กลับมาเขียนต่อแล้วฮะ..แต่คิดว่าคงไม่มีใครอยากอ่านของผมแล้ว//แต่หน้าด้านมาเขียนต่อ= =
Title : เทศกาลสีเลือด
Author : psynis
เรท? 13+(แปลกไหม?)
Note: เรื่องนี้มันแอบจิ้นวาย= = เพื่อนผมมันอ่านแล้วให้ความคิดแบบนี้มากันหมด แทบสลดในบัดดล ปกติแต่งแต่นิยายเลือดสาด อันนี้จิ้นวายได้เฉย= = แถมเรทไม่18+
-------------------------------------------------------------------
.....ในวันลอยกระทงเป็นงานประเพณีเฉกเช่นดังทั่วๆไปที่จะมาขอคารวะแด่พระแม่คงคา....
....แต่มันเป็นงานประเพณีเดียวที่ผมเกลียดมากที่สุด....
.........นั่นเป็นเพราะว่า........
“ไม่คิดออกไปลอยกระทงบ้างเหรอ”พ่อผมถามขึ้น ผมมองมาอย่างเชื่องช้าแบบไม่สนใจ
“งานลอยกระทงมีไว้สำหรับคู่รักไม่ใช่หรือไง”ผมย้อนกลับไป พลางนั่งมองนาฬิกา.. อาบ่าย3โมงแล้วเมื่อไหร่วันนี้จะรีบจบๆลงเสียสักทีนะ
“ไม่จริงสักหน่อย ผู้หญิงไปด้วยกันยังมีเลย”พ่อผมถอนหายใจหลังพูดจบ พอแปลได้ความว่าขี้เกียจเถียงแล้ว
“ผมไม่มีเพื่อนสักหน่อยแล้วจะไปกับใครละ...”หลังจากพูดประโยคนี้จบ ผมก็ฉุกคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้
........ใช่...เหตุผลว่าทำไมผมถึงเกลียดเทศกาลนี้มากที่สุด....
.......................................................................................
“สุดท้ายนายก็เลยชวนฉันมา...?”เรนมองผมแบบหน้านิ่ง แต่ผมคิดว่าในใจตอนนี้ถ้ามีมีดวางอยู่แถวนั้นคงไม่แคล้วที่เขาจะหยิบมีดมาแทงผมให้ตายอนาถแน่นอน
“รบกวนไหม?”ผมถาม สีหน้าของเขายังคงไม่เปลี่ยนเลยแม้แต่น้อย ที่ผมสนิทกับเขาได้เพราะผมรู้สึกว่าเขาเป็นคนที่แปลก ดูลึกลับ อาจเป็นเพราะเขาดูเย็นชา ไม่มีเพื่อน ชอบหนังสือแนวเดียวกับผมเลยมาเป็นเพื่อนกันได้
“ไม่...”
.........................................................................
ผมมองนาฬิกาขณะนี้น่าจะราวๆ5โมงเย็นแล้ว ความมืดเริ่มปกคลุม บรรยากาศความสนุกลอยมาแต่ไกลราวกับกำลังเชื้อเชิญให้ไปร่วมสนุกด้วย
ใช้เวลาไม่นาน...ในที่สุดก็เดินมาจนถึงแม่น้ำที่ลอยกระทง ตรงทางเดินมีร้านตั้งขายของเต็มไปหมดไม่ว่าจะขายกระทง เครื่องดื่ม อาหาร
ที่ผมมาน่ะไม่คิดจะลอยกระทงหรอก....ที่อยากมาน่ะเพราะอยากมาจุดพลุต่างหาก
คิดเสร็จ ก้เดินไปตรงร้านขายของแห่งหนึ่งเพื่อจะซื้อพลุจุดไฟ
“จะไปซื้ออะไรน่ะ...”เรนถามขึ้น ผมเหลือบมามอง แต่ไม่ได้ตอบอะไร ก่อนจะเดินเข้าไปซื้อพลุที่อยู่แถวนั้น
“จะจุดพลุรึไง..”
“ใช่ จะจุดด้วยไหมละ”
“ถ้าออกเงินให้นะ..”เรนย้อนผมกลับ ผมซื้อพลุมาหนึ่งชุดก่อนจะยื่นให้เรนสักสอง-สามอัน
“มานี้”เอ่ยจบ ผมก็เดินไปยังจุดหนึ่งที่ไม่มีคน จุดนั้นดูเงียบมาก และโล่งเหมาะกับการจุดพลุได้พอดี เรนเดินออกไปจุดที่ใกล้ๆกับผม แต่ก็ไม่ไกลมากนัก
อยู่ๆก่อนที่ผมจะจุดพลุ ผมก็รู้สึกสังหรณ์อะไรบางอย่างว่าจะเกิดเรื่องอะไรสักอย่างเข้า แต่ก็มองข้ามลางสังหรณ์นั้นไปอย่างสิ้นเชิง...
...เดียวสิ ตรงที่เรนยืนนี้มัน......
“อย่าเพิ่งจุดพลุนะ!!”ผมร้องตะโกนแต่จากระยะนี้เรนทำเหมือนไม่ได้ยิน วินาทีนั้นผมเห็นประกายไฟจากพลุถูกจุดพุ่งเข้าไปชนกับต้นไม้ ต้นไม้เริ่มลุกกลายเป็นไฟก่อนที่มันจะล้มลงมาทับร่างที่ยืนอยู่ตรงนั้น
“เรน!!” ผมตะโกนถึงรู้ว่าจะสายไป ผมมองพื้นที่เลือดเริ่มไหลทะลักออกมา ไฟจากต้นไหม้ค่อยๆลามให้ร่างนั้นลุกกลายเป็นไฟ
แต่กลับไร้เสียงจากร่างที่ถูกล้มทับ ต่อให้แกล้งทำเป็นไม่รู้...ก็ต้องพอเดาออกได้ว่า เสียชีวิตไปแล้ว
....สุดท้าย ณ.วินาทีนั้นวันงานเทศกาลลอยกระทงเป็นเทศกาลเดียวที่ผมเกลียดมากที่สุด......
.......เพราะมันคือวันที่จัดงานศพของเพื่อนคนเดียวของผม......
-----------------------------------------
ผมอยากเขียนในเรื่องของการระวังตัวนะครับ
ช่วงเทศกาลคีือวันที่มีคนตายมากกว่าวันทั่วๆไปเลยนะ ผมดูสถิติแล้วอึ้ง..แบบพอคิดไปคิดมาก็เลยมาเขียนเป็นเรื่องราวแบบนี้ได้
สำหรับผมที่เป็นตัวเอกในเรื่องแล้ว อาจต้องเสียใจและต้องโทษตัวเองจนวันตาย ว่าทำไมเขาไม่ช่วยเพื่อนให้เร็วกว่านี้
ถ้าเขาไม่เรียกเรนออกไปเที่ยวด้วย เรนก็คงไม่ตาย และไม่ต้องเสียใจที่สูญเสียเพื่อนคำสำคัญคนเดียวไป
สุดท้ายความตายมันก็วนเวียนใกล้เราแค่นี้เอง ถึงจะเป็นเทศกาลก็ระวังตัวด้วยนะครับไม่ใช่รื่นเริงมากไป