บทที่ 3 Death Night.
>ขอความกรุณา เนื่องจากหลังจากบทนี้ผมจะขออนุญาติใช้คำหยาบในบางกรณี ขออภัยไว้ ณ ที่นี้<By:
Slurpyหลังจากที่ พวกเราออกเดิืนหาจุดที่เหมาะสำหรับการตั้งแคมป์แล้ว แน็คกับมอสช่วยกันกางเต้นท์ ส่วนสาว ๆ ช่วยกันเตรียมบาร์บีคิว สำหรับกินกันในคืนนี้ มอสออกไปหาฟืนเพื่อเป็นเชื้อเพลิงสำหรับก่อไฟ ส่วนผม ก็ได้รับสิทธิพิเศษให้นั่งสบาย ๆเนื่องจากขาปวด อยู่
"โอ้ย ๆๆ หนักชิบหายเลย" เสียงมาร์คบ่นขณะที่ในมือนั้นกำลังหอบฟืนมาชนิดล้นมือกันเลยทีเดียว "โอ๊ยย ขาเจ็บ ขาเจ็บ สบายจังเลย"มอสทำน้ำเสียงประชดประชันแล้วทำท่าล้อเลียนเอามือจับขาด้วยสีหน้าเจ็บปวด
"
"< Aofso "
"< Mos "
"<Nack "..."<Mark "
"< Oil "
"< Gift
"อย่าให้กูลุกได้น่ะมึง"ผมตอบสั้น ๆพร้อมเอามือชี้หน้า "โอ้ย ๆ น่ากลัวจังเลย แน็ค ช่วยกูด้วย"มอสพูดแล้ววิ่งไปหาแน็ค
เพี้ย! เสียงแน็คตบหัวมอสดังลั่น "โอ๊ย เจ็บน่ะเห้ย"มอสพูดแล้วเอามือลูบหัว "สมควรโดนแล้ว เพื่อนเขาไม่สบายยังไปล้อ"
"ว่างนักใช่ป่ัะ ว่างนักมาเลยมาช่วยทำราวเลยมา"มาร์คเรียกให้มอสไปช่วยผูกเชือกที่ต้นมะพร้าว "ไม่เอาเฟ่ย กูกางเต้นท์แล้ว
"
"กูก็ไปเอาฟืนมาแล้วเหมือนกันแหล่ะ
" "มา ๆมาร์คเดี๋ยวเราช่วยเอง"แน็คพูดเสร็จก็เดินตรงไปที่ต้นมะพร้าวที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับมาร์ค "มืดแล้วอ่ะ ไหนตะเกียงที่ว่าหล่ะออย"ผมตะโกนถาม เพราะว่าออยบอกจะเตรียมตะเกียงสำหรับการตั้งแคมป์ "นี้ไง"ออยหยิบกระเป๋าสีดำใบเบอเร่อ ออกมา แล้วส่งมาให้ผม >ในกระเป๋ามีกล่องสีขาว ในกล่องสีขาวมีกล่องตะเกียง ในกล่ิองตะเกียงมีโฟมห่อ+กระดาษห่อตะเกียงอีกชั้นหนึ่ง<
"ห่ออะไรนักหนาฟร้ะ แล้วนี้มีตะเกียงอีกตั้งสิบอัน แกะกันแก่ตายพอดี"
"เอานา ๆ เห็นป่าวระหว่างทางลำบากขนาดไหน ท่าไม่ห่อให้ดีเดี๋ยวก็แตกหมดกันพอดี" "อ๋อใช่ ๆทางลำบาก ลำบากเพราะเธอนั่นแหล่ะเอามาให้ฉันแบกอ่ะ"แน็คพอได้ยินออยพูดแบบนั้นก็ตะโกนแทรกขึ้นมาทันที "แห่ะ ๆ"ออยยิ้มแบบแห้ง ๆ
"เย่ บาร์บีคิวเสร็จล่ะจ้า เพื่อน ๆ"กิ๊ฟพูดแล้วยกถาดใส่บาร์บีคิวมาตั้งข้าง ๆจุดที่กำลังจะก่อกองไฟ "อ้ะ ๆ อย่างวางบนพื้นเดี๋ยวน้ำจิ้มหก มดขึ้นอีก"มอสตะโกนไล่หลังมาแล้ววิ่งเข้าไปในเต้นท์ที่ไว้เก็บสำภาระ แล้ววิ่งออกมาพร้อมกับโต๊ะไม่ใหญ่มากสูงประมานระดับอก (ระดับอกตอนนั่ง)"เอ้านี้โต๊ะ วางไว้บนนี้ดีกว่า" "ขอบใจจร้า ^^"กิ๊ฟยิ้มแล้ววางถาดบาร์บีคิวไว้บนโต๊ะ "แฮ่้ม ๆ น้อย ๆหน่อยอย่าหวานกันให้มากนัก"ออยพูดแทรกขึ้นมาตอนที่มอสกางโต๊ะให้กิ๊ฟวางบาร์บีคิว
"ท่าว่างขนาดมาแฮ่มคนอื่นหน่ะ เธอ ไปก่อไฟเลย"มอสพูดแล้วโยนไฟแช็คที่หัวเข็มขัดให้ออย "อื้ม ๆๆ"ออยพูดแล้วนั่งยองที่กองฟืน
