนซิครับ ผมจะได้ลงไปเล่นน้ำกะเพื่อนได้

หมอ : !?!?...