"ว่าแต่ ก่อไงอ่ะ ?" "
มา ๆ ชั้นก่อเอง เธอไปล้างแผลให้อัฟโซ่เหอะ"แน็คถอนหายใจแล้่วหยิบไฟแช็คจากมือของออย
"
" ออยเขินหน้าแดงแล้ววิ่งไปหาอัฟโซ่ก่อนจะค่อย ๆแกะผ้าพันแผลออก "อัฟโซ่ ส่งตะเกียงมา เดี๋ยวชั้นเอาไปหาที่วางให้"
"ขอบใจมาร์ค"ผมพูดพร้อมยิ้มให้ "ตะเกียงนั่นอ่ะ ใช้โซล่าเซล อยู่ได้ประมาณ 8 ชม. เพราะฉะนั้น ตอนเช้าต้องเอามาตากแดด ด้วยน่ะ"ออยบอกให้เพื่อน ๆ ทุกคนฟังขณะที่กำลังเช็ดแอลกอฮอล์ที่แผลของผม
" เอ้า ๆ ได้เวลาเปิดงานปาร์ตี้รอบกองไฟของคืนนี้แล้ว"มอสตะโกนลั่นแล้ววางตะแกรงบนก้อนหินที่วางล้อมรอบกองไฟ
แน็คหยิบกีต้าร์ขึ้นมาแล้วดีดเพลงภาพทรงจำ ":'D อัฟโซ่ ร้องดิ"ออยพูดแล้วเอามือมาเขี่ยผม "แฮ่ม ๆ"ผมพูดแล้วเริ่มร้องเพลงตามเสียงยุของออย "คิดถึงเมื่อก่อนเนอะ ปีหน้าก็ต้องแยกกันอยู่แล้ว
"กิ๊ฟพูดน้ำตาคลอเบ้า
"เอาเหอะนาก็ใช้เวลาช่วงที่เราตั้งแคมป์กันอยู่เนี้ยให้มีความสุขที่สุด แล้วจดจำวันเวลาที่ดี ๆ ของพวกเราเอาไว้ไง" มอสพูดปลอบแล้วเอามือลูบหัวกิ๊ฟเบา ๆ "ใช่ ๆ พวกเราก็ยังเป็นเพื่อนกันแบบนี้ตลอดไปแหล่ะ"ออยทำเป็นพูดปลอบ ทั้ง ๆ ที่ ตัวเองร้องไห้แล้วแท้ ๆ
จู่ ๆ บรรยากาศก็เปลี่ยนไป ดนตรีที่เอื่อย เฉื่อยเมื่อกี้เริ่มเร็วขึ้น ทุก ๆ วินาที "สู้ ต้องสู้ ต้องรอด ไม่สู้เราก็คงไม่รอด" แน็คบรรเลงกีต้าร์อย่างเมามัน "โอ้ย ๆ ไอพวกร็อค ไปร็อคไกล ๆ เลย กูกำลังซึ้ง"ออยบ่นแล้วถอดสายแจ็คของแน็ค "เอ้าเห่ย =_=!!กูกำลังมันส์เลยอ่ะ"แน็คพูดจบก็เสียบสายแจ็คแล้วบรรเลงของมันต่อ "ต้องสู้ ต้องรอด เราจะไม่ตาย" "อ๊ายย ว๊ากทำไมย่ะ ปวดหูหมดแล้ว"
กิ๊ฟกรี๊ดลั่นแล้วหยิบไม้บาร์บีคิวยัดปากผม "โอ้ อร่อย"ผมหยุดร้องแล้วหยิบบาร์บีคิวอีกไม้ส่งให้แน็ค "เออแจ่มหว่ะ กินก่อนล้ะกัน"
จากนั้นแน็คก็ถอดสายแจ็คแล้วดีดแบบธรรมดา
"เออ ไม้หมดแล้วอ่ะ มาร์ค แก ไปเก็บฟืนมาหน่อยดิ" "ไำม่เอา เมื่อตอนเย็นเราก็ไปเก็บมาแล้วนี้หว่า มอส ตาแก"มาร์คพูดแล้วชี้หน้ามอสซึ่งตอนนี้กำลังจกบาร์บีคิวอย่างเมามัน "เออ ๆ ก็ได้ ๆ เหลือไว้ให้ด้วยน่ะพวกมึง"มอสยอมลุกขึ้นแล้วตรงไปที่เต้นเก็บของ หยิบตะเกียงออกมาหนึ่งอันแล้วเดินไปข้างหลังจุดที่พวกเราตั้งแคมป์กัน
อ้ะ ๆ พอล่ะ ๆง่วง ๆ ขออภัย ที่ดองไว้นานขนาดนี้ เนื่องจาก <แฟนขี้งอล> จึงต้องดูแลเป็นพิเศษ + เริ่มเข้าสู่ช่วงสอบจึงต้องหยุดไปพักนึง ตอนนี้ปิดเทอม + เกรดเฉลี่ยออกมาในระดับที่พอใจ g#004จึงไม่ต้องเรียนพิเศษ ทำให้มีเวลาว่าง แล้วจะ มาอัพ ให้เพื่อน ๆ ได้อ่านต่อกัน
>ขออภัย เนื่องจากไม่ค่อยสบาย บทนี้จึงไม่อยากให้มีคนตาย บทหน้า ตายแน่นอน รับร้องค๊าฟ < <-By:
Slurpyขอ ความกรุณา คอมเม้นท์ เพื่อเป็นกำลังใจให้ผู้แต่ง